به گزارش گروه بين الملل خبرگزاري دانشجو ، به نقل از اسپوتنیک، یک عذر خواهی ساده و تحمل مسئولیت کافی بود تا شعله آتشی که درون دل هزاران داغ دیده فاجعه منا شعله ور شده را خنک کند اما حاکمان سعودی نه فقط حاضر نشدند بار مسئولیتی که بر دوش آنها است را تحمل کنند بلکه با رفتار خود بر کینه و دشمنی افزودند. چون هدفشان شعله ور کردن این آتش است.
سوال اصلی اینجاست که هدف از این رفتار چیست؟ آیا واقعا فرار از مسئولیت و بی مبالاتی است؟ یا اینکه اهدافی پشت پرده است که حکام سعودی به دنبال آن می باشند؟
در جنگ جهانی اول انگلیسی ها برای شکست عثمانی ها از حربه خصومت عرب ها و ترک ها استفاده کردند و با فریب شریف حسن حاکم وقت مکه و امید های واهی مبنی بر حمایت از ایجاد یک کشور عرب بزرگ عثمانی ها را شکست دادند و سپس با استفاده از سعودی ها و وهابی ها وی را از حجاز بیرون کردند. از همان زمان هم شک و تردید های زیادی بر ریشه خاندان سعودی بود و هست و به همین دلیل هم آنها نام عربستان را به پیشوند نام کشوری که به نام خود ثبت کردند گذاشتند تا بگویند که عرب هستند.
کما اینکه هر کس که به زبان فارسی سخن می گوید پارسی نیست هر آنکس که به زبان عربی سخن می گوید عرب نیست.
اقوام زیادی در کشورهایی که امروزه به نام کشورهای عربی از آنها نام برده می شود وجود دارند که عرب نیستند و پس از ورود اعراب به این کشورها مجبور شدند به زبان عربی سخن بگویند و بر عکس هم صحیح است به این معنا که خیلی از حکام موجود در کشورهای موسوم به عربی اصالتا عرب نمی باشند اما به دلیل موج ملی گرایی عرب که از زمان جمال عبد الناصر فضای کشورهای عربی را ازآن خود کرد خود را عرب می نامند.
شاید معدود عرب هایی هستند که بتوانند به اصالت ریشه ای خود ببالند و در این راستا می توان به سادات که ریشه آنها به پیامبر اکرم (ص) و خاندان وی بر می گردد یا به یمنی ها و یا به عرب های خوزستان و جنوب ایران و بخشی از عراق و کویت و بحرین و سوریه و استان بقاع لبنان و اردن و فلسطین و عمان اشاره کرد.
گو اینکه اختلاط اقوام طی قرن های اخیر آنقدر زیاد بوده که تقریبا کمتر کسی می تواند ادعای خالص بودن شجره نامه قومی خود باشد.
در جنگ ایران و عراق عرب های ایران بیشترین آسیب را چه از نظر مادی چه معنوی چه جانی پرداخت کردند و هیچ وقت تن به جدایی از ایران ندادند و قطعا هم نمی دهند. این عرب ها در طول تاریخ خط مقدم دفاع از مملکت بودند و هستند. امروزه تلاش های زیادی برای ایجاد تفرقه درونی و نفوذ درون این عرب ها از طرف دشمنان ایران انجام می شود که تا به حال همه ناکام بودند.
عرب های اصیل کشورهای منطقه امروزه از متحدین بالقوه ایران در منطقه و جهان به حساب می آیند و دلیل اصلی ناکامی های دشمنان ایران و متحدان آن در منطقه اتحاد و همدلی موجود فیما بین ایرانی ها و همین عرب ها است.
خیلی ها تصور داشتند که این اتحاد فقط به دلیل رابطه مذهبی (شیعی بودن) میان ایرانی ها و دیگران در منطقه بوجود آمده اما پس از سالها کنکاش به این مساله پی بردند که ریشه این اتحاد عقیدتی است و نه فقط عرب های شیعه بلکه سنی ها و حتی عرب های مسیحی و غیر عرب مثل کرد های سنی مذهب و یا ایزدی ها همه برای مبارزه با گروه های افراطی که مورد حمایت سعودی می باشند با ایران متحد شده اند. این اتحاد امروزه در منطقه خاورمیانه به نام جبهه مقاومت معروف است چرا که در اصل جهت مقابله با اسرائیل تشکیل شده بود اما در حال حاضر با مزدوران اسرائیل درگیر است.
پس از اینکه دشمنان ایران راه های مختلف جهت شکستن این اتحاد را امتحان کردند و شکست خوردند امروزه راه جدیدی را در پیش گرفته اند تا با همان شگرد قدیم انگلیسی نوعی دشمنی ایرانی عربی به وجود آوردند و با استفاده از این دشمنی صف محکم مقاومت را در هم بشکنند.
اخیرا هم برخی نا آگاهان با تحریک دشمنان ایران و مقاومت اقدام به سردادن شعار های تحریک آمیز بر علیه عرب ها نموده اند و برخی که تفاوت میان عرب ها و سعودی ها را تشخیص نمی دهند در این راه با آنها همراهی نموده اند.
ایران خود از اقوام مختلف آذری — فارس — عرب — لر — بلوچ — کرد و… تشکیل شده و این شعار ها و شعارهای مشابه بر علیه اقوام دیگر حتی در داخل کشور نیز تفرقه به وجود می آورد و زمینه نفوذ دشمنان را فراهم می نماید.
سخن بنده با سامان دهندگان تجمع ها و تظاهران می باشد تا اگر هدفشان ایجاد تفرقه درونی و یا شکستن صف مقاومت نمی باشد در راستای اهداف دشمنان ایران سخن وری ننمایند. همچنین سخن بنده با داغ دیدگان است که اگر می خواهند خون شهدایشان پایمال نشود تلاش های آنها برای ایجاد تفرقه را ناکام بگذارند و اجازه ندهند رفتار سعودی ها منجر به واکنش بر علیه عرب ها گردد و دشمنان به هدفشان برسند، باید بدانند تنها کسانی که از دشمنی میان ایران و عرب سود می برد همان هایی هستند که در یمن و سوریه و عراق و لبنان و بحرین و فلسطین ناکام مانده اند و می خواهند از این طریق ناکامی های خود را جبران کنند.