توافق با ویلمتوس یا حراج حیثیت کشور؟/ وقتی فوتبال «بی‌خانه و بی‌لانه» می‌شود

گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، وقتی آدم های کوتوله و فرصت طلب و بی کفایت عنان اختیار فوتبال و ورزش یک مملکت را به دست گیرند برایشان توفیری ندارد که چگونه آش را با جایش هورتی سر بکشند و برایشان هم مهم نباشد که چگونه قضاوت خواهند شد.

در موضوع قرارداد مارک ویلمتوس بلژیکی هنوز هم لایه‌های مبهم و تاریک بسیاری وجود دارد و نیاز به شفافیت و روشن شدن دارد به عنوان نمونه چرا فدراسیون فوتبال و شخص وزیر ورزش به یک آن از مذاکره با گزینه‌های مختلفی که بارها از آن‌ها اسم برده شده بود که برای سرمربیگری در تیم ملی فوتبال ایران مناسب هستند به ویلمتوسی متمایل می‌شوند که کارنامه‌ای نه چندان موفق در کشورش آن هم با تیم پر ستاره‌ی کنونی فوتبال بلژیک به جای گذاشته است یا نقش دفتر دوستی هلند و ایران در این وسط چیست؟ چرا باید دفتر دوستی کشوری ثالت میداندار معرفی و ارتباط ویلمتوس بلژیکی به فدراسیون فوتبال ایران باشد؟ حالا که فوتبال بی خانه و لانه شده مجامع قضایی باید به صورت جدی‌تر به این موضوع بپردازند و مسببین اصلی و پنهان شده‌ی این خبط بزرگ را پای میز عدالت و محاکمه بیاورند مگر می‌شود عوامل بر باد دادن بیت‌المال با یک استعفا و یا بیان این حرف که ما فقط نقش معرف را داشته‌ایم از بازخواست و تنبیه شدن فرار کنند. همین حالا هم انتشار این خبر در سطح بین‌المل به اندازه‌ی کافی فوتبال و ورزش ایران را تحقیر کرده است که برای یک قرارداد باید فدراسیون فوتبال ساختمان خود را از دست دهد.

مهدی تاج و مسعود سلطانی‌فر به عنوان دو مهره‌ی اصلی در این ماجرا بهتر می‌توانند هم دستان و افراد دیگری که این افتضاح تاریخی را به وجود آورده‌اند معرفی کنند. در سالی که فوتبال ایران مسابقات حساس انتخابی جام جهانی را پیش رو دارد اصلا خوب نیست چنین اخباری در اطراف فوتبال ایران منتشر شود مطمئنا آب ریخته به جوی بر نمی‌گردد اما محاکمه‌ی عاملان این اتفاق می‌تواند مرهمی بر دل رنج کشیده‌ی اهالی دلسوز فوتبال و ورزش و مردمی باشد که عاشقانه فوتبال را دوست دارند.

سعید سرفرازیان