وقتی کارنامه زنگنه را در طول ۱۶ سال فعالیت در صنعت نفت ورق میزنیم هیچ برنامه و استراتژی برای ساخت پالایشگاه در آن دیده نمیشود، اما امروز کشور با صادرات بنزین و فراوردههای نفتی است که اداره میشود.
به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، بیژن زنگنه وزیر نفت معتقد است ساخت پالایشگاه برای پالایش ۲.۵ میلیون بشکه نفت کثافت کاری است. شیخ الوزرای ایران همچنین در گذشته معتقد بود و البته هست که ساخت پالایشگاه در کشور بسیار گران و هزینه بر است. فردی که ۱۶ سال عالیترین سمت صنعت نفت را به دوش میکشد به دلیل عدم اعتقاد به سود ده بودن پالایشگاه سازی در کشور به طور کل پالایشگاه سازی را در کشور فراموش کرد و به سمت طرحهای بدون مطالعه کارشناسی رفت که صد البته باید تاکید داشت این طرحها با اغراض غیرمشخص احداث شده اند مانند خط اتیلن غرب که خوراک اتیلن را از جنوب ایران به شمال غربی کشور میرساند و محصولات تولیدی دوباره از شمال غربی به جنوب کشور برای صادرات ارسال میشود. پرداختن به این موضوعات و موارد مشابه در فرصتهای بعد به طور مفصل انجام خواهد شد.
*ایران اولین تولیدکننده بنزین در منطقه
ایران ۱۰ پالایشگاه دارد که ۹ پالایشگاه کار پالایش نفت خام را انجام میدهد و یک پالایشگاه که در آن میعانات گازی پالایش میشود. اگرچه زنگنه در همین چند هفته پیش اعلام کرد پالایشگاه ستاره خلیج فارس در دوران اصلاحات پایه گذاری شده است اماباید گفت زنگنه تمایل داشت مجتمعهای پتروشیمی احداث شود تا پالایشگاه و حتی معتقد بود نفت خام را باید با بنزین تبادل کرد که این اتفاق در سالهایی که زنگنه وزیر نفت بود رخ داد.
در آخرین سالهای وزارت زنگنه در نفت طی دولت اصلاحات، در کشور روزانه ۴۰ میلین لیتر بنزین تولید میشد که به گواه تاریخ و آمارهای موجود در شرکت ملی پالایش و پخش روزانه حدود ۲۲ میلیون لیتر نیز بنزین وارد میشد، اما خروج زنگنه از وزارت نفت همزمان شد با نهضت بهبود کیفیت محصولات پالایشی که این مسئله نشان میدهد اگر این طرحها نبودند و پالایشگاه ستاره خلیج فارس ساخته نمیشد امروز قطعا واردکننده درجه یک بنزین درجهان بودیم.
براساس آمارهایی که شرکت ملی پالایش و پخش فراوردههای نفتی ایران اعلام کرده است در حال حاضر با راه اندازی و بهره برداری از واحدهای ارتقای کیفیت فرآوردههای نفتی ظرفیت تولید بنزین ۱۱۵ میلیون لیتر و گازوئیل ۱۲۵ میلیون لیتر در روز است. باید گفت با همین مقدار تولید بنزین در کشور ایران رتبه نخست اعضای اوپک را در صنعت پالایش دارد.
*زنگنه دست به سیاه وسفید پالایشگاه سازی نزد
فرهاد احمدی، مدیرعامل اسبق شرکت ملی و مهندسی ساختمان نفت در مورد روند ساخت پالایشگاه در ایران میگوید: «پالایشگاه ستاره خلیج فارس و دیگر پالایشگاهها در زمان زنگنه استارت نخورد. زمانی که ستاره خلیج فارس به زنگنه تحویل داده شد ۷۹ درصد پیشرفت داشت؛ بنابراین در طول سالهای گذشته زنگنه کلنگ هیچ پتروشیمی و پالایشگاهی را نزد.» حالا همین زنگنه که به لطف همت قرارگاه سازندگی سپاه و تلاش نیروهای ایرانی توانسته است بحران مصرف بنزین را از سر بگذراند، به انتقاد از ساخت پالایشگاه میپردازد.
وی ادامه میدهد: ساخت پالایشگاه منحصر به مصرف داخلی نیست. تولیدات پتروپالایشی، محصولات استراتژیکی هستند که در زمینه صادرات و ارزآوری هم بسیار مستعد میباشند. در یک مورد اخیر، صادرات میلیونها لیتر بنزین به کشور ونزوئلا، نه تنها برای کشور ارزآوری داشت، که با اقتدار توانست جایگاه ایران را در حوزه تجارت بین الملل با وجود تحریمهای آمریکا تقویت کند.
