چرا در اوج تحریم‎ها مربی خارجی می‌آورید؟ / دلالیسم، فوتبال را به خاک سیاه می نشاند

گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، در روزهایی که ایران اسلامی مان با مشکلات عدیده ارزی در موضوع سخت ترین تحریم های ظالمانه ای که علیه یک کشور در نظر گرفته شده دست و پنجه نرم می کند، ورود مربیان خارجی و خروج ارز با دردسرهایی اعم از خواهش و التماس از فیفا و یا حمل پول نقد در کیف و چمدان، رفتاری نامعقول به نظر می رسد. این تلاش ها و قرار ملاقات ها در استانبول و دبی تنها برای این است که با هزاران دردسر مربی خارجی بیاوریم تا با ادامه دار کردن سایه بیکاری بر سر قشر آماده به کار در فوتبال، سرخوردگی و خودکم بینی را میان نیروهای بالقوه داخلی فوتبال مان گسترش بدهیم؟
مسعود اقبالی در گفت و گو با دانشجو، درباره حضور مربیان خارجی در چرخه لیگ فوتبال مملکت و اثرات آن بر نظام باشگاهداری حرف زد.

مدرس فوتبال کنفدراسیون فوتبال آسیا در ارتباط با موضوع بحث اظهار داشت: «ما ابتدا باید بدانیم سیاست حاکم بر ورزش جامعه چیست، که مربیان خارجی را به استخدام درمی آورند در حالی که کشور ما مشکلات اقتصادی زیادی دارد و باشگاه های ما دچار مشکلات مالی عدیده ای هستند».

وی ادامه داد: «باشگاه هایی که اکثرشان بدهکار هستند و طبق آنچه در رسانه ها بازتاب داده می شود مشخص می کند این بحران عجیبی که امروز از نظر اقتصادی در فوتبال ما بوجود آمده حتی به لحاظ سیاسی و اجتماعی نیز بر کل مسایل مملکت تأثیرگذار بوده است. نمونه بارزش اینکه ما برای مبادلات ارزی با دلار و یا یورو با کشورهای مختلف در مضیقه و تحریم هستیم و امکان رد و بدل کردن دلار نداریم! پس چگونه ما با توجه به تمام این مسایل باز هم سراغ مربیان خارجی می رویم؟».

اقبالی اضافه کرد: «به هر حال حضور این افراد در ایران می تواند بازتاب خوبی داشته باشد و نتایج خوبی هم برای ما به ارمغان بیاورد ولی با توجه به معضلاتی که به آنها اشاره شد فکر می کنم مسایل دیگری پشت پرده مطرح است که دوستان ما و آنهایی که در رأس ورزش هستند به آنها بیشتر توجه دارند تا مسایل حرفه ای و فنی فوتبال».

مدرس فوتبال کشورمان خاطر نشان کرد: «ما امروز در حدود 1450 مربی A لایسنس داریم و نزدیک به 80 مربی پرولایسنس (حرفه ای) پرورش داده ایم. در دوره ای که هفته پیش تمام شد که علی دایی هم در آن شرکت داشت ما 80 مربی حرفه ای تربیت کردیم. اینها کجای کار فوتبال هستند؟ تعداد مربیانی که در فوتبال ما مشغولند به اندازه انگشتان دو تا دست هم نمی شوند. بقیه بیکار هستند. ما طی این 40 سالی که مربی فوتبال تربیت کردیم و تعدادی از آنها هم کار می کنند، به آنها آخرین دستاوردهای علمی فوتبال را آموزش داده ایم. ما برای جوان ایرانی کم نگذاشته ایم و مربیان جوان ما می توانند پس از کسب تجربه به تدریج دستاوردهای خوبی داشته باشند».

وی افزود: «اما متأسفانه توجهی نسبت به این بچه ها نمی شود و مدیران ورزش ما نگاه خوبی به آنها ندارند و برای همین هم اکثرا خانه نشین هستند و این مشکلی است که با سیاست حاکم بر ورزش ایجاد شده است. سیاستی که مبتنی بر حمایت از مربیان داخلی نیست و اگر هم هست، مسایلی که پشت پرده فوتبال وجود دارد وضعیتی ایجاد می کنند که حتما مربیان خارجی به ایران بیایند و بعد در کنار مربیان خارجی از مربیان ایرانی استفاده شود و در نهایت سودی از این بابت به جیب شان برود. دلالیسمی که بر فوتبال ما حاکم شده چنین رویه ای را برای ما رقم زده و در نهایت هم فوتبال را به خاک سیاه می نشاند».

اقبالی یادآور شد: «امروز می خواندم که آکادمی پایه استقلال دچار مشکلات عدیده مالی شده است. از آکادمی پرسپولیس چیزی نمی بینیم! پس ما اگر بیاییم پولی که وزارت ورزش برای دو تیم بزرگ ایران هزینه می کند را برای باشگاه های متعدد هزینه کنیم چه دستاوردهایی خواهد داشت؟ الان می بینیم که بطور مثال ملوان بندرانزلی در حال نابود شدن است. مگر پرسپولیس و استقلال از دنیای دیگری آمده اند که به آنها پول تزریق می کنید؟ چرا به سپیدرود رشت کمک نمی شود؟ اگر واقعا فوتبال ما دولتی است که البته هست! پس ما فوتبال حرفه ای نداریم و فوتبال مان آماتور و متعلق به دولت است که تنها در حال حمایت از برخی باشگاه هاست. در واقع ما ادای حرفه ای بودن را در می آوریم».

کارشناس فوتبال کشورمان تأکید کرد: «این پول باید بین همه به مساوات تقسیم شود تا آکادمی ها را که اساس فوتبال هستند راه اندازی شده و در آینده ما محتاج فوتبال خارج از کشور نباشیم. مگر کره ای ها چه می کنند؟ مگر ژاپنی ها چه می کنند؟ آنها چطور فوتبال شان به شکل امروزی درآمده است؟ اینها اشتباهاتی است که در فوتبال ایران وجود دارد».