به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، ابراهیم سحرخیز معاون سابق وزارت آموزش و پرورش اظهار داشت: پایان دوره متوسطه از سالهای ماضی تا کنون، سالی به یادماندنی، تلخ و شیرین، پر از التهاب و هیجان نه فقط برای دانشآموزان بلکه برای تمامی اعضای خانوادههاست.
وی افزود: اخذ دیپلم در نظام قدیم یا گواهینامه پایان دوره یک ساله پیش دانشگاهی در نظام فعلی و به تبع آن شرکت در ماراتن نفسگیر کنکور، این واپسین سال در آموزش و پرورش عمومی را به نقطه عطفی بدل ساخته است.
سحرخیز با بیان اینکه شاید در قبل از انقلاب به دلایلی مانند پایین بودن پوشش تحصیلی، نرخ گذر، نابرابریهای اقلیمی و جنسیتی، کاهش تقاضا برای آموزش و ارزش شغلی مدرک دیپلم، شرکت در آزمون ورودی دانشگاهها حساسیت امروز را نداشت، گفت: فراوان بودند دانشآموزانی که با همان مدرک دیپلم به شغل دلخواه خود میرسیدند و دیگر لازم نبود برای حضور در پایینترین رده شغلی، حتما لیسانس ارائه کنند.
وی با تأکید بر اینکه از آن روزی که در آموزش و پرورش ما کنکور به عنوان اولویت اول، سایه سنگین خود را همیشگی یافت، اهداف و رویکردهای آموزشی را مطابق با ذایقه خود به ورطه تحریف سپرد، گفت: دیگر مسائلی مانند آسیبهای اجتماعی، توجه به ساحتهای تربیتی در ابعاد اخلاقی، اجتماعی، اقتصادی، زیستی، عقلی و حتی علمی از دغدغههای جدی نظام آموزشی نیست.
معاون سابق وزارت آموزش و پرورش با بیان اینکه امروز همه از مرحله پیش دبستانی تا پیشدانشگاهی در تدارک روز کنکورند، افزود: دامنه بحث کنکور آن چنان وسعتی یافته است که حتی بازاریاب خلاق سایر مشاغل نیز در تیزر تبلیغاتی خود حاضر نیستند به سادگی از آن بگذرند.
وی ادامه داد: اغراق نیست اگر گفته شود از مربیان ورزش، مشاوران و روانشناسان خبره گرفته تا متخصصان تغذیه و پزشکان در تدارک تجویز نسخه برای داوطلبان کنکورند تا به داوطلبان و خانواده ها بگویند چگونه نرمش کنند، تمرکز کنند، چه چیزی و چگونه بخورند و بیاشامند تا با غورهای، سردی و با مویزی، گرمی نکنند و یومالموعود کنکور را با موفقیت پشت سر بگذرانند.
سحرخیز با بیان اینکه کلاسهای رنگارنگ، مشاورههای طلایی و اعجازآمیز، فوت و فن کوزهگری برای فایق آمدن بر گزینهها و سرانجام به دام انداختن گزینه صحیح در کمترین زمان ممکن، حسابی کار و بار خیلی ها را سکه کرده است، اضافه کرد: دیگر نیازی نیست کسی در پی اندیشیدن و کشف روابط علّی و معلولی پدیدهها با زبان پیچیده ریاضی و یا اثبات قضایای هندسی و مثلثاتی باشد؛ امروز دیگر نیازی نیست کسی کاربرد حد و مشتق را درک کند.
وی ادامه داد: امروز دیگر لازم نیست دانشآموز برای رسیدن به جواب در یک مسئله فیزک، دو صفحه را مانند معلم، فرمول سیاه مشق کند بلکه کافی است در کلاس طولانی مدت کنکور که او را از کودکی به خود وابسته میکند ثبتنام کند و آنقدر در مخ او کلید رمز تستهای متنوع، داخل و خارج، دولتی و آزاد به کرات تکرار میشود که اصلا نیازی به مدرسه رفتن و معلم دیدن ندارد.
