گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، الهه اکبرزاده؛ بعد از گذشت یک‌سال از ورود کرونا، چگونه زیر پای این مهمان ناخوانده را جارو کردیم و برای رفتنش چه کردیم؟ همان‌طور که انتظار می‌رفت، از همان روزهای نخست، کشور دچار پریشانی بسیار شد. درحالی‌که رئیس‌جمهور دستور عادی شدن همه‌چیز از شنبه را داد؛ همه گزارش‌ها حکایت از اسفند و نوروز و حتی سالِ نوی کاملاً غریبی داشت.
گرچه این ویروس، از مدت‌ها قبل در برخی مناطق جهان شایع شده بود و به‌رغم ادعای مسئولان، آمادگی کافی برای مقابله با این ویروس در مردم شکل نگرفت و نگاه‌ها به گونه‌ای بود که گویا هیچ‌وقت قرار نیست این بیماری دامن‌گیر ما هم شود. سرانجام ورود کرونا به ایران، موجب ترس و دستپاچگیِ مقطعی و سپس خستگی و وادادگی در مردم شد.
در مقابلِ زیرسوال بردن اعتبار آمارهای رسمی حتی از سوی نمایندگان مجلس، اخبار ضدّ و نقیض و استاندارد‌های دوگانه‌ی رسانههای ملی و معاند، که در فضای بی‌اعتمادی مردم به مسئولان، به سردرگمی و حیرانی مردم می‌افزودند، تلاش عمده‌ی پزشکان، کادر درمان و وزارت بهداشت، در فضای مجازی و رسانههای رسمی، آرام‌کردن مردم در عین آگاه‌سازی‌شان بود.
تلاش‌ها برای مدیریت بحران خصوصاً از سوی وزارت بهداشت ادامه داشت و پس از محدودیت‌هایی که خیلی دیر، در فروردین سال نو اعمال شد، ما موفق به کنترل نسبی پیک نخست شدیم. تلاش نهادهای مختلف و همکاری مخلصانه و جهادی مردم نیز رفته‌رفته به بهبود اوضاع کمک کرد؛ خصوصاً که ایران به‌لحاظ تامین مواد غذایی و بهداشتی مورد نیاز، کمتر گرفتار کمبود شد. پس از آن با توصیه‌های موکد رهبر انقلاب و برخی مراجع، اماکن مذهبی تعطیل شدند و مراسمات دینی به‌شیوه‌ای متفاوت از گذشته و با تلاش حداکثری در رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی انجام شدند.
پذیرش اعمال محدودیت‌ها در ساعت کار مشاغل و تردد در اماکن عمومی و مسافرت‌ها، برای دولت به دلیل اقتصاد ضعیف و بیمار ایران و برای مردم از آن جهت که از دولت فاصله گرفته بودن بسیار سخت بود؛ از همین‌رو ممنوعیت‌های سفر به استان‌هایی با وضعیت قرمز، تعطیلی مشاغل در ساعت ۱۸ و ممنوعیت تردد پس از ساعت ۲۱، بسیار دیر اعمال شدند و مردم نیز توجه کافی به آن نشان ندادند.
یکی دیگر از بحث‌برانگیزترین موضوعات در رابطه با کرونا، بحث خرید واکسن و وارد کردن آن به کشور و ساخت واکسن کرونا در کشور بود که متأسفانه در این مورد درحالی که افکار عمومی بسیار زود بر موجی که از خارج از کشور هدایت می شد، سوار شدند و مطالبه‌ی خرید واکسن را داشتند، هیچ توضیحی در رابطه با نوع و قیمت واکسنی که قرار است تهیه شود و نقش نهادهای بین‌المللی مثل کواکس از سوی مسئولان ارائه نشد؛ تا زمانی که رهبری در مورد ممنوعیت ورود واکسن‌های آمریکایی و انگلیسی به کشور اشاره کردند. تازه پس از آن تلاش‌ها در تبیین این تصمیم و توضیحات درباره‌ی واکسنِ جایگزین از سوی مسئولین ارائه شد.
به‌طور کل تاکنون تلاش‌های زیادی برای مدیریت کرونا در کشور صورت گرفته است اما نکته مهم آن است که در ماه‌های آینده چالش‌های بزرگی پیش‌روی کشور است. چالش‌هایی از قبیل مدیریت تعطیلات سالِ نو، مدیریت فضای تبلیغاتی انتخابات، مدیریت تجمعات بزرگ مثل مراسمات مذهبی و کنکور و مدیریت افکار عمومی که اگر تا به ثمر نشستن واکسیناسیون به درستی مدیریت نشوند می‌توانند تلاش‌های چندین ماهه کادر درمان و مردم را از بین ببرند.
آنچه از سیاست‌های اعمالی در مقابله با اپیدمی کرونا در یک سال اخیر در کشور مشهود است؛ تعلل دولت در سیاست‌گذاری‌هایی همچون اعمال محدودیت تردد خصوصاً در سفرهای بین شهری، بازگشایی مدارس در شهریورماه، تاخیرهای فراوان در برگزاری کنکور سراسری ۹۹، مدیریت ناصحیح در حوزه اقتصادی و گرانی‌های نابجا و مدیریت نادرست احتکارهای گاه و بیگاه و تلاش یک‌ساله پزشکان و پرستاران و مسئولین درمانی کشور و اعمال سیاست‌های جهان‌شمول فاصله‌گذاری و استفاده از ماسک و... بوده است که در کنار مدیریت محدود افکار عمومی در مواجه با مسائل مختلف مرتبط با کرونا به‌طور کل عملکرد خوبی را از خود به نمایش گذاشته است.
امید است با همکاری بیشتر در وضع قوانین و تخصیص بودجه میان دولت و بخش‌های بهداشتی و درمانی و کمک بیشتر چهره‌های مطرح و افراد تاثیرگذار به کادر درمان و همچنین تشویق مردم به رعایت دستورات بهداشتی پیروزی کامل کشورمان را در مقابله با این ویروس منحوس جهانی شاهد باشیم.
الهه اکبرزاده - دانشجوی کارشناسی علوم سیاسی دانشگاه تهران
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.