به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، ابوالفضل ناظری افزود: از ۱۰۵ هزار هکتار عرصه‌های بیابانی استان تهران تاکنون بیش از ۲۰ هزار هکتار آن زیر پوشش عملیات بیابان زدائی و تثبیت شن‌های روان قرار گرفته است.
وی اظهار داشت: این میزان عملیات بیابان زدایی برابر طرح‌های مصوب و از محل اعتبارات استانی و ملی با هدف تثبیت خاک، جلوگیری از فرسایش و حرکت شن‌های روان و مهار گرد و غبار طی سالهای گذشته در شهرستانهای ورامین و ملارد با کاشت گونه‌های مناسب و مقاوم به شرایط اقلیمی و منطقه‌ای همچون تاغ، آتریپلکس و گز به مرحله اجرا درآمده است.
وی با اشاره به اینکه اراضی بیابانی استان تهران در شهرستانهای ورامین، ملارد، پاکدشت و ری پراکنده است اظهار داشت: برای اجرای عملیات بیابان زدایی در مناطق بیابانی استان تهیه طرح‌های بیابان زدایی در دستور کار قرار دارد که در صورت تأمین اعتبار این عملیات به مرحله اجرا درخواهد آمد.
ناظری در ادامه اضافه کرد: پدیده بیابانزایی، تخریب سرزمین و تغییر اقلیم در سالیان اخیر به عنوان یکی از چالشهای جدی برای بسیاری از کشورهای جهان به شمار می‌رود و کشور ایران نیز با توجه به اینکه در کمربند خشک و نیمه خشک قراردارد با این پدیده روبرو است و گسترش این پدیده که حاصل عوامل طبیعی و غیر طبیعی (انسانی) است خطرات نگران کننده‌ای را متوجه اکوسیستم‌های حیاتی در مناطق درگیر کرده است. سرپرست امور بیابان اداره‌کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان تهران تصریح کرد: دخالت‌ها و بهره‌برداری‌های بی‌رویه و غیر اصولی از منابع طبیعی تجدید شونده (آب، خاک، جنگل و مرتع) و ... توسط جوامع بشری زمینه ساز تخریب سرزمین و توسعه بیابان‌زائی گردیده و همچنین عواملی همچون خشکسالی‌ها، کاهش نزولات جوی، از بین رفتن پوشش گیاهی، کاهش کمی و کیفی شدید منابع آب سطحی و زیرزمینی و فرسایش‌های آبی و بادی باعث تشدید بیابان‌زائی می‌گردد که متعاقب آن بروز تنگنا‌ها و ناهنجاری‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و بعضاٌ سیاسی را در مناطق درگیر بهمراه خواهد داشت. سرپرست امور بیابان استان تهران به پیامدهای ناشی از این پدیده اشاره کرد و گفت: گسترش فقر و کاهش درآمد اقتصادی جوامع محلی بویژه دامداران و کشاورزان، بیکاری نیروهای مولد و مهاجرت به شهرها، بروز ناهنجاری‌های اجتماعی و فرهنگی و ... از جمله پیامدهای حاصل از این پدیده است.
ناظری خاطرنشان کرد: ضرورت ایجاب می‌کند علاوه بر طرح‌های بیابان زدایی که بر اساس مطالعات در مناطق بیابانی از محل اعتبارات ملی و استانی برابر مبادله موافقتنامه‌ها به مرحله اجرا درمی‌آید، می‌بایستی با بسیج دستگاههای مرتبط و بکارگیری جوامع محلی و مشارکت آنها، برنامه‌های مقابله با بیابان زایی را با شدت بیشتر اجرا کر د. که با کمترین هزینه و در حداقل زمان علاوه بر پاسخگویی به نیازهای معیشتی جوامع محلی، در مواجهه با خطرات تخریب اراضی و پوشش گیاهی، کاهش و مهار گرد و غبار معلق در جو و جذب آن توسط اندامهای هوایی (با ایجاد پوشش گیاهی) نیز مؤثر باشد. شایان ذکر است ۱۷ ژوئن از سوی کنوانسیون جهانی مقابله با بیابان‌زائی سازمان ملل متحد به عنوان روز جهانی مقابله با بیابان‌زائی نامگذاری گردیده که شعار امسال این روز نیز تحت عنوان «سرزمین ما، خانه ما، آینده ما» در نظر گرفته شده است.
ارسال نظرات