معاون آموزش سازمان نظام روانشناسی و مشاوره گفت: افراد زمانی که از مهارتهای «حل مساله» و «کنترل هیجان» برخوردار باشند، سطح اضطراب کمتری را در زندگی تجربه میکنند.
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، برنامه «روزنه» با موضوع خود بیمارانگاری، در ارتباط تلفنی با دکتر امین رفیعیپور (معاون آموزش سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور) از شبکه رادیویی گفتگو روی آنتن رفت.
امین رفیعیپور در مصاحبه تلفنی با برنامه «روزنه» گفت: بیماری «خود بیمارانگاری» از اضطراب افراد ریشه میگیرد.
وی افزود: برخی افراد از دوران کودکی در نتیجه تجربهی اضطرابهای متعدد احساس میکند که مدام بیمار هستند.
معاون آموزش سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور با اشاره به این که در ویروس کرونا سطح اضطراب جامعه را افزایش داده است، عنوان کرد: استرس و اضطراب باعث میشود تا سطح ایمنی بدن انسان کاهش پیدا کند و در نتیجهی همین امر احتمال ابتلا به بیماریهای عفونی افزایش پیدا میکند.
وی ادامه داد: استرس و اضطراب غیر طبیعی باعث میشود تا فرآیند درمان بیماریهای عفونی کُند شوند.
امین رفیعیپور اضافه کرد: اکثر افرادِ مبتلا به «خود بیمارانگاری» در سنین جوانی با این اختلال درگیر میشود.
وی با اشاره به این که زنان بیشتر از مردان با اختلال خود بیمارانگاری درگیر میشوند، اظهار داشت: افراد جامعه برای کاهش سطح اضطرابهای خود به آموزشهای دقیق و کافی نیاز دارند.
معاون آموزش سازمان نظام روانشناسی و مشاوره تصریح کرد: دانشآموزان ایرانی بهتر است به جای حفظ کردن دروس مدرسه مقداری از مهارتهای زندگی را یاد بگیرند.
وی با بیان این که تمام والدین باید مهارت فرزند پروری را یاد بگیرند، افزود: افراد زمانی که از مهارتهای «حل مساله» و «کنترل هیجان» برخوردار باشند، سطح اضطراب کمتری را در زندگی تجربه میکنند.
امین رفیعیپور تاکید داشت: درمان اختلال «خود بیمارانگاری» در حیطهی کار روانشناسان سلامت است.
وی با اشاره به این که اضطراب با توجه به بافت فرهنگی جامعه شعله میکشد، توضیح داد: متاسفانه ما همیشه به «درمان» اهمیت بیشتری را قائل بودهایم، در حالی که پیشگیری همیشه از نظر هزینه و زمان و کنترل بیماریهای مختلف در ارتقای سلامت جامعه موثرتر است.
معاون آموزش سازمان نظام روانشناسی و مشاوره اضافه کرد: ما نباید به اولین نشانههای سطحی بیماری – مانند عطسه و یک سرفه – واکنش ترسناکی نشان دهیم.
وی خاطر نشان کرد: سلامت انسان از شرایط «زیستی» و «روانی» و «اجتماعی» تاثیر میگیرد، بر همین اساس ما در فرآیندهای درمانی روانشناسانه باید عوامل مختلف و موثر در زندگی بیمار را مورد بررسی دقیق قرار دهیم.