به گزارش گروه اقتصادیچند سالی است که موضوع کشت محصولات دستکاری شده ژنتیکی (تراریخته) دنیا را با چالش‌های جدی مواجه ساخته است.
تجربه دو دهه کشت محصولات تراریخته در حدود 28 کشور جهان، نتایج ناامید‌کننده‌ای را به همراه داشته است و همین امر، دروغ بودن بسیاری از ادعاهای مبلغین محصولات تراریخته را به اثبات رسانده است؛ مواردی همچون افزایش مصرف سموم شیمیایی، افزایش آفات مقاوم، افزایش علف‌های هرز مقاوم، افزایش قیمت بذرها و افزایش وابستگی کشاورزان به بذرهای تراریخته و سموم شیمیایی وابسته آنها، موجب شده است که بسیاری از کشورها از کشت این محصولات پا پس بکشند و عطایش را به لقایش ببخشند.
چنانچه تعداد کشورهای اروپایی تولید‌کننده محصولات تراریخته در فاصله سال‌های 2014 تا 2017 از 6 کشور به 2 کشور کاهش یافته و در آفریقا نیز کشوری مانند بورکینافاسو هم از سال 2016 به بعد تولید پنبه تراریخته را به طور کامل متوقف ساخته است.
همچنین امروزه بیش از 90 درصد محصولات تراریخته فقط در آمریکا و 3 کشور حیات خلوت آن (کانادا، برزیل و آرژانتین) تولید می‌شود و سهم 20 کشور دیگر بسیار اندک است.
منع قانونی
نمایندگان مجلس دیماه 95 در بررسی برنامه ششم توسعه رهاسازی، تولید، واردات و مصرف محصولات تراریخته بدون مجوز مراجع قانونی را ممنوع و دولت را مکلف کردند خطرات احتمالی این محصولات را که بر اساس آزمایشات معتبر معلوم می‌شود به مردم اعلام کند.
با این وجود در سال‌های اخیر شاهدیم گروهی ذینفع با ظاهر متخصص بیوتکنولوژی و اعضاء انجمن‌های علمی بر طبل تولید محصولات تراریخته در ایران می‌کوبند و برای رسیدن به هدفشان از تمام ابزارهای علمی، تبلیغی و رسانه‌ای برای مردم‌فریبی، مسئول فریبی و تصمیم‌سازی کلان در این حوزه استفاده می‌کنند.16 تیرماه جاری، واردات روغن سویای تراریخته بالاخره از سوی مسئولان دولتی تائید شد. بر اساس اطلاعاتی که یزدان سیف، مدیرعامل شرکت بازرگانی دولتی اعلام کرد، «روغن سویا با رعایت مسائل زیستی، بهداشتی و رعایت قانون به صورت تراریخته وارد می‌شود، اما روغن‌های کلزا، آفتابگران، ذرت و سایر موارد تراریخته نیست.»
مورد عجیب کلانتری
به‌تازگی هم رئیس‌سازمان محیط‌زیست در واکنش به پرسشی در رابطه با محصولات تراریخته و سلامتی مردم گفته است: «من موافق استفاده از این محصولات هستم و مشکلی در این رابطه نمی‌بینم»!
عیسی کلانتری بر خلاف گزارش‌های متعددی که از خطرات و مشکلات محصولات تراریخته منتشر شده، در اظهاراتی عجیب مدعی شد: «هیچ منبعی برای مضر بودن این محصولات نیست و گزارشی درباره مضرات این محصولات تاکنون در جهان مطرح نشده است. مضر بودن محصولات تراریخته توهمی بیش نیست و در هیچ نقطه‌ای از جهان، استفاده از آنها ممنوع نیست»؟!
کشت غیرقانونی برنج تراریخته
برخی مسئولان محیط زیستی اکنون دیگر به طور آشکار از محصولات تراریخته حمایت می‌کنند، در حالی که پیش از این چنین اتفاقی نمی‌افتاد. حتی به تازگی گزارش‌هایی از تولید برنج تراریخته در چند هزار هکتار از زمینهای شمال کشور منتشر شده که نشان می‌دهد با وجود موانع قانونی، این محصولات در کشور تولید شده است.