معاون سابق وزارت آموزش و پرورش گفت: بعد از انقلاب اسلامی ایران، با تأسیس دوره پیشدانشگاهی به بهانه تغییر نظام آموزشی، راه را برای استیلای بیشتر کنکور هموار کردند و در یکسال پایانی، آموزش و پرورش با تابلوی «پیش دانشگاهی» رسماً به تدارکاتچی کنکور و دانشگاه مبدل شد و به حال و روزی افتاد که میبینید.
وی افزود: ایکاش دستگاههای نظارتی با یک حساب ساده سرانگشتی هزینه زیانبار ناشی از دوره پیشدانشگاهی را که مترتب بر نظام آموزشی است، یک بار بهطور دقیق مرور میکردند تا متوجه می شدند که باید خیلی جلوتر از این، آنرا متوقف میکردند.
سحرخیز اضافه کرد: تخصیص بهترین فضا، نیروی انسانی خبره و کارآزموده، هزینه فرصتهای از دست رفته، تعطیل شدن دیگر فعالیتهای آموزشی و تربیتی، چند پاره کردن برنامه هفتگی مدرسه، ورود دادن کاسبان کنکور به حریم مدرسه، ایجاد رقابت ناسالم بین دبیران و معلمان، مغفول ماندن پژوهش و آزمایش در مدرسه، علنی کردن نابرابریهای اجتماعی و اقتصادی دانشآموزان، تحقیر برخی از خانوادهها و تحمیل هزینههای گزاف بر آنان، بخشی از آثار زیانبار کنکور محور بودن دوره پیش دانشگاهی است که وزیر وقت مدعی بود.
وی با بیان اینکه غول کنکور، امروز چنان فربه و تنومند شده است که دیگر کسی حریف او نیست، اظهار داشت: کنکور امروز اطلس نظام آموزشی را به اراده خود روی کول خود به هر سوی که بخواهد، جابهجا میکند و مجلس شورای اسلامی با دو بار تصویب قانون موسوم به نظام پذیرش دانشجو و اعمال سوابق تحصیلی، تا کنون موفق به مهار آن نشده است.
معاون سابق وزارت آموزش و پرورش ادامه داد: همه در مقام سخن بر صدمات و لطمات جبران ناپذیر کنکور واقفند اما در میدان عمل بهانهها برای تداوم حاکمیت کنکور فراوان است؛ نگاه به کنکور از هر منظر چه با رویکرد اقتصادی اقتصاددانان و چه با نگاه و پارادایم جامعه شناختی جامعهشناسان اگر عالمانه و فارغ از تعصبات صنفی و سازمانی باشد، ما را متوجه پیامدهای زیانباری میکند که نظام آموزشی را از رسیدن به اهداف و رسالت اصلی خویش باز میدارد؛ بنابراین بهرهوری ایجاب میکند عمر دوازده سال یک دانشآموز که باید صرف ساختن ابعاد وجودی او بشود به بهانه سال پایانی کنکور، قربانی نشود.
وی اظهار امیدواری کرد که سخنان رئیس مجلس شورای اسلامی در اجلاس رؤسای آموزش و پرورش کشور در خصوص آثار و عوارض زیانبار کنکور، فرصتی در دفاع از قانون مصوب مجلس در نظام پذیرش دانشجو و مجالی را فراهم کند و گفت: زمان آن رسیده است تا طرفین ماجرا یعنی آموزش و پرورش و آموزش عالی کشور با تغییر در روند پذیرش دانشجو، یکدیگر را در یک برنامه زمان بندی شده سه تا پنج ساله ملزم به اجرای کامل قانونی کنند که قرار است به آموزش و پرورش فرصت دهد در کنار رفتن به دانشگاه به ساحتهای تربیتی بپردازد.
سحرخیز تصریح کرد: قرارنیست دلایل اجرا نشدن قانون همواره متوجه آموزش و پرورش باشد و مانند همیشه به جرم فراهم نشدن سوابق تحصیلی در سالهای پایانی متوسطه، این آموزش و پرورش باشد که پیاز و کتک را باهم می خورد؛ به نظر می رسد پاک کردن اثرات مخرب کنکور از چنان اهمیتی برخودار است که ارزش آن را دارد رئیس مجلس با هدف صیانت از قانون در کنار دیگر طرحها و لوایح، با تعیین ضرب الأجلی معین خواستار گزارش لازم از نحوه اجرای آن باشند.