میلانی مطرح کرد
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، آرش حسینی میلانی عضو شورای شهر تهران در صحن امروز شورای شهر در نطق پیش از دستور خود با اشاره به روایتی از مسافرت تفریحی فتحعلی‌شاه به توچال در ۲۰۳ سال پیش گفت: ۲۱ آذر روز جهانی کوهستان است و این مناسبت فرصت خوبی است تا به موضوع مهم حفاظت کوهستان‌های تهران توجه کنیم.
وی با بیان اینکه به مدد فناوری مدرن در کمتر از یک ساعت می‌توان به قله ۳۹۶۷ متری توچال دست یابیم گفت:سالانه بیش از ۵ میلیون نفر از شهروندان تهران در روز‌های پایانی هفته به ارتفاعات توچال می‌روند.
این عضو شورای شهر تهران یکی از زمینه‌های آسیب‌پذیری کوهستان‌ها را نبود آمار واقعی و کافی از میزان استفاده گردشگران برشمرد و گفت: فقدان برنامه مشترک مدیریت توچال هم اکنون به شدت محدود است و سند‌ها و برنامه‌های مختلف فعلی با دیدگاه‌های بخشی‌نگری خود راهگشای مواجه با مسائل و تهدیدات پیش‌رو نیست.
میلانی تأکید کرد: شهرداری تهران باید اقدام اساسی جهت طراحی و استقرار یک ساختار هماهنگ‌کننده و اقدام مشترک در مجموعه کوهستانی تهران کند وبهره‌گیری همه ذی‌مدخلان به ویژه انجمن‌های کوهستان و تشکل‌های مردم‌نهاد برنامه‌های اولویت‌محور با رویکرد اکولوژیست محور را تهیه کند.
میلانی با اشاره به مزیت‌های کوهستان‌های مجاور تهران تصریح کرد: کوهستان‌ها علاوه بر آنکه یک اندوختگاه کم‌مانند تنوع زیستی هستند، فرصت دستیابی به طبیعت و رسیدن به آرامش و فراغت را انسانی که دربند فضا‌های بتنی و گرفتارِ خودرو و اقسام و انواع ماشین شده و برایش چشم‌انداز‌های طبیعی کم‌وبیش دست‌نیافتنی و دیریاب است را می‌دهد که نعمت بزرگ و بی‌بدیلی برای کلانشهر تهران است.
وی با تاکید بر اینکه محیط‌های بکر و ارزشمند کوهستان، همانند دیگر زیست‌بوم‌های اطراف شهر در معرض آسیب «شهری‌سازی» اند، خاطرنشان کرد: کشیده شدن جاده تا نزدیک قله، توسعه تله‌کابین و پیست‌های اسکی، راه دادنِ وسایل موتوری به ارتفاعات و انواع ساخت‌وسازها، می‌روند که این آخرین پناه را هم از ما بگیرند.
وی با اشاره به کوهخواری‌های اطراف تهران بیان کرد: مسأله تخریب کوهستان‌های مجاور تهران که به شکل کوه‌خواری‌هایی به اسم گردشگری و توسعه اماکن به کام رانت‌خواران انجام شده، به صورتی است که ما برای تأمین آب شرب شهروندان، حفظ میراث طبیعی، تاریخی و هویتی و همچنین صیانت و ماندگاری از فضا‌های سبز شهری و تنوع زیستی چاره‌ای جز جراحی‌های بزرگ نداریم تا بتوانیم ضمن کنترل وضعیت، به تثبیت حداقل‌های موجود بپردازیم.
وی با اشاره به جاذبه‌های طبیعی پیرامون شهر تهران ابراز داشت: رشته‌کوه توچال در شمال، منطقه حفاظت‌شده جاجرود و پارک‌های ملی خجیر و سرخه‌حصار در شرق، کوه‌های بی‌بی شهربانو و آراد در جنوب و لکه‌های طبیعی مانند پارک پردیسان و کناره‌های روددره‌ها در داخل شهر، اگر حفاظت شوند یا شیوه حفاظت آن‌ها اصلاح شود، می‌توانند کارکرد‌های یادشده را برای تهران داشته باشند. بدیهی است که هرگونه «شهری‌سازی» مناطق حفاظت‌شده در مغایرت با توسعه پایدار است.
رئیس کمیته محیط‌زیست و خدمات شهری با بیان اینکه کوهستان، با زیبایی بکر و دست نخورده‌اش، با چشم‌انداز پیراسته‌اش، با سکوت دل‌انگیز یا زمزمه‌ها و هیاهوی بادهایش، با شکوه‌ترین پناه عاشقان طبیعت بوده و نیازی به ساخت‌وساز ندارد، عنوان کرد: دوستداران کوهستان، نگاهبانان طبیعت و دل‌نگرانان حال و آینده شهر، نباید بگذارند که کوه‌های مجاور تهران که برای ما آب و هوا و آسایش فراهم می‌کنند، به ملک خصوصیِ ساخت‌وسازگرایان و رانت‌خواران بدل شود.
