به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، در طول حدود چهار سال اخیر موضوع انتخاب دبیرکل اوپک به پیچیده ترین موضوع کشورهای عضو این سازمان تبدیل شده به طوری‌که تاکنون توافقی برای انتخاب کاندیدای یکی از سه کشور ایران، عربستان و عراق برای تصاحب استراتژیک ترین کرسی اوپک حاصل نشده است.
بر اساس قوانین اوپک، انتخاب دبیرکل اوپک باید با اجماع کل کشورهای عضو انجام شود و اگر حتی یکی از کشورهای با کاندیدایی مخالفت کند امکان انتخاب دبیرکل جدید فراهم نمی‌شود و مطابق با این قانون از سال ۲۰۱۳ میلادی تاکنون «عبدالله سالم البدری» به عنوان دبیرکل اوپک کماکان به فعالیت‌های خود ادامه می دهد.
ایران دبیرکلی عربستان را وتو می‌کند
بیژن زنگنه وزیر نفت سال گذشته در یک گفتگوی تلویزیونی با بیان اینکه ایران و عربستان هیچ‌گاه دبیرکل اوپک نخواهند شد، یکی از شرایط دبیرکلی اوپک را کسب اجماع نظرات کل اعضای اوپک اعلام کرده و گفته بود: هر چقدر که عربستان با دبیرکلی ایران مخالفت کند، ما هم با دبیرکلی این کشور مخالفت خواهیم کرد.
در این بین یکی از مهمترین دستورهای یکصد و شصت و نهمین نشست اوپک انتخاب دبیرکل جدید این سازمان بوده و تاکنون نیمی از کشورهای عضو اوپک برای دبیرکلی این سازمان نمایندگانی را معرفی کرده اند.
از این رو با گذشت زمان و بی نتیجه ماندن انتخاب دبیرکل جدید در کنار ایران، عربستان سعودی و عراق، کشورهای اندونزی، نیجریه، اکوادر و ونزوئلا هم برای دبیرکلی اوپک اعلام آمادگی کرده‌اند که به نظر می رسد با توجه به سطح روابط سیاسی ایران و عربستان این دو کشور شانسی برای دبیرکلی اوپک ندارند.
زنگنه امروز در یک گفتگویی رادیویی از کاندیداهای کشورهای ونزوئلا، نیجریه و اندونزی به صورت تلویحی حمایت کرده و تاکید کرده است: این سه کشور از شرایط مناسب تری برای دبیرکلی اوپک برخوردار هستند.
«البدری» دبیرکلی در خدمت سیاست‌های عربستان
از سوی دیگر یکی از نکات بارز در مورد «عبدالله سالم البدری» دبیرکلی لیبیایی اوپک آن است که وی در طول دست کم چهار سال گذشته بیش از آنکه منافع کل کشورهای را در اوپک ملاک فعالیت‌های خود قرار دهد بیشتر در راستای سیاست‌های کشورهای عربی این سازمان به ویزه عربستان سعودی حرک کرده است.
تابستان سال گذشته عبدالله البدری دبیرکل لیبیایی اوپک در اظهاراتی تامل برانگیز با سکوت در برابر افزایش تولید نفت کشورهای عربی عضو اوپک همچون عربستان، کویت و امارات تاکید کرده بود: در شرایط فعلی بازار توان جذب افزایش عرضه نفت ایران را ندارد.
این اظهارات با واکنش ایران همراه شد به طوری‌که سیدمحمد علی خطیبی نماینده سابق ایران در اوپک با تاکید بر اینکه آقای البدری، دبیرکل یک یا دو کشور در اوپک نیست، یادآور شده بود: دبیر کل اوپک باید منافع کل سازمان و کشورهای عضو اوپک را در نظر بگیرد و در برابر افزایش غیر قانونی تولید نفت برخی از کشورها سکوت نکند.
یک دوست جای «البدری» را می‌گیرد
در این بین ایران در صورتی که بتواند یکی از کشورهای متحد و نزدیک به خود در اوپک همچون ونزوئلا و یا نیجریه را به عنوان دبیرکل جدید جایگزین «عبدالله سالم البدری» بکند می‌تواند تاحدودی توازن قدرت را در اوپک برقرار کند.
در این بین هفته جاری بیژن زنگنه وزیر نفت ایران با در دیدار با «سودیرمان سعید» وزیر انرژی و منابع معدنی اندونزی با بیان اینکه ایران و اندونزی در اوپک و بازارهای جهانی نفت مواضعی نزدیک به هم دارند، گفته است: اندونزی پایگاه ایران در شرق آسیا است.
در مجموع حضور دبیرکلی از کشورهای اندونزی یا ونزوئلا به مراتب برای کشورهایی همچون ایران در اوپک ارزشمند تر بوده و با یکی از حساس ترین کرسی های اوپک از سایه سیاست های عربستان سعودی خارج خواهد شد.