ارتحال ناگهانی و اندوهبار عالم فاضل، رادمرد صبور روزهای دشوار، فرمانده کاردان صحنه های مدیریّت و یار غمگسار امام و انقلاب و ولایت، آیت الله هاشمی رفسنجانی (طاب ثراه)، موجب تأثّر و تأسّف عمیق شد.
او، بحقّ، یکی از معماران بنای شکوهمند انقلاب اسلامی و از سابقون نهضت خمینی کبیر (رضوان الله علیه) و از جمله مقرّبان او بود.
کارنامه درخشان او در عرصه های خطیر خدمت به انقلاب و میهن، مایه مباهات همه دوستداران و مدیران نظام اسلامی است.
کاروان زنده انقلاب، یکی دیگر از راهنمایان و پیشقراولان خود را از دست داد، اما اندیشه پویای او، مانند میراثی گرانبار، پیش روی نسل جدید است.
اینجانب، ضمن آرزوی توفیق و حیات با عزّت برای رهبر معظّم انقلاب اسلامی، این ضایعه جبران ناپذیر را به ملت آگاه ایران، رهبر فرزانه انقلاب، خاندان مکرّم هاشمی، حوزه های علمیه، اهالی محترم رفسنجان و همه دوستدارانش تسلیت می گویم و از بارگاه خداوند رحمان و رحیم برای آن عزیز، مغفرت بی پایان و برای بازماندگانش صبر و اجر می طلبم. رَبَّنَا آتِنَا مِن لَّدُنکَ رَحْمَةً وَهَیِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا.