اگر چه از دو هفته پیش خاموشیها در مناطق مختلف کشور خبرساز شد، ولی این روند از روز گذشته تشدید و برخی مناطق تهران و استانها با قطعی برق مواجه شد.
به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، خاموشیهای برق که بدون اطلاع صورت گرفت، شرایط عجیبی را بر کشور تحمیل کرده است و نهادهای ذیربط میگویند مشکل از نرسیدن سوخت به نیروگاههاست. در این میان، شرکت توزیع نیروی برق تهران بزرگ با صدور اطلاعیهای از مشترکان برق پایتخت درخواست کرد با کاهش ۱۰درصدی مصرف برق در شبانهروز، به پایداری شبکه برق کمک کنند.
این شرکت در بیانیه خود آورده است: با توجه به محدودیتهای ایجاد شده در خصوص سوخت نیروگاههای برق کشور، متأسفانه تولید برق در برخی نیروگاههای کشور متوقف و از مدار خارج شده که این موضوع باعث به وجود آمدن برخی قطعیهای برق به صورت پراکنده در سطح شهر پایتخت شده است.
از سوی دیگر، سخنگوی صنعت برق گفت: در برخی نقاط کشور مجبور به اعمال محدودیت و خاموشی شدیم که دلیل اصلی آن افزایش مصرف گاز خانگی و محدودیت تحویل سوخت به نیروگاه تلقی میشود.
مصطفی رجبیمشهدی در بیان توصیههایی برای کاهش مصرف انرژی گفت: اگر مردم دمای محل زندگی خود را یک درجه سیلیوس کاهش دهند، تا ۶ درصد در مصرف گاز صرفهجویی خواهند کرد، حال اگر موارد مرتبط با کاهش مصرف برق را نیز در دستور کار قرار دهند، این کاهش مصرف گاز طبیعی به ۱۰ درصد خواهد رسید. بر اساس این گزارش، در بین نیروگاههای تهران، نیروگاههای طرشت، ری و سه واحد نیروگاه رودشور از مدار بهرهبرداری خارج شده که دلیل خاموشی این نیروگاهها به خصوص نیروگاههای ری و رودشور، کمبود سوخترسانی به این واحدها بوده است.
چرا سوخت نرسید؟
مهمترین دلیل کمبود سوخت برای نیروگاهها، کمبود گاز در کشور است آن هم با وجود اینکه ظرفیت تولید گاز بیش از ۹۰۰ میلیون مترمکعب است. وزارت نفت میگوید بیش از ۶۰۰ میلیون متر مکعب از گاز تولیدی در شبکه خانگی و منازل مصرف میشود و همین موضوع موجب کاهش سهم سایر بخشها به ویژه نیروگاهها شده است.
در این میان، وزیر نفت معتقد است تنها راه کشور برای فائق آمدن بر بحران انرژی، بهینهسازی مصرف است، به ویژه آنکه در پارسجنوبی که اصلیترین منبع تأمین گاز کشور است، کاهش تولید شدید طی سالهای آینده گریبان کشور را خواهد گرفت و مشکلاتی که امروز پدید آمده، طی سالهای آینده تشدید میشود.
مسئولیت با وزارت نفت است
چاره کار در وزارت نفت است؛ مشکلی که امروز پیش آمده، ماحصل بیتفاوتی وزارت نفت در تغییر الگوی مصرف و اجرای پروژههایی است که خودش در سال ۹۲ تعریف کرد، اما در حد حرف باقی ماند.
در ابتدای عمر دولت یازدهم، طرحی که بعدها به بند «ق» مشهور شد، به وزارت نفت ارائه و پس از موافقت زنگنه وارد مرحله اجرایی شد. پس از تأیید این طرح، ٣۴میلیارد دلار طرح با هدف بهینهسازی مصرف انرژی از محل بند «ق» تبصره ٢ قانون بودجه سال ٩٣ کل کشور تعریف شد.
یکی از اهداف این طرح، قلب توزیع انرژی در ساختمانها بود. بر اساس بررسیهای انجام شده، میتوان با استفاده از راهکارهایی نظیر عایقکاری، تنظیم مشعل، کنترل هوشمند و استفاده از رسوبزداهای غیرشیمیایی و بهینه، تلفات انرژی در موتورخانهها را بین ٣٠ تا ٣۵درصد کاهش داد.
بر این اساس مقرر شده بود به ازای هر مترمکعب کاهش مصرف انرژی که از محل اصلاح عملکرد در موتورخانه ساختمان حاصل شده باشد، ۵٠٠تومان پرداخت شود. قرار بود این طرح چهار ساله اجرایی شود و در ازای آن، سالانه ۶ میلیارد مترمکعب گاز آزاد شده و در سایر بخشها به کار گرفته شود.
جدای از این طرح، قرار بود از محل اعتبارات تخصیص یافته، بخاریهایی با راندمان بالا جایگزین بخاریهای دودکشدار با راندمان پایین شود که این طرح نیز مانند طرح موتورخانهها به کما رفت.
همچنین قرار بود چاههای کشاورزی به جای گازوئیل، برق مصرف کنند، مترو توسعه یابد و بخش ریلی، سهم بیشتری از حمل و نقل کشور را داشته باشد، اما هیچ یک از این ایدهها اجرایی نشد و بخشی هم به صورت ناقص پیادهسازی شد تا وضعیت مصرف انرژی در کشور، هیچگاه اصلاح نشود.
در انتظار پاسخ
قطعاً وزارت نفت که متصدی تدوین و اجرای این طرحها بود، باید نسبت به عملکرد خود پاسخگو باشد، ولی از آنجا که این نهاد دولتی، علاقهای ندارد کمکاریهای خود را بپذیرد و سایر دستگاهها را مقصر میداند، جای تعجب نیست باز هم مثل همیشه از سایرین انتقاد کند.
وزیر نفت چندی پیش گفته بود تنها راه برونرفت از بحران انرژی و کمبود گاز، بهینهسازی مصرف انرژی است؛ اینکه زنگنه چنین موضوع «اظهر من الشمسی» را بیان کرده، موضوع خارقالعادهای نیست که کسی نداند، بحث اصلی این است که وقتی مقام عالی وزارت چنین ضرورتی را تشریح میکند، باید پاسخ دهد که در حوزه فعالیت خود چه عملکردی داشته است؟!
در واقع مخاطب اصلی مطالبهگری وزیر نفت، وزارت نفتی است که برخلاف برنامههایی که دائماً برایش نمایش برگزار میکرد، هیچ اقدامی انجام نداده است و حالا که مشخص شده این اهمال، چگونه کشور را در بحران فرو برده، در موضعی طلبکارانه از بهینهسازی مصرف میگوید.
کمبود گاز و برق در کشور با وجود افزایش ظرفیت تولید این حاملهای انرژی، یک دلیل بیشتر ندارد؛ اجرا نشدن بستههای بهینهسازی مصرف سوخت طی سالهای اخیر. حالا هم وزیر نفت باید با ارائه گزارشی از اقدامات شرکت بهینهسازی مصرف سوخت توضیح دهد که طی هفت سال گذشته چه دستاوردهایی نصیب کشور شده و اگر اغلب این طرحها به شکست انجامیده، دلیلش چه بوده است. البته هر دلیلی به جز بهانه تحریم! منبع: روزنامه جوان