وی با بیان اینکه به مدد فناوری مدرن در کمتر از یک ساعت می‌توان به قله ۳۹۶۷ متری توچال دست یابیم گفت:سالانه بیش از ۵ میلیون نفر از شهروندان تهران در روز‌های پایانی هفته به ارتفاعات توچال می‌روند.
این عضو شورای شهر تهران یکی از زمینه‌های آسیب‌پذیری کوهستان‌ها را نبود آمار واقعی و کافی از میزان استفاده گردشگران برشمرد و گفت: فقدان برنامه مشترک مدیریت توچال هم اکنون به شدت محدود است و سند‌ها و برنامه‌های مختلف فعلی با دیدگاه‌های بخشی‌نگری خود راهگشای مواجه با مسائل و تهدیدات پیش‌رو نیست.
میلانی تأکید کرد: شهرداری تهران باید اقدام اساسی جهت طراحی و استقرار یک ساختار هماهنگ‌کننده و اقدام مشترک در مجموعه کوهستانی تهران کند وبهره‌گیری همه ذی‌مدخلان به ویژه انجمن‌های کوهستان و تشکل‌های مردم‌نهاد برنامه‌های اولویت‌محور با رویکرد اکولوژیست محور را تهیه کند.
میلانی با اشاره به مزیت‌های کوهستان‌های مجاور تهران تصریح کرد: کوهستان‌ها علاوه بر آنکه یک اندوختگاه کم‌مانند تنوع زیستی هستند، فرصت دستیابی به طبیعت و رسیدن به آرامش و فراغت را انسانی که دربند فضا‌های بتنی و گرفتارِ خودرو و اقسام و انواع ماشین شده و برایش چشم‌انداز‌های طبیعی کم‌وبیش دست‌نیافتنی و دیریاب است را می‌دهد که نعمت بزرگ و بی‌بدیلی برای کلانشهر تهران است.
وی با تاکید بر اینکه محیط‌های بکر و ارزشمند کوهستان، همانند دیگر زیست‌بوم‌های اطراف شهر در معرض آسیب «شهری‌سازی» اند، خاطرنشان کرد: کشیده شدن جاده تا نزدیک قله، توسعه تله‌کابین و پیست‌های اسکی، راه دادنِ وسایل موتوری به ارتفاعات و انواع ساخت‌وسازها، می‌روند که این آخرین پناه را هم از ما بگیرند.
وی با اشاره به کوهخواری‌های اطراف تهران بیان کرد: مسأله تخریب کوهستان‌های مجاور تهران که به شکل کوه‌خواری‌هایی به اسم گردشگری و توسعه اماکن به کام رانت‌خواران انجام شده، به صورتی است که ما برای تأمین آب شرب شهروندان، حفظ میراث طبیعی، تاریخی و هویتی و همچنین صیانت و ماندگاری از فضا‌های سبز شهری و تنوع زیستی چاره‌ای جز جراحی‌های بزرگ نداریم تا بتوانیم ضمن کنترل وضعیت، به تثبیت حداقل‌های موجود بپردازیم.
وی با اشاره به جاذبه‌های طبیعی پیرامون شهر تهران ابراز داشت: رشته‌کوه توچال در شمال، منطقه حفاظت‌شده جاجرود و پارک‌های ملی خجیر و سرخه‌حصار در شرق، کوه‌های بی‌بی شهربانو و آراد در جنوب و لکه‌های طبیعی مانند پارک پردیسان و کناره‌های روددره‌ها در داخل شهر، اگر حفاظت شوند یا شیوه حفاظت آن‌ها اصلاح شود، می‌توانند کارکرد‌های یادشده را برای تهران داشته باشند. بدیهی است که هرگونه «شهری‌سازی» مناطق حفاظت‌شده در مغایرت با توسعه پایدار است.
رئیس کمیته محیط‌زیست و خدمات شهری با بیان اینکه کوهستان، با زیبایی بکر و دست نخورده‌اش، با چشم‌انداز پیراسته‌اش، با سکوت دل‌انگیز یا زمزمه‌ها و هیاهوی بادهایش، با شکوه‌ترین پناه عاشقان طبیعت بوده و نیازی به ساخت‌وساز ندارد، عنوان کرد: دوستداران کوهستان، نگاهبانان طبیعت و دل‌نگرانان حال و آینده شهر، نباید بگذارند که کوه‌های مجاور تهران که برای ما آب و هوا و آسایش فراهم می‌کنند، به ملک خصوصیِ ساخت‌وسازگرایان و رانت‌خواران بدل شود.
ارسال نظرات