ساخت جدید محققان؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، بیشتر دارو‌ها عوارض جانبی ناخواسته دارند، یکی از دلایل عوارض دارو‌ها این است که آن‌ها علاوه‌بر سلول‌های بیمار، به سلول‌های سالم نیز می‌رسند و آن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
پژوهشگران دانشگاه صنعتی مونیخ با همکاری محققانی از موسسه سلطنتی KTH در استکهلم، یک نانوحامل پایدار برای دارو‌ها ساختند. این نانوحامل از ساز و کاری پیروی می‌کند که دارو فقط در سلول‌های بیمار رهاسازی شود.
این گروه تحقیقاتی به رهبری الیور لیلهگ، استاد بیومکانیک دانشگاه مونیخ با همکاری توماس کروزیر از KTH اقدام به ساخت این نانوحامل کردند. به اعتقاد لیلهگ حامل‌های دارو به تمام سلول‌ها وارد می‌شوند، این در حالی است که فقط سلول‌های بیمار باید پذیرای این نانوحامل‌ها باشند. از این رو، نانوحامل جدیدی طراحی و ساخته شده‌است.
این گروه نشان دادند که این نانوحامل در سیستم‌های مدل تومور در محیط کشت، ساز و کار از پیشین تعیین شده را دارد.
در این پروژه، محققان ابتدا اجزاء فعال را بسته‌بندی کردند. برای این کار آن‌ها از موسین استفاده نمودند که بخش اصلی موجود در مخاط غشاء‌های دهان، معده و روده است. موسین دارای یک پروتئین زمینه است که مولکول‌های شکر روی آن قرار گرفته‌اند. از آنجایی که موسین‌ها در بدن به‌صورت طبیعی وجود دارند، در نتیجه ذرات آزاد موسین می‌توانند توسط سلول‌ها شکسته شوند.
قسمت مهم دیگر این بسته، DNA است که به طور طبیعی در بدن وجود دارد. محققان به‌صورت مصنوعی ساختار‌های DNA ساختند که دارای ویژگی تمایل به اتصال شیمیایی با موسین است. اگر گلیسرول به این سیستم دارای اجزاء فعال و مولکول DNA اضافه شود، پایداری موسین کاهش می‌یابد و آن‌ها تا می‌شوند و اجزاء فعال را محصور می‌کنند. رشته‌های DNA به یکدیگر متصل شده و ساختار تثبیت می‌شود.
این ذرات تثبیت شده با DNA فقط با کلید مناسب قابل باز شدن هستند. برای این کار محققان از میکرو RNA استفاده کردند. این میکرو RNAها با اتصال به DNA باعث کاهش ثبات ساختار می‌شوند.
پژوهشگران دانشگاه صنعتی مونیخ با همکاری محققانی از موسسه سلطنتی KTH در استکهلم، یک نانوحامل پایدار برای دارو‌ها ساختند. این نانوحامل از ساز و کاری پیروی می‌کند که دارو فقط در سلول‌های بیمار رهاسازی شود.
این گروه تحقیقاتی به رهبری الیور لیلهگ، استاد بیومکانیک دانشگاه مونیخ با همکاری توماس کروزیر از KTH اقدام به ساخت این نانوحامل کردند. به اعتقاد لیلهگ حامل‌های دارو به تمام سلول‌ها وارد می‌شوند، این در حالی است که فقط سلول‌های بیمار باید پذیرای این نانوحامل‌ها باشند. از این رو، نانوحامل جدیدی طراحی و ساخته شده‌است.
این گروه نشان دادند که این نانوحامل در سیستم‌های مدل تومور در محیط کشت، ساز و کار از پیشین تعیین شده را دارد.
در این پروژه، محققان ابتدا اجزاء فعال را بسته‌بندی کردند. برای این کار آن‌ها از موسین استفاده نمودند که بخش اصلی موجود در مخاط غشاء‌های دهان، معده و روده است. موسین دارای یک پروتئین زمینه است که مولکول‌های شکر روی آن قرار گرفته‌اند. از آنجایی که موسین‌ها در بدن به‌صورت طبیعی وجود دارند، در نتیجه ذرات آزاد موسین می‌توانند توسط سلول‌ها شکسته شوند.
قسمت مهم دیگر این بسته، DNA است که به طور طبیعی در بدن وجود دارد. محققان به‌صورت مصنوعی ساختار‌های DNA ساختند که دارای ویژگی تمایل به اتصال شیمیایی با موسین است. اگر گلیسرول به این سیستم دارای اجزاء فعال و مولکول DNA اضافه شود، پایداری موسین کاهش می‌یابد و آن‌ها تا می‌شوند و اجزاء فعال را محصور می‌کنند. رشته‌های DNA به یکدیگر متصل شده و ساختار تثبیت می‌شود.
این ذرات تثبیت شده با DNA فقط با کلید مناسب قابل باز شدن هستند. برای این کار محققان از میکرو RNA استفاده کردند. این میکرو RNAها با اتصال به DNA باعث کاهش ثبات ساختار می‌شوند.
ارسال نظرات