یادداشت دانشجویی |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، فتحی زاده؛ امروزه در زندگی سازمانی، امنیت شغلی ازجمله مسائلی است که کارکنان سازمان‌ها را به خود مشغول می‌کند و بخشی از انرژی روانی و فکری سازمان صرف این مسئله می‌شود و مدیران موفق تمام کوشش خود را برای محقق شدن این موضوع بکار می‌گیرند، تا بتوانند با تثبیت سازمانی و علاقمندی کارکنان، سازمان خود را به روز و کارآمد نمایند.
در صورتی که نیروی انسانی از این بابت به سطح مطلوبی از آسودگی خاطر دست یابد، با فراغ بال توان و انرژی فکری و جسمی خود را در اختیار سازمان قرار می‌دهد و سازمان نیز کمتر دچار تنش‌های انسانی می‌شود.
وقتی بحث امنیت شغلی می‌شود موضوع رسمی شدن و تضمین حقوق و مزایا در ذهن تداعی می‌شود درصورتی که در دنیای امروز امنیت شغلی در گرو رسمی شدن و استخدام مادام العمر نیست بلکه تواناسازی کارکنان محور امنیت شغلی است.
دانشگاه جوان بناب که در سال ۱۳۷۴ تاسیس شد، هم اکنون با داشتن نزدیک به ۱۰۰ کارمند و حدود ۹۰ استاد توانسته است مراحل رشد و توسعه خود را در دو دهه اخیر طی می‌کند و چه بسا زحمات طاقت فرسایی برای این توسعه توسط خانواده بزرگ دانشگاه بناب و مسئولان دوره‌های مختلف کشیده شده است.
انتظار می‌رفت کابینه فعلی و در راس آن ریاست دانشگاه علی رغم عملکرد خوب در برخی حوزه‌های مالی و بین الملل، در حوزه منابع انسانی، برای توسعه و کیفی سازی نیروی انسانی این مرکز آموزش عالی برنامه‌ای مدون و علمی داشته باشند.
اما آنچه در یکسال و اندی مسئولیت ایشان تجربه شد، چالش با نیروی انسانی جوان و امیدوار دانشگاه بناب بوده است.
موضوعات نامعلومی که در سال گذشته موجب تعدیل نیرو و تبعات نه چندان مناسب آن برای دانشگاه در حال توسعه بناب شد، در سطح شهرستان، استان و وزارت علوم، انعکاس نامطلوبی داشت و در رسانه‌ها شاهد تیتر‌ها و چهره‌ای مخدوش و ناگوار از دانشگاه بناب شدیم و‌ای بسا یکی از دلایل بحث نامعلوم ادغام این دانشگاه، همین حواشی نامطلوب باشد.
اخیراً نیز شاهد خبر‌های چالش برانگیز جدید از دانشگاه بناب می‌باشیم، بطوری که نیرو‌های شرکتی دانشگاه بناب با حجمی سازی و سپرده شدن به دست پیمانکاران آزاد، نه تنها امنیت نیم بند شغلی خود را برباد می‌بینند، بلکه سوال اساسی برای ایشان و سایر افکار عمومی این است که چگونه حقوق ناچیز دومیلیون تومانی این نیرو‌های خدوم برای مسئولین دانشگاه در این ایام وانفسای کرونایی و تورم دغدغه شده است؟ آیا برای انصاف هم که شده، حقوق و دریافتی آنچنانی خود را با این قشر آسیب پذیر مقایسه کرده اند؟
اگر چالش عدم تمدید قرارداد اعضای هئیت علمی مامور به تحصیل جوان و همچنین ایستادگی سرسختانه در مقابل تبدیل وضعیت کارکنان قراردادی را در سال گذشته به این موضوع اضافه کنیم، خواهیم دید که چالش با نیروی انسانی جوان و امیدوار در این دانشگاه نه به نفع دانشگاه جوان بناب و نه به نفع مسئولین آن خواهد بود و در این میان این نیرو‌های خدوم و جوان که اغلب مدارج عالیه تحصیلی داشته و سرشار از امید و توانمندی هستند با نا امیدی و بی پناهی درگیر اکنون و آینده شغلی لرزان خویش خواهند بود.
امیدوار است مسئولین دانشگاه به جای چالش با نیروی انسانی فعال در دانشگاه، به فکر جذب رشته‌های کارآمد، بودجه کافی و اتمام پروژه‌های نیمه تمام ساختمانی دانشگاه باشند.
کاری که دانشگاههای موفق از جمله دانشگاه صنعتی سهند و بسیاری از دانشگاههای موفق منطقه با آرامش و آسایش به آن دست یافته اند.
فتحی زاده، فعال رسانه‌ای
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
تعداد نظرات: ۱
ارسال نظرات
بنده از اعضای هیات علمی این دانشگاه هستم که از 15 سال پیش در این دانشگاه خدمت می کنم. در این مدت این دانشگاه هیات رئیسه های متعددی را تجربه کرده است و با کمال اطمینان عرض می کنم که هیات رئیسه کنونی، ضعیف ترین هیات رئیسه تاریخ دانشگاه می باشد. بنده متوجه نمیشوم کدام عملکرد مالی یا بین الملل خوبی را از خود نشان داده اند!! ای کاش نگارنده توضیح می داد منظورشان از عملکرد خوب چیست، پاداشهای چند ده میلیونی به خودی ها و توبیخ و احضار منتقدین به وضعیت موجود تنها گوشه ای از عملکرد خوب این آقایان است. تلاشهایی را که سیستم قبلی برای ایجاد ارتباطات بین الملل با دانشگاههای حوزه قفقاز انجام داده بودند تنها به سفرهای تفریحی خانوادگی آقایان انجامید.