پنج پگاه//
گروه اندیشه «خبرگزاری دانشجو»؛ زمان و استفاده از فرصت ها از مفاهیم بنیادین در زندگی هر انسان عاقل و مکلفی است که درک و توجه به این مفاهیم نقش اساسی در رستگاری بشر ایفا می‌کنند؛ ماه ذی الحجه از بهترین فرصت هایی است که رحمت و مغفرت خداوندی در آن تبلور پیدا کرده است و از بهترین زمان‌ها برای آمرزش خواستن و استجابت دعا است.
ائمه معصومین برای کسب فیض بیشتر از دهه اول ماه ذی الحجه ادعیه و نمازهایی را به شیعیان آموختند که صرف نظر از ثواب ها و اجر والایی که دارد با دقت در مفاهیم آن می توان از مناجات با خداوند لذت برد. از جمله اعمال دهه اول ذی الحجه گرفتن روزه و خواندن ادعیه وارد شده است.
احمد بن زید از حضرت موسى بن جعفر (ع) روایت کرده است که: «هر کس روز اول از دهه اول ماه ذى الحجّه را روزه بگیرد، خداوند (ثواب) روزه هشتاد ماه را در نامه اعمال او ثبت مىکند، و اگر نه روز دیگر را نیز روزه بدارد خداوند روزه یک روزگار را براى او مىنویسد».[1]
همچنین اذکار زیبایی از امام علی (ع) برای روزهای اول ذی الحجه وارد شده است:
خلیل بکرى می گوید که علىّ بن ابى طالب علیه السّلام در هر روز از روزهاى دهه اول ماه ذى الحجّه این مناجات پر محتوى را مىخواند: «لا إله الّا اللَّه عدد اللّیالی و الدّهور، لا إله إلّا اللَّه عدد أمواج البحور، لا إله إلّا اللَّه و رحمته خیر ممّا یجمعون، لا إله إلّا اللَّه عدد الشّوک و الشّجر، لا إله إلّا اللَّه عدد الشّعر و الوبر، لا إله إلّا اللَّه عدد الحجر و المدر، لا إله إلّا اللَّه عدد لمح العیون، لا إله إلّا اللَّه فی اللّیل إذا عسعس و فی الصّبح إذا تنفّس، لا إله إلّا اللَّه عدد الرّیاح فی البرارى و الصّخور، لا إله إلّا اللَّه من الیوم إلى یوم ینفخ فی الصّور»[2]
لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ به شماره شبها و روزگاران؛ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ به تعداد امواج دریاها؛ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ که رحمت خدا از هر چه گرد آورند بهتر است؛ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ به عدد خار بیابانها و درختها؛ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ به شماره آنچه مو و کرک است؛ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ به تعداد هر چه سنگ و کلوخ است؛ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ به عدد نگاه چشمها؛ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ در شب وقتى که تاریک مىشود و در صبح هنگامى که طلوع مىکند؛ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ به شماره بادهایى که در بیابانها و صخرهها مىوزد؛ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ از امروز تا روزى که در صور دمیده شود.
خلیل مىگوید که: از راوى شنیدم که مىگفت: على علیه السّلام مىفرمود: «هر کس در هر روز از این دهه، ده مرتبه این ذکر را بخواند، خداوند به ازاى هر «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» که مىگوید درجهاى در بهشت از در و یاقوت به او عنایت فرماید که میان هر دو درجه براى سوارى که با شتاب رکاب مىزند یک صد سال راه است.
و در هر درجهاى شهرى است و در هر شهر کاخى از گوهر یکپارچه قرار دارد که درزى در آن نیست، در هر شهرى از آن شهرها آنقدر از خانهها و قلعهها و اتاق‌ها و خانهها و بسترها و همسران و تخت‌ها و حوران بهشتى و پشتی‌ها و فرش‌ها و سفرهها و خدمتگزاران و رودها و درختها و زیورها و جامهها قرار دارد که وصف آن از توان وصفکنندگان بیرون است.
و هنگامى که از قبر خارج مىشود، از هر موى بدن او نورى مىتابد و هفتاد هزار فرشته به پیش باز او مىآیند، و از پیش رو و سمت راست و چپ او حرکت مىکنند تا به درب بهشت رسند و هنگامى که وارد بهشت مىشود پشت سر او مىایستند و او در پیشاپیش جلوى آنها قرار مىگیرد تا به شهرى مىرسند که نماى بیرونى آن از یاقوت سرخ است و اندرون آن از زبرجد سبز رنگ، و در آن شهر، تمام آنچه را که خداوند در بهشت آفریده است وجود دارد، هنگامى که به آنجا مىرسند فرشتگان مىگویند: اى دوست خدا! آیا مىدانى این شهر و آنچه در آن است چیست؟
مىگوید: نه، شما کیستید؟ مىگویند: ما فرشتگانى هستیم که در دنیا روزى که خداى تبارک و تعالى را تهلیل مىکردى تو را مىدیدیم، این شهر با آنچه که در آن هست همه ثواب توست، تو را به ثوابى برتر از این ثواب از جانب خدا مژده باد! تا آنچه را که خداوند براى تو در دار السلام خود و در جوار خویش فراهم آورده است ببینى، آن بخششى را که هرگز بریده نمىشود. خلیل مىگوید: پس هر چه مىتوانید، (این ذکر را) بخوانید تا اجر شما افزونتر گردد»[3].
پی‌نوشت:
1.
2 و 3.
ارسال نظرات