به گزارش گروه اقتصادی "خبرگزاری دانشجو" از روابط عمومی وزارت نفت، مهدی شریفی نیک نفس در این خصوص اظهار داشت: بزودی اطلاعات فنی ایران و اندونزی در زمینه توان صادرات و واردات محصولات پتروشیمی بویژه اوره و آمونیاک تبادل خواهد شد.
وی با بیان اینکه سفر هیات پتروشیمی ایران به اندونزی با هدف گسترش تجارت صنعت پتروشیمی کشور انجام شد، گفت: اندونزی با دارا بودن جمعیتی بیش از ٢٥٠ میلیون نفر می تواند یکی از بازارهای هدف ایران به شمار آید.
** علاقه مندی اندونزی برای واردات فرآورده های نفتی و محصولات پتروشیمی از ایران
وی با اشاره به کاهش تولید نفت اندونزی و خروج این کشور از سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) طی سالهای گذشته، گفت: هم اکنون این کشور علاقه دارد از ایران فرآورده های نفتی و محصولات پتروشیمی وارد کند.
مدیرعامل شرکت بازرگانی پتروشیمی افزود: در سفر چند روزه به اندونزی در باره زمینه های لازم برای صادرات فرآورده های نفتی و محصولات پتروشیمی به این کشور بحث و تبادل نظر و در مجموع براساس توافق دو کشور قرار شد یک شرکت مشترک با سرمایه گذاری و مدیریت ایران در اندونزی برای این کار تشکیل شود.
شریفی با تاکید بر اینکه هم اکنون مقدمات تشکیل شرکت مشترک ایران و اندونزی در زمینه صادرات فرآورده های نفتی و محصولات پتروشیمی ایجاد شده است، گفت: طی ماه های آینده به دنبال ایجاد انبار و مخازن ذخیره سازی در یکی از مناطق آزاد این کشور خواهیم بود.
گفتنی است، هم اکنون کشور اندونزی سهم ناچیزی از سهام پتروشیمی هنگام را در صنعت پتروشیمی ایران در اختیار دارد، این کشور با توجه به رشد اقتصادی مناسب خود در میان کشورهای اتحادیه ملل جنوب شرق آسیا معروف به آسه آن (ASEAN)می تواند یکی از پتانسیل های خوب برای سرمایه گذاری در ایران باشد.
آسه آن که در جامعه جنوب شرقی آسیا با مشارکت مالزی، تایلند و فیلیپین در ژوئیه ١٩٦١ باهدف توسعه همکاریهای اقتصادی و فرهنگی میان اعضا بوجود آمد، از آنجا که تایلند و فیلیپین عضو سیتو و مالزی هم عضو پیمان دفاعی بریتانیا بود، هریک از دولتهای عضو اتحادیه، به نوعی با قدرتهای غربی پیوند داشته و این امر در نهایت منجر به بروز اختلافات سیاسی میان اعضا شد و عملا فعالیت اتحادیه مذکور را متوقف کرد.
پس از برکناری سورکانو توسط سوهارتو از حکومت در اندونزی بسیاری از اختلافات میان کشورهای اندونزی، مالزی، تایلند، فیلیپین و سنگاپور از بین رفت و و این کشورها برآن شدند تا برای مقابله با گسترش و رواج ایده ها و ایدئولوژیهای کمونیستی رایج در چین و ویتنام به مشارکت با یکدیگر پرداخته و اتحادیه ای را تشکیل دهند.
براین اساس با صدور اعلامیه بانکوک در ٨ آگوست ١٩٦٧ از سوی پنج کشور اندونزی، مالزی، فیلیپین، تایلند و سنگاپور، اتحادیه ملل جنوب شرقی آسیا در منطقه تشکیل شد.
در ادامه با پیوستن برونئی دارالسلام (٨ ژانویه ١٩٨٤)، ویتنام (٢٨ جولای ١٩٩٥)، لائوس و میانمار(٢٣ ژولای ١٩٩٧) و کامبوج (٣٠ آپریل ١٩٩٩) به این اتحادیه، هم اکنون آ سه آن دارای ده عضو است. آسه آن پس از آمریکا، ژاپن و اتحادیه اروپا چهارمین منطقه قدرتمند تجاری در جهان محسوب می شود.