بر اساس گزارش تسنیم از معتبرترین مرجع آماری بیوتکنولوژی به نام آیسا (ISAAA) حقایق تلخی کشف شده است که بسیار تاسف بار است؛ طبق گزارش آیسا در سال 2006، در صفحه 46 این گزارش آمده است که «در سال 2004 (1383) معادل 2 هزار هکتار از شالیزارهای کشور به کشت برنج تراریخته طارم مولایی اختصاص یافت؛ در سال 2005 (1384) نیز حداقل 500 کشاورز در سطحی معادل 4 هزار هکتار اقدام به کشت برنج تراریخته کرده‌اند».
در ادامه این گزارش آمده است «علی رغم اینکه آماری درخصوص سطح زیر کشت برنج تراریخته در سال 2006 (1385) در ایران وجود ندارد اما کشاورزان با ذخیره‌سازی بذر اقدام به کشت 4000 هکتار برنج تراریخته طارم مولایی در این سال کرده‌اند.» بررسی این آمار حقایق تلخی را از ماهیت «قانون‌گریز» مدافعان و مبلغان تراریخته در کشورمان را فاش می‌کند.
اینکه چگونه ممکن است علی رغم عضویت ایران در پروتوکل بین‌المللی کارتاهنا از سال 1382 و لزوم ایجاد قانون و ساز و کار ایمنی زیستی در این کشور، عده‌ای بدون توجه به قانون و خودسرانه، تنها با یک مجوز مشکوک درون‌سازمانی اقدام به کشت برنج تراریخته در این سطح وسیع نموده‌اند؟!
اگر واقعا مبلغان تراریخته در داخل کشورمان معتقدند که کشت محصولات تراریخته به نفع کشاورزان و مصرف‌کنندگان است، چرا یک بررسی دقیق از نتایج کشت برنج تراریخته از 500 شالیکاری که طی سه سال اقدام به کشت تراریخته کرده‌اند به عمل نمی‌آید؟! مطمئنا اگر نتایج مثبتی به دست می‌آمد، آنها این نتایج را در بوق و کرنا می‌کردند!چرا خسارت صدها کشاورزی که با اعتماد به وعده‌های مدیران دولتی در سال‌های 83، 84 و 85 اقدام به کشت برنج تراریخته کرده‌اند جبران نمی‌شود؟
تجربه دو دهه کشت محصولات تراریخته در حدود 28 کشور جهان، نتایج ناامید‌کننده‌ای را به همراه داشته است و همین امر، دروغ بودن بسیاری از ادعاهای مبلغین محصولات تراریخته را به اثبات رسانده است؛ مواردی همچون افزایش مصرف سموم شیمیایی، افزایش آفات مقاوم، افزایش علف‌های هرز مقاوم، افزایش قیمت بذرها و افزایش وابستگی کشاورزان به بذرهای تراریخته و سموم شیمیایی وابسته آنها، موجب شده است که بسیاری از کشورها از کشت این محصولات پا پس بکشند و عطایش را به لقایش ببخشند.
چنانچه تعداد کشورهای اروپایی تولید‌کننده محصولات تراریخته در فاصله سال‌های 2014 تا 2017 از 6 کشور به 2 کشور کاهش یافته و در آفریقا نیز کشوری مانند بورکینافاسو هم از سال 2016 به بعد تولید پنبه تراریخته را به طور کامل متوقف ساخته است.
همچنین امروزه بیش از 90 درصد محصولات تراریخته فقط در آمریکا و 3 کشور حیات خلوت آن (کانادا، برزیل و آرژانتین) تولید می‌شود و سهم 20 کشور دیگر بسیار اندک است.
منع قانونی
نمایندگان مجلس دیماه 95 در بررسی برنامه ششم توسعه رهاسازی، تولید، واردات و مصرف محصولات تراریخته بدون مجوز مراجع قانونی را ممنوع و دولت را مکلف کردند خطرات احتمالی این محصولات را که بر اساس آزمایشات معتبر معلوم می‌شود به مردم اعلام کند.
