من به عنوان یک مخاطب دهههفتادی، نماهنگ «دهه هشتادیها» را نپسندیدم و دیدنش را به هیچکس توصیه نکردم. با این وجود بگذاریم خودِ آن هشتادیهایی که در این نماهنگ بازنمایی شدهاند دربارهاش حرف بزنند. اجازه بدهیم خودشان بگویند این مدل ابراز ارادت به ساحت امام شهید را میپسندند یا نه.
حسین شکیبراد گفت: «اگر در این تصویر قرار بود نسبت نسل نو با مفهوم امام حسین (ع) و دهه محرم را ببینیم، این اتفاق نیوفتاد. ما فقط شوق و ذوق آنها برای دیده شدن و ارتباط با یک چهره سلبریتی را دیدم. این اثر در واقع این پیام را منتقل میکند که هدف دیده شدن است، ولی بهتر است که یک وسیله سالمتر را انتخاب کنید.»
وقتی قرار است هر اثری برای یک موضوع مهم ملی تولید شود، خواه ناخواه به مخاطب خود حسی را منتقل میکند. اگر اثر فاخر باشد و حس افتخار در او ایجاد کند، مسلما همین حال و هوا را به خود میگیرد، اما اگر در قالبهایی تکراری و بسته انجام شود، نتیجهای عکس خواهد داشت.
نماهنگ «منو بشناس» از مهمترین پروژههای مرکز موسیقی مأوا در ساعات پایانی چهارشنبه شب چهارم فروردین ماه ۱۴۰۰ با همراهی ۴۰ خواننده پاپ پیش روی مخاطبان قرار گرفت.
در این آشفته بازار موسیقی شاهد حضور مرکزی بودیم که هر چند بدون سر و صدا وارد حیطه موسیقی شد، ولی در نخستین گام جدی فعالیت خود قدمی را برداشت که تا امروز روی زمین مانده بود.