احمدی تصریح میکند: توسعه سرمایه گذاری در صنایع پالایشی در تمام دنیا به ویژه آسیا در شرایطی است که عملکرد زنگنه در ساخت پالایشگاهها تقریبا صفر بوده است در همین چند سال اخیر نیز زنگنه و تیمش عملکردی در افزایش تولید بنزین نداشته اند در زمان وزارت آقای زنگنه هیچ پروژهی بهینهسازی برای پالایشگاهها صورت نگرفته است. در این دولت نه تنها در حوزه پروژههای آپگریدینگ پالایشگاهها هیچ اقدامی صورت نگرفته؛ بلکه در حوزه پالایشگاهسازی هم کاری انجام ندادهاند.
وی با اشاره به اینکه پارسجنوبی جزو میادین مشترک ماست و وظیفه داریم این میادین را توسعه بدهیم گفت: مسئولان فعلی که در گذشته نیز مسئولیت داشتند عادت دارند تمام تخم مرغهای خود را در یک سبد بگذارند که این مسئله موجب شد ایران برای سالهای مدید وارد کننده بنزین باشد.
احمدی ادامه میدهد: زنگنه نگاه غیرکارشناسی به پالایشگاه سازی دارد که البته اصلاح پذیر هم نیست، به آقای زنگنه میگویم اگر همین دید گاه در دولت نهم و دهم نیز وجود داشت امروز خبری از صادرات بنزین ایران نبود. اصرار به خامفروشی نفت و عدم توسعه صنایع پالایشی یکی از سیاستهای کلان وزارت نفت در طول دورههای مختلف بوده، سیاستی که نفت را به نقطه ضعف اساسی و پاشنه آشیل کشور تبدیل کرده است؛ به گونهای که هر زمان دشمن اراده کند میتواند با اعمال تحریمهای نفتی مانع صادرات نفت کشور شده و بدین صورت اقتصاد ایران در تنگنا قرار دهد.
کارشناسان معتقدند که بیتوجهی به پالایشگاهسازی ناشی از تفکرات حاکم بر وزارت نفت در دورههای مختلف بوده است، تفکری که بیژن زنگنه، وزیر نفت فعلی آن را نمایندگی میکند. حاصل این نگاه آن بوده است که «در طول چهار دوره ریاست زنگنه در وزارت نفت هیچ پروژه پالایشی کلید نخورده است. در نتیجه با اعمال تحریمهای نفتی آمریکا، وزارت نفت حتی در خامفروشی نفت نیز دچار مشکل شده و دولت را با کسری بودجه ۱۵۰ هزار میلیارد تومانی مواجه کرده است».
جلیل سالاری، معاون اسبق مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآوردههای نفتی میگوید: «آقای زنگنه نگاهش به سمت ساخت پالایشگاه و پتروپالایشگاه نیست. ایشان میگوید نفت خام میفروشم، بنزین وارد میکنم. ما گفتیم آقای زنگنه پروژه پتروپالایشگاه و پالایشگاهسازی نشان میدهد سودآوری دارد. گفت: نه، پروژه اقتصادی نیست. گفتیم این عدد و ارقام است. ما هم مطالعه نکردیم، شرکت خارجی مطالعه کرده است. ایشان باز هم قبول نکرد».
همچنین هدایتالله خادمی، عضو کمیسیون انرژی مجلس میگوید: «تیمی که الآن در وزارت نفت هستند مخالف با تبدیل نفت خام به فراوردههای با ارزش دیگری بودند. یعنی همان موقعها بحث بود که بالاخره شما این نفت را خام نفروشید، آن را تبدیل به فراوردههای باارزش دیگر از جمله بنزین کنید. ولی دوستان میگفتند که خام فروشی نفت و واردات بنزین خیلی بهتر است از اینکه ما پالایشگاه بزنیم».
به هرحال، زنگنه در طول سالهای طولانی صدارت بر وزارت نفت هیچ پالایشگاهی نساخته و نشان میدهد برنامهای هم برای این موضوع ندارد. این بیاعتقادی او به ساخت پالایشگاه، کشور را تا مرز بحران پیش برده و اگر ورود سپاه به این حوزه و ساخت پالایشگاه عظیم ستاره خلیجفارس نبود، چه بسا پس از حذف سهمیهبندی و افزایش شدید مصرف بنزین در این دولت در کنار نبود پالایشگاه برای تأمین بنزین، کشور در شرایط تحریمی، با بحران شدیدی در زمینه سوخت دچار میشد.