بیست و نهم محرم / درخواست «ام کلثوم(س)» از شمر

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در این روز اسرای اهل بیت علیهم السلام به حوالی شهر شام رسیدند، ابراهیم بن طلحه بن عبدالله جلو آمد و به امام زین العابدین علیه السلام نزدیک شد، و کینه‌هایی که از جراحت شمشیر‌های جنگ جمل در سینه ذخیره کرده بود ظاهر ساخت و به حضرت گفت: دیدی غلبه با کیست؟ حضرت فرمود: اگر می‌خواهی بدانی غالب کیست صبر کن تا هنگام نماز اذان و اقامه بگو، آن وقت می‌دانی آوازه چه کسی تا قیامت باقی است.

نزدیک شدن اسیران به دمشق و درخواست امّ کلثوم از شمر

گروه دشمن، سر مقدّس امام حسین علیه السلام را همراه بانوان و اسیران به سوى دمشق  ‏بردند، هنگامى که نزدیک دمشق رسیدند، حضرت امّ کلثوم (س) که جز اسیران بود، نزد شمر آمد و فرمود: «من درخواستى دارم.» شمر گفت: آن چیست؟

امّ کلثوم  فرمود: «وقتى که ما را وارد شهر دمشق میکنى، ما را از دروازه‏اى وارد کن، که تماشاچى کمترى داشته باشد و به این سپاه پیشنهاد کن که سر‌ها را از بین محمل‌ها بیرون ببرند و از ما دور کنند؛ زیرا از بس ما را در حال اسارت دیدند که رسوا شدیم.» شمر از روى ناپاکى و ظلمى که داشت در پاسخ به درخواست امّ کلثوم علی‌ها السلام به عکس دستور داد؛ سرهاى شهدا را بر بالاى نیزه‏ ها کردند و در میان محمل‏ ها عبور دادند و در نتیجه اهل بیت امام‏ حسین علیه السّلام را به صورت اسیر در میان تماشاگران حرکت دادند تا آنان را کنار دروازه دمشق آوردند و آن‌ها را در روى پله‏ هاى مسجد جامع، در همان جا که اسیران را نگه میداشتند، سر پا نگه داشتند.