به گزارش گروه اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»، هومن نارنجيها نگرش وزير كشور و دبيركل ستاد مبارزه با مواد مخدر را نسبت به اجتماعي كردن مقابله با اعتياد هدفمند و با پايه علم و منطق دانست و افزود: دولت به تنهايي در بحث کنترل و مبارزه با مواد مخدر و روانگردانها توانا نيست. زيرا امکانات دولت جوابگو نيست، وقتی بودجه پیشگیری از اعتياد كمتر از 20 میلیارد تومان تخصیص مییابد، چگونه ميتوان جمعيت 80 ميليوني كه شامل قشر کارمند اداری، دانشگاهی، سرباز، دانشآموز، دانشجو و غيره هست را در برابر اعتياد مصون نگاه داشت.
وي اظهار داشت: این بودجه کفایت نمیدهد و نمیتوان با آن مقابله با اعتیاد را مدیریت کرد، دغدغه در اين موضوع بسيار و مسووليت زياد است ، بايد كار اجتماعي كردن مبارزه با مواد مخدر و روانگردانها را به مردم سپرد.
اين پژوهشگر حوزه اعتياد با بيان اينكه كمبود پرسنل نهادهاي مختلف براي مقابله با اعتياد نيز از ديگر مشكلات است ادامه داد: اگر قرار است برای مقابله با اعتیاد کاری صورت گیرد باید اعتبار مالي و پرسنل كافي داشت، نمیتوانیم با بودجه اندک کار بزرگي انجام دهیم.
وي مداخله والدین در امر مقابله با اعتیاد به مواد مخدر و روانگردانها را بسيار مهم و ضروري دانست و گفت: بايد خود مردم دلشان بسوزد تا مبارزه با مواد مخدر تبدیل به دغدغه اجتماعی شود.
اين پژوهشگر حوزه اعتياد افزود: همانطور كه مردم حاضرند براي تحصيل فرزندانشان و برگزاري كلاسهاي فوق برنامه و جانبي مانند زبان، ورزش، موسيقي و غيره هزينه كنند، بايد در امر مقابله با اعتياد نيز احساس مسووليت كرده و فرزندانشان را براي شركت در كلاسهاي مهارتهاي زندگي كه بسيار مهمتر از برنامههاي ياد شده است، تشويق كنند.
نارنجيها تصريح كرد: متاسفانه كلاس مهارتهاي زندگي چندان ميان مردم جا نيافتاده است، بايد فضا را اجتماعي كنيم تا خانواده بفهمد كه نقاط ضعف و كليدي فرزندش را با آموزش مهارتهاي زندگي ميتواند شناسايي كند.
وي ادامه داد: مهارتهاي زندگي آموزههايی برای سربلندی و پاسخگويي به نيازهاي كودكان ، نوجوانان و جوانان است، بايد والدين فرزندان خود را با آموزش اين مهارتها در برابر اعتياد واکسینه کنند.
نارنجيها تصريح كرد: تا وقتی همه چشمها به دولت دوخته شده و خانواده، آموزش و پرورش را موظف به رسيدگي فرزندانش بداند، اعتياد به مواد مخدر صنعتي و روان گردانها همچنان وجود خواهد داشت.
وي تاكيد كرد: همچنين ضروريست مراقبت اولیه پيشگيري از اعتياد در لایههای اجرایی و خدماتي تعریف شوند و از سازمانهاي مردمي كمك گرفت و دیگر نیاز به امکانات دولتی نباشد.
اين پژوهشگر ، اعتیاد به مواد مخدر صنعتي و روانگردانها را محصول عوامل فردی، خانوادگی و اجتماعی دانست و گفت: وقتی زشتی مصرف مواد مخدر و روانگردانها برای یک فرد از بین برود، دیگر برای تداوم مصرف مانعی وجود ندارد و سختی بار اول برایش تکرار نمیشود و دردها برای تکرار خطا باز میشوند.
نارنجيها افزود: دسترسی آسان به مواد مخدر مشکلی بزرگ است، اما مهمتر از آن این است که افراد نسبت به تبعات مصرف مواد آگاه باشند و به سمت آن نروند، البته اینکه چرا افراد از مواد دوری نمیکنند به نوع نگرش آنها برمیگردد، به همين دليل مردم بهتر از دولت ميتوانند افراد را در برابر اعتياد و تغيير نگرش آنها به اين معضل بزرگ هوشيار كنند.
وي تاكيد كرد: وظیفه آگاه کردن كودكان، نوجوانان و جوانان نیز بر عهده خانواده است، والدين باید بر فرزند نظارت داشته باشند، باید محیط خانه را محیطی قانونمند کرد تا فرزند تبعیت از قوانین خانواده را یاد بگیرد. خانواده باید با اصول فرزندپروری آشنا باشد و مهارت های زندگی را به او یاد بدهد. پدر و مادر نباید فرزند را تن پرور، بی مسوولیت، بی صبر و لذت جو بار بیاورند. این که برخی والدین میگویند بچه ما هرچه بخواهد در اختیارش است، غلط است چون اصلا نباید همه چیز خیلی راحت در اختیار فرزند قرار بگیرد.