با این وجود در سال‌های اخیر شاهدیم گروهی ذینفع با ظاهر متخصص بیوتکنولوژی و اعضاء انجمن‌های علمی بر طبل تولید محصولات تراریخته در ایران می‌کوبند و برای رسیدن به هدفشان از تمام ابزارهای علمی، تبلیغی و رسانه‌ای برای مردم‌فریبی، مسئول فریبی و تصمیم‌سازی کلان در این حوزه استفاده می‌کنند.16 تیرماه جاری، واردات روغن سویای تراریخته بالاخره از سوی مسئولان دولتی تائید شد. بر اساس اطلاعاتی که یزدان سیف، مدیرعامل شرکت بازرگانی دولتی اعلام کرد، «روغن سویا با رعایت مسائل زیستی، بهداشتی و رعایت قانون به صورت تراریخته وارد می‌شود، اما روغن‌های کلزا، آفتابگران، ذرت و سایر موارد تراریخته نیست.»
مورد عجیب کلانتری
به‌تازگی هم رئیس‌سازمان محیط‌زیست در واکنش به پرسشی در رابطه با محصولات تراریخته و سلامتی مردم گفته است: «من موافق استفاده از این محصولات هستم و مشکلی در این رابطه نمی‌بینم»!
عیسی کلانتری بر خلاف گزارش‌های متعددی که از خطرات و مشکلات محصولات تراریخته منتشر شده، در اظهاراتی عجیب مدعی شد: «هیچ منبعی برای مضر بودن این محصولات نیست و گزارشی درباره مضرات این محصولات تاکنون در جهان مطرح نشده است. مضر بودن محصولات تراریخته توهمی بیش نیست و در هیچ نقطه‌ای از جهان، استفاده از آنها ممنوع نیست»؟!
کشت غیرقانونی برنج تراریخته
برخی مسئولان محیط زیستی اکنون دیگر به طور آشکار از محصولات تراریخته حمایت می‌کنند، در حالی که پیش از این چنین اتفاقی نمی‌افتاد. حتی به تازگی گزارش‌هایی از تولید برنج تراریخته در چند هزار هکتار از زمینهای شمال کشور منتشر شده که نشان می‌دهد با وجود موانع قانونی، این محصولات در کشور تولید شده است.
بر اساس گزارش تسنیم از معتبرترین مرجع آماری بیوتکنولوژی به نام آیسا (ISAAA) حقایق تلخی کشف شده است که بسیار تاسف بار است؛ طبق گزارش آیسا در سال 2006، در صفحه 46 این گزارش آمده است که «در سال 2004 (1383) معادل 2 هزار هکتار از شالیزارهای کشور به کشت برنج تراریخته طارم مولایی اختصاص یافت؛ در سال 2005 (1384) نیز حداقل 500 کشاورز در سطحی معادل 4 هزار هکتار اقدام به کشت برنج تراریخته کرده‌اند».
در ادامه این گزارش آمده است «علی رغم اینکه آماری درخصوص سطح زیر کشت برنج تراریخته در سال 2006 (1385) در ایران وجود ندارد اما کشاورزان با ذخیره‌سازی بذر اقدام به کشت 4000 هکتار برنج تراریخته طارم مولایی در این سال کرده‌اند.» بررسی این آمار حقایق تلخی را از ماهیت «قانون‌گریز» مدافعان و مبلغان تراریخته در کشورمان را فاش می‌کند.
اینکه چگونه ممکن است علی رغم عضویت ایران در پروتوکل بین‌المللی کارتاهنا از سال 1382 و لزوم ایجاد قانون و ساز و کار ایمنی زیستی در این کشور، عده‌ای بدون توجه به قانون و خودسرانه، تنها با یک مجوز مشکوک درون‌سازمانی اقدام به کشت برنج تراریخته در این سطح وسیع نموده‌اند؟!
اگر واقعا مبلغان تراریخته در داخل کشورمان معتقدند که کشت محصولات تراریخته به نفع کشاورزان و مصرف‌کنندگان است، چرا یک بررسی دقیق از نتایج کشت برنج تراریخته از 500 شالیکاری که طی سه سال اقدام به کشت تراریخته کرده‌اند به عمل نمی‌آید؟! مطمئنا اگر نتایج مثبتی به دست می‌آمد، آنها این نتایج را در بوق و کرنا می‌کردند!چرا خسارت صدها کشاورزی که با اعتماد به وعده‌های مدیران دولتی در سال‌های 83، 84 و 85 اقدام به کشت برنج تراریخته کرده‌اند جبران نمی‌شود؟
ارسال نظرات