داستان اقبال جشنوارههای اروپایی و بخصوص کن و برلین در توزیع جوایزشان میان فیلمهایی با داستان حقوق بشری، موضوع جدیدی نیست، اما تعداد این آثار ابهاماتی را دربارهی تولید این فیلمها ایجاد میکند.
چند دهه است که جشنوارههای غربی مشخصا روی سینمای زیرزمینی و رسمی ایران سرمایهگذاری جدی کردهاند. ماحصل این اتفاق نیز زنجیرهای از آثاری چون «عنکبوت مقدس»، «کیک محبوب من»، «شب، دیوار، داخلی» و اکنون، «دانه انجیر مقدس» شد؛ فیلمهایی که با وجود ضعف فاحش در قصهگویی، کارگردانی و حتی در مواقعی تدوین، توانستند در جشنوارههایی چون برلین و کن، جوایز قابل توجهی را از آن خود کنند.