به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، همایش دانشجویی صبح دولت به همت بسیج دانشجویی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران با محوریت بررسی ایدههای ایجابی انتخابات ۱۴۰۰ ریاستجمهوری برگزار شد.
روحالله متفکرآزاد، عضو هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی در این همایش بدین شرح صحبت کرد:
اکثر طرح های مجلس به حوزه معیشتی و اقتصادی مربوط و تمرکز بر روی مسائل اساسی مردم بوده است. مسکن برای ما اولویت فراوان داشت و دو قانون را نیز متناسب با آن تصویب کردیم. در دولت آقای روحانی و وزیر سابق راه و شهرسازی، با رکود عمیق در حوزه مسکن مواجه بودیم. در مجلس نیز در حوزه کشاورزی تمرکز کردیم و قوانینی را برای خرید محصولات کشاورزی تصویب کردیم. بخش های فرهنگی و اجتماعی نیز به خاطر اولویت مسائل اقتصادی کمتر مطرح شد و در صحن علنی آورده نشد و طرح هایی مثل جمعیت و خانواده در کمیسیون مشترک بررسی و تصویب شد.
اگر نباشد دولتی که اراده کار کردن در این حوزه ها را داشته باشد کار پیش نمی رود و وضعیت بدتر می شود. وضعیت کشور در یک جمله این است که از سرمایه اجتماعی نظام باید نگران بود. همان افرادی که کشور را با عملکرد خود به این وضعیت کشاندهاند، الان طلبکار شده و دغدغه مشارکت پیدا کردند. از سمت دیگر نیز به تولید ضربه خورده است و تورم و نقدینگی سرسام آور به وجود آمده است. از طرف دیگر به سرمایه اجتماعی نیز ضربههای فراوانی زده شده و دست در جیب مردم کردند. همه این موارد باعث ضربه زدن به اعتماد مردم و مشارکت شده است.
میانگین رشد اقتصادی که در برنامه پنجم و ششم توسعه مطرح شده بود، به صفر رسیده و محقق نشده است. اگر از سال نود تا الان میزان ارزش پول ملی کاهش پیدا کرده است، در حال حاضر دولتی باید سر کار بیاید تا بتواند وضعیت را به سال نود برگرداند. دولت بعدی بسیار کار سختی پیش رو دارد و مجبور است هم در میدان کارشناسی بجنگد و هم در حوزه های مختلف کار کند و ضربه و فشار وارده به مردم را بگیرد و همه باید به دولت آینده کمک کنند.
یک جریانی دوست دارند بگویند که تمام مشکلات ما از تحریم است. این حرف درست است که تحریم در کشور اثر دارد و می تواند ترمزهای جدی در کشور ایجاد کند؛ اما همه مشکلات ناشی از آن نیست. تحریمها آثار افرادی بود که در سال ۸۸ علیه جمهوریت نظام صحبت کردند و باعث ایجاد آن تحریم ها شدند.
آقای روحانی در سال ۹۲ مطرح کردند که بیشتر مشکلات کشور از بی تدبیری و بی مدیریتی است نه تحریمها. همگی باید به سمت رفع تحریمها حرکت کنیم و نظام نیز این اراده را دارد. ما در مصداقی قصد داریم پولمان را از کره جنوبی و ژاپن آزاد کنیم اما این کار هنوز محقق نشده است. باید گفت که کنترل تورم و قیمتهای کالاهای اساسی به مدیریت خودمان وابسته است.
دولت آینده سرفصل های جدی برای فعالیت دارد و این نیازمند دولتی با انرژی و با امید است که به وسط گود بیاید و به جای عجز و ناله برای حال واقعیت ها برنامه مطرح کند. به عبارتی نظام حل مسئله این دولت شامل کارآمدی نظام دینی و مدیریت حل مشکلات باشد و دولت باید این روحیات را داشته باشد. اولویتهای دولت آینده باید به صورت دقیق مشخص باشد و بداند با چه مشکلاتی مواجه است و برنامه زمانبندی شده برای حل آنها داشته باشد و مردم نیز بدانند در حوزههای مختلف چه اتفاقات مثبتی خواهد افتاد.
دولت باید برای هر سناریویی برنامه داشته و از لحاظ الگویی و حکمرانی دست پری داشته باشد. همچنین دولت باید سرفصلهای درستی در حوزه اقتصاد و معیشت، سیاست خارجی، فرهنگی و اجتماعی داشته باشد. مسئله حکمرانی داده و دولت الکترونیک باید در دولت جدید وجود داشته باشد. بودجه ما نباید براساس روندهای کهنه و قبلی مدیریت شده و متناسب با نیازهای جدید زمانه باید نوشته شود.
همچنین در حوزه اقتصاد مقاومتی نیز دولت باید برنامه ویژه و کامل داشته باشد. توجه به حوزههای دانشبنیان و مقوله بیکاری تحصیل کردگان که تبدیل به تهدید شده است، از جمله مواردی است که باید در دستور کار دولت آینده باشد که البته سیاستگذاریهای کلان آن در مجلس شورای اسلامی انجام شده است.
کشور در حال حاضر بهترین زمان است که جراحی خود را تمام کند و به سراغ تحول در حوزههای مختلف برود. در حوزههای اجتماعی و فرهنگی نیز باید بسترهای زیادی تعریف شود. در سالهای اخیر خیانتهای زیادی به خاطر سیاسی شدن حوزه های اجتماعی و فرهنگی انجام شده است که باید دولت آینده جلوی آنان را بگیرد. خائنین به این مسائل کسانی هستند که از مسائل فرهنگی و اجتماعی سوء استفاده کرده و در جهت منافع خود به آنان ضربه زدند. دولت آینده باید کاری کند که براساس مبانی انقلاب، ساختارهای فرهنگی و اجتماعی را به صورت مطلوب به نمایش بگذارد.
برخی حوزه های اجتماعی مانند نشاط اجتماعی نیز به موضوعات اقتصادی گره خورده و باید برای آنان برنامه وجود داشته باشد. دولت بعد کار سختی پیش رو دارد و نیاز به همدلی فراوان از سمت دستگاههای مختلف حاکمیت دارد؛ اما این مسئله وابسته به این است که دولت خود را باور داشته باشد و از الان فعل ما نمی توانیم را تکرار نکند.
براساس دادههای میدان و اطلاعات از طرف مقابل باید تصمیم به اقدام گرفت. وقتی که به طرف مقابل میگوییم راه حل دیگری جز مذاکره نداریم، باعث میشود که طرف مقابل جریحتر شود. تحریمها با التماس از بین نمیرود و باید خنثی شوند. ما تجربه موفقی در مسئله بنزین داشتیم و باید از این تجربه استفاده کنیم. ما بسترهای مناسب را برای اینکه طرف مقابل بگوییم تحریم اثری بر ما ندارد را داریم و این مسئله نیاز به همدلی همه دستگاههای نظام دارد. اگر مجلس قانونی را تصویب میکند، باید همه ارکان نظام خصوصا دولت با آن همکاری کند.