شهدای ناشناس کربلا؛ عبدالرحمان، همراه مسلم در سفر به کوفه

عبدالرحمان بن عبدالله ارحبی (شهادت ۶۱ق) از اصحاب امام حسین (ع) که در کربلا به شهادت رسید. او به همراه قیس بن مسهر نامه‌های کوفیان را به امام حسین رساندند. امام او را به همراه مسلم بن عقیل راهی کوفه کرد او پس از شهادت مسلم به کاروان امام پیوست و روز عاشورا در حمله نخست به شهادت رسید.

نام و نسب

نام وی عبدالرحمن کدری و عبدالرحمن بن عبدالله ارْحَبی و عبدالرحمان بن عبید ارحبی آمده است. در زیارت ناحیه مقدسه با نام عبدالرحمن بن عبدالله بن الکدر الارحبی و در زیارت رجبیه امام حسین (ع) با نام عبدالرحمن بن عبدالله الاذری به او سلام داده شده است.

عبدالرحمان فرزند عبدالله الارحبی بود. ارحب یکی از شاخه‌های معروف قبیله شیعی بنی‌همدان است. خصوصیات و اوصاف

عبدالرحمان از اصحاب امام حسین و مردی شجاع و دلاور و فردی صاحب نفوذ در کوفه و از تابعین امام علی (ع) به شمار می‌رفت.

 

نامه‌رسان کوفیان

زمانی که مردم کوفه از بیعت نکردن امام (ع) با یزید و ورود ایشان به مکه با خبر شدند نامه‌هایی به سوی امام (ع) گسیل داشتند. عبدالرحمان بن عبدالله و قیس بن مسهر از جمله فرستادگان مردم کوفه همراه با پنجاه و سه نامه و بنا به قولی ۱۵۳ نامه و بنا به نقل اخبارالطول پنجاه نامه به سوی امام حسین (ع) بودند؛ مضمون همه این نامه‌ها دعوت از امام (ع) برای رفتن به کوفه بود.

آنان روز دهم یا به روایتی دوازدهم ماه رمضان سال ۶۰ قمری وارد مکه شدند و با دیگر سفیران عراق که برای امام نامه آورده بودند در مکه دیدار نموده و نامه‌ها را به امام (ع) رساندند.

ولی بنا به نقلی عبدالرحمان و بیش از ۱۵۰ نفر دیگر از کوفه هر کدام دو یا سه یا چهار نامه به سمت مکه روانه شده و به خدمت امام (ع) رسیدند.

 

همراهی مسلم در سفر به کوفه

امام حسین در پاسخ به نامه‌های کوفیان مسلم بن عقیل را به همراه قیس بن مسهر صیداوی، عبدالرحمان بن عبدالله و عمارة بن عبید سلولی به کوفه فرستاد.

 

حضور در کربلا و شهادت

عبدالرحمان پس از شهادت مسلم بن عقیل مخفیانه از کوفه خارج شد و به کاروان امام حسین پیوست. عبدالرحمن روز عاشورا با اجازه از سیدالشهدا به میدان رفت. و پس از کشته و زخمی کردن چند تن از سپاه کوفه، به شهادت رسید. وی، جزو شهدای حمله اول، شمرده شده است. بنی‌اسد پیکر او را نیز همراه دیگر شهدای کربلا در مقبره دسته جمعی به خاک سپردند.

 

رجزخوانی

عبدالرحمان در میدان جنگ این رجز را می‌خواند:
انی لمن ینکرنی ابن الکدن انی علی دین حسین و حسن
«به کسی که مرا نمی‌شناسد می‌گویم من پسر کدن هستم و به دین حسین (ع) و حسن (ع) می‌باشم.» سماوی نیز رجز زیر را به او نسبت داده است: صبراً علی الاسیافِ وَالاسِنَّة صبراً علی‌ها لدخول الجنّة