تحریم دارو یا تحریم جان انسان / وقتی سودجویی بدتر از تحریم آمریکا جان انسان را به بازی میگیرد

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو_سیده زهرا حسینی؛ مرداد سال جاری بود که برایان هوک، نماینده ویژه آمریکا در امور ایران گفت: "ایالات متحده دارو و تجهیزات پزشکی مورد نیاز مردم ایران را از تحریم ها معاف کرده است."

البته که این سخن هوک کاملا درست است و آمریکا به طور مستقیم دارو و اقلام مرتبط با حوزه سلامت را مورد تحریم قرار نداده است چراکه کالا و حوزه سلامت در لیست سفید هستند و نمی شود این اقلام را تحریم کرد اما آمریکا از ابزارهای دیگری برای به نوعی تحریم غیر مستقیم در حوزه سلامت و دسترسی به داروها استفاده می‌کند که مهمترین آنها ایجاد مشکل در تبادلات مالی است.

طبق لیست داروهای وارداتی ارائه شده توسط وزارت بهداشت، بخش قابل توجهی از داروهای اساسی مورد نیاز در داخل کشور تولید می شود و فقط حدود ٤ درصد دارو مورد نیاز ایران از خارج وارد می شود اما این چهار درصد جز داروهای پیشرفته محسوب شده که تهیه آن به شدت به واردات وابسته است.

با احتساب این درصد کم در  واردات دارو اما باز هم صادرکنندگان اقلام بشردوستانه مانند دارو و تجهیزات پزشکی و شرکت های فعال در این زمینه نباید به خاطر تجارت با ایران توسط آمریکا تحریم شوند متاسفانه امریکا با این ادعا که داروها را تحریم نمی‌کند اما به طور غیر مستقیم تاثیر منفی خود بر بازار واردات داروهای مورد نیاز ایران را می‌گذارد تا به هدف خود یعنی ضربه زدن به تمام بخش های ایران بدون وجه به حقوق بشر دوستانه برسد.

بزرگترین مشکل و تاثیر منفی که با تحریم‌ها بر واردات دارو ایجاد می‌شود این است که امکان پیدا کردن بانکی که بتواند طبق شرایط تحریم معاملات و اقدامات مالی لازم را داشته باشد تقریبا به صفر می‌رسد. 

به‌ گفته‌ی مدیران بانکی و نمایندگان شرکت‌های دارویی دردسر، سختی و پیچیدگی فراهم کردن و اقدامات لازم برای تطابق با شرایط تحریم بیشتر از سود و منفعت حاصل از آن است و شاید دارو در لیست تحریم توسط آمریکا نباشد اما وقتی طرف معامله تحت تحریم باشد خو به خود اقلام مورد معامله نیز غیر مستقیم مورد تحریم قرار می‌گیرند و فرستادن دارو نیز مشکل و دشوار خواهد شد البته این دشواری در خصوص شرکت‌های کوچک تر به مراتب نه تنها دشوارتر و مشکل تر خواهد شد که در ساز نیز خواهد بود. 

البته بغیر از تاثیر تحریم های آمریکا، سودجویی‌های منفعت طلبان نیز تاثیراتی حتی بدتر از تاثیرات منفی خواهد داشت و همین سودجویی ها منجر به گران شدن داروهای داخلی نیز شده است. 

و دراین میان ایجاد ترس و نگرانی از ادامه روند افزایش قیمت دارو در مواردی باعث خرید بیش از اندازه نیاز از سوی شهروندان و منجر به کمیاب شدن دارو حتی داروهای داخلی شده است. 

البته به نظر می رسد بیشتر کمبود‌ها به دلیل آن است که اغلب مردم به دنبال برند خاصی از دارو هستندچندان به نمونه مشابه ایرانی راضی نمی‌شوند.

با این حساب به نظر می‌رسد کمبود دارو که مستقیما با جان انسان بازی می‌کند صرفا به تحریم‌ها توسط آمریکا بر نمی‌گردد و نه تنها ریشه داخلی از سوی مسئولین دارد که ریشه فرهنگی از درون خود مردم و جامعه نیز دارد و باید تلاش کرد تا نه تنها فرهنگ استفاده از اقلام داخلی چه دارو و چه غیر دارو در کشور ساخته شود که مسئولین نیز  باید به فکر برون رفت از این مشکل اساسی باشند چراکه این اولین بار نیست که آمریکا بخش‌هایی را هدف تحریم قرار می‌دهد که با زندگی روزمره مردم ایران در ارتباط است و همانطور ظریف وزیر امور خارجه ایران می‌گوید: این دست از تحریم‌ها نوعی تروریسم علیه اقتصاد کشور است.