راهپیمایی اربعین؛ پلی بهسوی حقیقت

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، مواجهۀ عجیب امام سجاد و زینب کبری علیهماالسّلام با یزید، صحنۀ بسیار تکاندهندهای است که بارها و بارها باید آن را مرور کرد و دید که وقتی آلالله در کسوت اسارت وارد آن مجلس میشوند، چگونه عزّتمندانه رفتار میکنند و چگونه یزید، خلیفۀ بهظاهر پیروزِ مسلمین را تحقیر، محاکمه و محکوم میکنند.
بعد از این محاکمهها، شرمندگی سنگینی دامن یزید را گرفت، بهگونهای که برای نجات خودش چارهای جز این ندید که تقصیر را به گردن ابنزیاد بیندازد و به آلالله بگوید حالا هرچه بخواهید من در اختیار شما میگذارم.
وقتی از او خواستند که اجازه دهد در همین مسجد خرابه در شام برای عزیزان شهید در کربلا مجلس سوگواری برگزار کنند، بهراحتی پذیرفت و گمان نمیکرد این درخواست تبعات سنگینی برای او داشته باشد.
این مجلس سوگواری محدود، چنان فضای شام را منقلب و نور آگاهی پخش کرد و چنان فضای تنگی برای تنفّس یزید ایجاد کرد که یزید بر حکومت خود ترسید و از بیم آنکه اگر این مجلس چند روز بیشتر ادامه داشته باشد، مردم شام علیه او میشورند، دستور داد اسرا را زودتر از شام برگردانند.
روزها، روزهای تلخی است که رنج اسارت و داغ شهادت با هم توأم گشته و این قافله با چنین داغ و رنجی راه برگشت را طی میکند تا به دوراهی مدینه و کربلا برسد و به فرمودۀ زینب کبری سلاماللهعلیها راه کربلا را در پیش گیرد؛ این قافله اربعین به کربلای حسینی میرسد.
راستی ما راه طی میکنیم؟ سالک و سائریم؟ بهراستی بهسمت اربعین میرویم؟ آیا تغییرات، صیرورت و تحوّلات ما بهسمت حضور در محضر اباعبداللهالحسین علیهالسّلام در اربعین است؟
جنبۀ ظاهری زیارت اباعبدالله علیهالسّلام خیلی عظیم است، امّا همّت خودمان را به همین زیارت ظاهری محدود نکنیم.
امیدواریم عنایات اباعبداللهالحسین علیهالسّلام شامل حال همۀ زائران ظاهری و زائران باطنی آن حضرت شود و زیارات اربعین، راهپیمایی و مجالس سوگواری و عزاداری ما حقیقت پیدا کند، از صورت عبور کنیم و به حقیقت برسیم.
این پل، حقیقت زیارت، حقیقت اقامۀ عزا و حقیقت راهپیمایی است؛ امیدواریم این مجاز ما را به حقیقت نایل کند، انشاءالله.