به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، سعید نمکی در بیست و پنجمین آیین پویش ره سلامت و افتتاح پروژههای حوزه سلامت نیشابور، گفت: از عزیزانی که در عرصه مقابله با کرونا طی این مدت ما را یاری کردند، تشکر میکنم. در نیشابور اوضاع آشفته بود و داشتم با مسئولان دانشگاه استان صحبت میکردم که بیش از ۴۰۰ بیمار داشتند و نگران کمبود تخت بودند. در عین حال اکسیژن نداشتند و داشتیم از شیروان برایشان اکسیژن منتقل میکردیم و در آن شب آقای فرماندار هم کنارشان بود. من واقعا در این شهرها برای دیدن و سرکشی نمیآیم، بلکه برای دستبوسی افرادی میآیم که چه در درون نظام سلامت و چه در برون آن کمک کردند تا توانستیم یکی از افتخارات بزرگ را برای نظام جمهوری اسلامی ایران رقم بزنیم.
وی افزود: همانطور که طاعون تکلیف جهان را متفاوت کرد، کرونا نیز به عنوان معیار و شاخصی بسیار تعیین کننده، قدرت مدیریت کشورها را در ایام کرونا و پسا کرونا نشان خواهد داد و ایران تحریم شده نیز دستهایش را در بدترین شرایط، مظلومانه بسته بودند و به دروغ میگفتند که ما برای دارو و تجهیزات پزشکی محدودیتی قائل نیستیم. همه این موارد را یادداشت کردم و زمانیکه خواندید خواهید دید که ما چه روزهای مظلومانهای را سپری کردیم.
نمکی ادامه داد: این ایام به مراتب سختتر از روزهای دفاع مقدس بود. ما در روزهای دفاع مقدس ته خزانهای، گردش مالی و فروش نفتی داشتیم، اما در این ایام با خزانهای تهی مواجه بودیم. ما در روزهای جنگ میتوانسیتم چیزهایی را منتقل کنیم، اما در اینجا آنقدر هوشمندانه ما را قفل کرده بودند که یک ماسک، یک گان نمیشد جابجا کرد و من بارها و بارها در خلوت خودم برای غربت و تنهایی و مظلومیت همکارانم گریستم. فقط زمانی دلم قرص شد که اینها در پشت لباسشان نوشتند "ما گر ز سر بریده میترسیدیم/در محفل عاشقان نمیرقصیدیم" در آن زمان احساس کردم در این جبهه و سربازان و افسرانی دارم که نباید نگران باشم. اینها دل بر آتش بلا زدند و فهمیدیم که با لطف خدا و مرحمت الهی ما از این وضعیت بلا خواهیم گذشت و دیدید که چهار پیک خطرناک را کشور گذراند.
وی گفت: از پیک چهارم ویروس انگلیسی غافل نباشید. آنهایی که اهل مطالعهاند بروند و بخوانند که این ویروس چگونه دنیا را به زانو درآورد. در هفته اول پراقتدارترین کشورها از نظر زیرساختی و اقتصادی، دستهایشان را بالا بردند. انگلیس در عرض یک هفته مرگهایش افزایش یافت و فرانسه و آلمان هم زانو زدند. ما در اقیانوس بلا با دستهای بسته، اما با چشمهای باز شنا کردیم. ما گفتیم که اگر هیچ نداریم، خدا و مردمی داریم که هیچ کجای دنیا ندارند. هیچ کجای دنیا کسبهاش دو تا سه هفته در مغازهاش را با یک درخواست ما نمیبندد. هیچ کجای دنیا امام جمعهاش با یک پیغام، نماز جمعه تعطیل نمیکند که در کشور ما کردند. در هیچ کجای دنیا در حرم اهل بیت را با یک تلفن بر روی عشاق آنها نمیبندند. در عین حال هیچ کجای دنیا رهبری به فرزانگی ما نداشت که هم در رعایت و هم در هدایت و هم در حمایت ما را تنها نگذارد. در بین رهبران سیاسی دنیا ببینید چه کسی آنقدر نسبت به رعایت پروتکلها مقید بوده؛ هیچ کجا. ایشان در روز درختکاری در محوطه بیت با ماسک درخت کاشتند و کسی هم نبود. در حسینیه در فضای بزرگ روضه گذاشتند و کسی هم نبود. اینها به جامعه پیام داد که ما پشت نظام سلامت و حرفهایی که میزنند، ایستادیم.
نمکی ادامه داد: دنیا پدیدهای مانند طرح شهید قاسم سلیمانی ندارد که به نام رشیدترین و از خودگذشتهترین سردار نظام جمهوری اسلامی است و جنگ داعش را ۱۰۰۰ کیلومتر آنطرفتر از سرزمین زمینگیر کرد. در کنار هم این افتخارات آفریده شده است. من کوچکترین و کمترینِ فرد در این مجموعه بودم. سرباز کوچکی بودم که فرماندهان اصلی من در خط مقدم بچههایی بودند که در جاهای دوردست و مناطق مرزی کار میکردند، اما افتخار بزرگی خلق شد.
وزیر بهداشت گفت: در پیک چهارم همه دنیا منتظر بودند که بیماران ما در پشت در بیمارستانها بمانند و تیر خلاص را در اوج تحریم و در فشار کرونا بزنند. اما دیدند که جمهوری اسلامی ایران پیک چهارم را زیباتر از پیک سوم اداره کرد. کاری عظیم بود که یک بیمارمان در پشت در هیچ بیمارستان سرگردان نشد و حداقل ۵۰ درصد تخت خالی هم داشتیم و حداقل ۶۶ اکسیژن ساز طی دو هفته در کشور توزیع کردیم.
وی ادامه داد: در عین حال مرگهای ما نسبت به جمعیت بستری نصف پیک سوم شد. یعنی ویروسی که قدرت سرایت به شدت بالاتر و قدرت کشندگی هم به مراتب بالاتر بود، نصف پیک قبلی برایمان مرگآفرینی کرد که همه اینها لحظه به لحظه عنایت پروردگار را دارد. ضمن اینکه مدیریت خوبی اعمال شد و همدلی اتفاق افتاد که این نتیجه حاصل شود. درود به ملت شریف ایران و همه کسانی که در این نبرد بی امان تلاش کردند و دستاوردی در جهان ثبت کردند که برای نظام جمهوری اسلامی ایران افتخار شد، درود به شرف همه کسانی که در این آتش سوختند، اما دم برنیاوردند.