به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، بلومبرگ ادامه داد، اما اوضاع بر وفق مراد پیش نرفته است. تجربه چهار ماهه سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) در مورد محدودسازی تولید شکست خورده است و نگران کننده تر اینکه افزایش قابل ملاحظه تولید نفت شیل در آمریکا بیانگر این است که اوپک با یک دوره طولانی رویارویی با نفت شیل مواجه است که در صنعتی که پیشرفت سریع فناوری مشخصه آن است، یک منبع جدید تولید محسوب می شود.
سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) در نشست رسمی 30 نوامبر 2016 (دهم آذرماه )1395 خود در وین، برای نخستین بار از سال 2008 میلادی با کاهش تولید موافقت کرد تا با کاهش مازاد عرضه نفت در بازارها، به بالا رفتن سطح قیمت ها کمک کند.
براساس این توافق، مقرر شد اوپک یک میلیون و ٢00 هزار بشکه در روز از سطح تولید خود بکاهد.
ایران، الجزایر، آنگولا، اکوادور، گابن، عراق، کویت، لیبی، نیجریه، قطر، عربستان، امارات و ونزوئلا اعضای اوپک به شمار می روند.
ایران، نیجریه و لیبی از برنامه کاهش تولید اوپک مستثنی شده اند.
اوپک همچنین موفق شد بیستم آذرماه 1395، تولیدکنندگان نفت غیراوپک شامل روسیه، قزاقستان، گینه، جمهوری آذربایجان، سودان، مالزی، عمان، بولیوی، مکزیک، بحرین و برونئی را با خود همراه سازد.
این تولیدکنندگان نیز در مجموع با کاهش 600 هزار بشکه در روز از تولید نفت خود موافقت کردند.
وقتی اوپک سال گذشته با کاهش تولید موافقت کرد، «خالد الفلیح» وزیر انرژی عربستان سعودی گفت که در سال 2017 انتظار یک واکنش تولیدی گسترده از سوی تولیدکنندگان نفت شیل آمریکا ندارد.
اما در حقیقت، این واکنش شروع شده و خیلی شدیدتر از چیزی است که تصور می رفت.