به گزارش خبرنگاردانشگاه خبرگزاری دانشجو، حجت‌الاسلام رستمی، رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها طی یادداشتی در فضای مجازی خطاب به نمکی وزیر بهداشت نوشت: برادر ارجمند جناب آقای دکتر نمکی، فیلم اثر گذار بیان دغدغه‌ها و نگرانی‌های شما از نحوه مدیریت همه گیری کرونا که از سوز دل بیان می‌شد را مانند همه مردم ایران دیدم.
نیتم از نگارش این نوشته دو مقصود است؛ اول، تشکر و سپاسی است از کادر درمان و مسئولان محترم و دلسوز بهداشت و درمان کشور که این روز‌ها علی رغم همه ناملایمات و سختی‌ها از جان مایه می‌گذارند
و دوم، همنوایی با شما در گلایه از برخی مسئولان اجرایی که سبب ساز بسیاری از این نارسایی‌ها هستند.
جناب نمکی، واقعیت این است که کلمه یا عبارتی که بتواند عظمت حماسه‌ای که عزیزان مدافع سلامت در مقابله با کرونا ساختند را توصیف کند نیافتم.
ما و همه ملت ایران شرمنده هستیم؛ شرمنده که نمی‌توانیم حق مطلب را در خصوص زحمات بی دریغ آن‌هایی که خالصانه جان شیرین را بر کف نهاده اند و سختی‌ها را به خود و خانواده تحمیل کرده اند، اما در مواجهه با غول کرونا قدمی پا پس نکشیدند، اداکنیم.
ملت ایران قدردان همه این عزیزان و خانواده‌های معزز شهدای مدافع سلامت است همان گونه که قدردان شهدای گرانقدر انقلاب و دفاع مقدس بود.
اما گلایه‌مان از کسانی است که متاسفانه در صحنه مدیریت کرونا به گونه‌ای عمل کرده اند که کادر درمان احساس کند، تنهاست.
خطابمان به مدیران اجرایی است که امروز اعداد و ارقام ترسناک ابتلا و فوت را می‌بینند، اما به گونه‌ای رفتار می‌کنند که گویا قصد انجام حداقل کار‌های ممکن را هم ندارند.
آقایان! این روز‌ها آنچه می‌شکند فقط رکورد‌ها نیستند، این اعداد بزرگ شمارشگر ستون خیمه خانواده‌هایی است که در داغ عزیزانشان می‌شکند و سوال و گلایه این است که چرا اقدام جدی و موثری از موضع حاکمیتی و دولتی از سوی شما انجام نمی‌گیرد؟
کسی منکر خباثت‌های دشمن و نابسامانی‌های اقتصادی نیست، اما کارشناسان امر بر این موضوع صحه می‌گذارند که بسیاری از اقدامات را می‌شود با امکانات موجود انجام داد و انجام نداده اید.
آیا جلوگیری موثر از سفرهای پر دامنه و غیر ضروری که عاملی مهم برای سرکش شدن کروناست کار دشواری است؟
تقویت زیرساخت‌ها برای دورکاری و کم تراکم شدن ادارات و وسایل نقلیه چه ضربه‌ای به اقتصاد کشور می‌زند؟
آیا برنامه‌ریزی موثر برای خلوت‌تر شدن شهرها، وسایل حمل‌ونقل عمومی و... شبیه آنچه در آغاز اپیدمی کرونا انجام شد و آمار‌ها را تا حد قابل قبولی کاهش داد، شدنی نیست؟
این‌ها و مواردی از این دست، بار‌ها از زبان مسئولان و کارشناسان حوزه بهداشت و درمان بیان شده است، اما به نظر می‌رسد قصد جدی برای اجرایی کردن آن‌ها در مسئولان دیده نمی‌شود.
