به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محمدرضا محمدی عضو شورای ناظر بر نشریات دانشجویی وزارت علوم در متنی گزارشی از تخلفات صورت گرفته در دانشگاه علامه طباطبائی در خصوص نشریات این دانشگاه منتشر کرد، که متن این گزارش در ادامه آمده است:
درظاهر وقتی به وضعیت دانشگاه علامه طباطبایی در خصوص نشریات نگاه می کنیم، ممکن است فضایی آرام، آزاد و منطقی را مشاهده کنیم، درحالی باطن چیز دیگری است. مشخصا در مورد مدیریت جناب آقای دکتر سلیمی، رئیس این دانشگاه در حوزه فرهنگی نکاتی قابل ذکر است که در این مجال نمی گنجد. ما هم در این گزارش قصد ورود جدی به این دست موارد را نداریم، اما مسئله مهمی که در این دانشگاه تبدیل به یک دغدغه جمعی و یک عامل التهاب خطرناک شده است، سهل انگاری معاونت فرهنگی این دانشگاه در مورد تخلفات گسترده اعضای یک جریان سیاسی خاص، و سختگیری و برخورد گاز انبری با نشریات انقلابی است.
البته این ادعا بدون سند و مدرک نیست و نکات بسیاری وجود دارد که قسمتی از این نکات را که قابل بیان هستند، در مطالب این گزارش می خوانید. مابقی مطالبی که لزوما قابل بیان در رسانه های جمعی نیستند و گفتنش هم غیر از ایجاد ناامیدی در دانشجویان فایده دیگری ندارد را در جلسات شورای مرکزی ناظر بر نشریات دانشگاهی وزارت علوم بیان خواهم کرد. چند ماه اخیر دانشگاه علامه طباطبایی، چند ماهی بوده است که مرزهای غوغاسالاری و سلطه گری مجموعه مدیریتی دانشگاه فضای دانشگاه را به سمتی برده است که بسیاری از دانشجویان انقلابی را از فعالیت فرهنگی ناامید کرده است.
آنچه که احساس می شود این است که عده ای در این دانشگاه احساس پادشاهی و حکومت بلامنازع پیدا کرده اند. بطوری که اعمال سلیقه های آنها موجب شده است که انقلابیون این دانشگاه بصورت کامل از عرصه فعالیت های تشکیلاتی کنار گذاشته شوند.
هدف زیاده گویی نیست. به همین جهت در ادامه این گزارش به دو رای عجیب این دانشگاه در حوزه نشریات، به تفصیل اشاره می گردد.
نشریه دانشجویی خوآن
این نشریه که اخیرا از معاونت فرهنگی دانشگاه علامه طباطبائی مجوز انتشار گرفته است، در اولین شماره خود، در صفحه آخر مطالبی نوشت که خلاف عفت و حیا و شئون دانشگاه و دانشگاهیان بود.
باعرض پوزش و صرفا جهت آگاهسازی؛ بخشی ازمتن نشریه دانشجویی خوآن دانشگاه علامه طباطبائی در تصاویر ذیل آورده شده است:
کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه علامه طباطبائی تخلف نشریه مذکور را منکر نشد و قبول کرد که از الفاظ رکیک استفاده شده و مطالبی منافی حیا و عفت در سطح دانشگاه منتشر شده است، اما این کمیته در اقدامی عجیب و غریب حاضر نشد مجازات تنبیهی ذکر شده در قانون(ماده 40 آیین نامه نشریات دانشجویی) را برای متخلفین در نظر گیرد! مطابق قانون میبایست نشریه متخلف به یکی از بندهای تنبیهات ذکر شده در آییننامه(ماده 40) محکوم میشد، چرا که تخلف ذکر شده چه از نوع مطالب خلاف عفت عمومی باشد و چه از نوع استفاده از الفاظ رکیک، در هر دو مورد یک مجازات دارد: بندهای 5 تا 9 ماده 40، در ادامه این بندها و مواد قانونی مربوطه خواهند آمد:
باوجود آن که ماده 36 تصریح کرده است که تنبیه این جرم و جزای آن، در بندهای 5 تا 9 ماده 40 آمده است کمیته ناظر بر نشریات در اقدامی غیر متعارف، بخشی از قسمت تعاریف آییننامه را انتخاب کرده و بر اساس آن حکم صادر کرده است!
کمیته این دانشگاه با استناد به ماده 6 آییننامه (که در مقام تعریف جایگاه کمیته ناظر بر نشریات در دانشگاهها و وظایف آن است) گفته است: «ما میتوانیم به نشریه مذکور تذکر اولیه دهیم و تمام!» این در حالی است که ماده 6 در بخش تعاریف آییننامه آمده و بخش تنبیهات آییننامه ماده 40 است و ماده 36 که کمیته بر اساس آن تخلف را تشخیص داده است، بر لزوم رجوع به بندهای 5تا9 ماده 40 تأکید کرده است!
