برخی از فعالان سیاسی که در حوادث تلخ سال 88 با اشتباهات فاحشی که در محاسبات خود داشتهاند، در حلقه بسته خود گرفتارند که این گونه مشاهدات عینی آنان را به اعتراف در این خصوص وا میدارد.
در جون سال ۱۹۷۸ میلادی، لوبرانی با مخابره گزارشهایی به تل آویو ضمن هشدار به اسرائیل در مورد احتمال ایجاد تغییرات بنیادین در ایران نسبت به چشم انداز روابط تهران – تل آویو هشدار داد.
حرف بزرگان طریق خدمت این بوده است که مسئول همیشه باید خودش را بدهکار ملت بداند و هیچگاه خود و مجموعه زیر دستش و فعالیتهایی را که انجام داده است عاری از هرگونه عیب و نقص نبیند، به طور کل تجربه و اخلاق میگوید که همیشه باید برای بهتر شدن و پیشرفت و استفاده از گنجینه عقول دیگران عملا و نه فقط در شعار درب انتقاد را باز گذاشت و در سخن منتقدین همراه با تواضع تامل کرد شاید که همه آنچه ما میپنداریم حقیقت و درست است چیزی جز یک جهل مرکب نباشد.
درحالی که برخی روشنفکران و اوپوزسیون خارج از کشور سعی میکنند وقوع انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ را به دلایلی غیر از حراست از دین و مذهب نسبت دهند، بررسی بدون غرض این رویداد بزرگ حتی نظر غربیها را نیز درخصوص دلایل انقلاب ایران تغییر داده است.