آقایان! انتظار رعایت پروتکل‌ها و ضوابط از مردم به جای خود، اما بسیاری از امور نیاز به همیت و جدیت شما دارد، تا دیر نشده بجنبید، مبادا به روزی برسیم که کادر عزیز درمان نایی نداشته باشد.
نیتم از نگارش این نوشته دو مقصود است؛ اول، تشکر و سپاسی است از کادر درمان و مسئولان محترم و دلسوز بهداشت و درمان کشور که این روز‌ها علی رغم همه ناملایمات و سختی‌ها از جان مایه می‌گذارند
و دوم، همنوایی با شما در گلایه از برخی مسئولان اجرایی که سبب ساز بسیاری از این نارسایی‌ها هستند.
جناب نمکی، واقعیت این است که کلمه یا عبارتی که بتواند عظمت حماسه‌ای که عزیزان مدافع سلامت در مقابله با کرونا ساختند را توصیف کند نیافتم.
ما و همه ملت ایران شرمنده هستیم؛ شرمنده که نمی‌توانیم حق مطلب را در خصوص زحمات بی دریغ آن‌هایی که خالصانه جان شیرین را بر کف نهاده اند و سختی‌ها را به خود و خانواده تحمیل کرده اند، اما در مواجهه با غول کرونا قدمی پا پس نکشیدند، اداکنیم.
ملت ایران قدردان همه این عزیزان و خانواده‌های معزز شهدای مدافع سلامت است همان گونه که قدردان شهدای گرانقدر انقلاب و دفاع مقدس بود.
اما گلایه‌مان از کسانی است که متاسفانه در صحنه مدیریت کرونا به گونه‌ای عمل کرده اند که کادر درمان احساس کند، تنهاست.
خطابمان به مدیران اجرایی است که امروز اعداد و ارقام ترسناک ابتلا و فوت را می‌بینند، اما به گونه‌ای رفتار می‌کنند که گویا قصد انجام حداقل کار‌های ممکن را هم ندارند.
آقایان! این روز‌ها آنچه می‌شکند فقط رکورد‌ها نیستند، این اعداد بزرگ شمارشگر ستون خیمه خانواده‌هایی است که در داغ عزیزانشان می‌شکند و سوال و گلایه این است که چرا اقدام جدی و موثری از موضع حاکمیتی و دولتی از سوی شما انجام نمی‌گیرد؟
کسی منکر خباثت‌های دشمن و نابسامانی‌های اقتصادی نیست، اما کارشناسان امر بر این موضوع صحه می‌گذارند که بسیاری از اقدامات را می‌شود با امکانات موجود انجام داد و انجام نداده اید.
آیا جلوگیری موثر از سفرهای پر دامنه و غیر ضروری که عاملی مهم برای سرکش شدن کروناست کار دشواری است؟
تقویت زیرساخت‌ها برای دورکاری و کم تراکم شدن ادارات و وسایل نقلیه چه ضربه‌ای به اقتصاد کشور می‌زند؟
آیا برنامه‌ریزی موثر برای خلوت‌تر شدن شهرها، وسایل حمل‌ونقل عمومی و... شبیه آنچه در آغاز اپیدمی کرونا انجام شد و آمار‌ها را تا حد قابل قبولی کاهش داد، شدنی نیست؟
این‌ها و مواردی از این دست، بار‌ها از زبان مسئولان و کارشناسان حوزه بهداشت و درمان بیان شده است، اما به نظر می‌رسد قصد جدی برای اجرایی کردن آن‌ها در مسئولان دیده نمی‌شود.
آقایان! انتظار رعایت پروتکل‌ها و ضوابط از مردم به جای خود، اما بسیاری از امور نیاز به همیت و جدیت شما دارد، تا دیر نشده بجنبید، مبادا به روزی برسیم که کادر عزیز درمان نایی نداشته باشد.
مبادا با اهمال و سستی به جایی برسیم که آسیب‌های ناشی روحی و روانی ناشی از اپیدمی امید جامعه را تنزل دهد.
ارسال نظرات