در حال حاضر جشنواره به دو بخش سینمای ایران و سینمای جهان تقسیم شده است که البته جشنواره سینمای بینالملل از سال ۱۳۹۳ به بعد، به صورت جداگانه برگزار میشود.
سوال مهم این است که چرا مسعود بخشی باید پس از فیلم جنجالی «یک خانواده محترم» سوژهای تا این حد دم دستی را انتخاب کند؟ پاسخ را احتمالاً باید در برنامههای آینده آقای کارگردان پیدا کرد.
«مسخرهباز» از نظر محتوایی، چیزی جز یک گردش دوساعته در زندگیِ بی مکان و زمانِ سه شخصیتِ معمولی نیست. بی آنکه گرهی ایجاد کند و خطسیری داشته باشد و داستانی بگوید.
زهرمار را میتوان تازهترین فیلم شانه تخم مرغی سینمای ایران به شمار آورد. فیلمی کم مایه و گیشه پسند که مشخص نیست با چه معیار و استانداردی به جمع فیلمهای حاضر در سی و هفتمین فیلم فجر راه یافته است.
کتابی که فیلم شد نامش "بیست و سه نفر" است؛ تصویر فوقالعاده کلوزآپ از اسارت را به تصویر میکشد، اما در اجرا نتوانسته با استفاده از خشونت متداول سینما، ضرب موضوع را باقی بگذارد.
در مورد فیلم بحثهای زیادی وجود دارد اما تم سوداگری اقتصادی، در این قواره در سینمای مطرح میشود و از این حیث ایده بکری را در سینمای ایران مطرح میکند که نسبت به کلیشههای رایج فیلم متفاوتتری است.
محمدرضا شفاه گفت: یک نگاه بیگانهپرستی در کشور وجود دارد که این تفکر وقتی قبل از انقلاب تبدیل به قانون میشود نامش را کاپیتالاسیون میگذاریم و همین تفکر بعد از انقلاب هم وجود داشت و مقاومت نیروهای انقلابی نگذاشت تبدیل به قانون شود.
تهیه کننده دربارهی فیلمش میگوید: «هیچ کار اضافهای برای بیشتر دیده شدن فیلم نخواهیم کرد.» این احتمالا به این معنی است که از اکران آن در گروه هنر و تجربه ناراحت نخواهد شد.
حجتالله ایوبی، دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو در ایران و رئیس اسبق سازمان سینمایی، جشنواره فیلم فجر و سینمای ایران را از دستاوردهای انقلاب اسلامی میداند و میگوید برگزاری همزمان این جشنواره در مراکز استانها روی فروش فیلمها تاثیر خوبی دارد.
بازیگر سینما و تلویزیون گفت: نباید در انتخاب نقش میزان را بر وجبی بودن گذاشت. این متر و اندازه را باید کنار گذاشت. جوانهای سینمای ایران فوقالعادهاند جوری که نمیشود از کار کردن با آنان براحتی گذشت.
بازیگر «لاتاری» گفت: درحال حاضر اصلا به اینکه بخواهم به دنبال صرف جایزه و سیمرغ و اینها باشم، فکر نمیکنم بلکه میخواهم فیلمهایی بازی کنم که دوست دارم.
مخاطب بی نوایی که تلخی صحنههای مشمئز کننده و پوچی بیست دقیقهی اول فیلم را به جان میخرد؛ آخر کار با قصهای بسیار معمولی و اتفاقا غیر جذاب مواجه میشود.
کارگردان «طلا» و نویسنده «سال دوم دانشکده من» گفت: برخی فیلمنامههایی که مینویسم از اول هم قرار نیست خودم آنها را بسازم و کارگردانی کنم. مینویسم که بقیه آن را بسازند.