بدین وسیله، دانشگاه حکمی که میتوانست یک سال محرومیت باشد را به «تذکر اولیه» تقلیل داده است. با این رای همگان دریافتند که اگر مطاب منافی حیا و عفت منتشر کنند و از الفاظ رکیک در متون نشریات دانشجویی بهره ببرند، حامیان ویژهای در کمیته هستند که نگذارند محرومیتی در پی این تخلف گریبانگیر شود.
اما آیا این اقدام کمیته اشتباهی سهوی بوده است؟ / حکایت اصرار شدید دانشگاه بر عدم اصلاح رویه غلط خود
پس از وقایع فوق، این اشتباه و تخلف صورت گرفته توسط دانشجویان دانشگاه به صورت مکتوب به کمیته تذکر داده شده و معاون فرهنگی شخصا قول بررسی داد، اما پس از مدتی نه تنها حکم مذکور اصلاح نشد، بلکه کمیته ناظر بر نشریات به شاکیان گفته است: شما در این مسئله ذینفع نیستید که بتوانید به عنوان شاکی خصوصی شکایت کنید و شکایت شما وارد نیست!
این مسئله در نشریات دانشجویی نیز منعکس شده بود و به آن اعتراضاتی شده بود، اما ظاهرا دانشگاه بر دفاع از مروجین بیحیایی و بیعفتی اصرار داشت و مایل به تصحیح حکم خود نبود و این اصرار دانشگاه به عدم اجرای قانون در حالی که از جزئیات کاجرا به صورت مکتوب و طی نامههای متعدد مطلع شده است، گمان مذکور را به شدت تقویت میکند!
باید گریست به حال دانشگاهی که دانشجویان را در موضوع «انتشار مطالب خلاف عفت و الفاظ رکیک» ذینفع نمیداند و آنها دارای حق شکایت از این مسئله تشخیص نمیدهد!
نشریه دانشجویی صبح دانشگاه علامه
در مورد وضعیت نشریه صبح نکات بسیاری می توان گفت اما اسناد گویای همه چیز است و نیازی به ارائه تحلیل نیست.
تصاویر زیر، مربوط به نشریه تک برگی است که با عنوان نشریه صبح با مدیر مسئولی جناب آقای محمد محمدی منتشر شده است.
تصویر زیر هم حکمی است که کمیته نظارت بر نشریات دانشگاه علامه طباطبایی در مورد این نشریه صادر کرده است:
اما تصاویری که در ذیل می بینید درخواست تجدید نظری است که محمد محمدی، مدیر مسئول نشریه دانشجویی صبح دانشگاه علامه طباطبایی جهت بررسی در شورای مرکزی ناظر بر نشریات دانشگاهی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ارسال کرده است که به زودی به سمع و نظر این شورا خواهد رسید.
اگر مقداری دقت کنید همه چیز گویاست و استدلالات تا حدی واضح و روشن است که نیازی به تکمله زدن به آن هم وجود ندارد. نهایتا پر واضح است که نشریه صبح کار سختی در شورای مرکزی ناظر بر نشریات دانشگاهی وزارت علوم نخواهد داشت، اما سوالی که مطرح است این است که چطور ممکن است کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه ادعای عدالت داشته باشد اما نشریه صبح را متوقف و محروم از ادامه فعالیت کند اما با نشریه خوان که صراحتا به اشائه فحشا پرداخته است، هیچ برخوردی نداشته باشد!
همه اعضای این کمیته باید در مقابل عملکردشان در مورد این پرونده گزارشی روشن ارائه دهند. چطور ممکن است که دفاعیات روشن آقای محمد محمدی در جلسه این کمیته مسموع واقع شده است اما هیچ وقعی به آن نهاده نشده است!
البته سوال بزرگتر این است که عملکرد سرکار خانم سحر محرابی که علاوه بر عضویت در شورای مرکزی ناظر بر نشریات وزارت علوم، عضو دانشجویی کمیته نظارت بر نشریات دانشگاه علامه هم هست، در مورد این پرونده به چه صورت بوده است. بنده شخصا این مورد را از وی جویا شدم و او هم مدعی شد به سختی از این نشریه حمایت کرده است. اما این چه نوع دفاعی بوده است که حتی نتوانسته شکایاتی که اشکال شکلی دارند را هم از دستور کار خارج کند!
الله اعلم...
محمدرضا محمدی
11 مهرماه 1397
منبع: خبرنامه دانشجویان ایران