کوید 19

بسیاری از تهرانی‌ها این روزها بازندگان رقابت ناعادلانه درآمد حداقلی و تورم فزاینده هستند. آنها برای تردد‌های بین شهری و‌ رسیدن به محل کارشان، هر روز خود را در حالی در اتوبوس‌های قرمز رنگ بی آر تی میبینند که فاصله فیزیکشان با دیگری چند نفس بیشتر نیست. اقشار پایین‌تر جامعه این روزها مسافران اتوبوس‌های پرجمعیتی هستند که سلانه سلانه قرار است آنها را بین خانه و محل کار جا‌به جا کند. اتوبوس‌هایی که در روزهای آغاز شیوع ویروس کرونا با نصب علامت‌های ضربدر بر روی صندلی‌ها تلاش می‌کردند تا فاصله اجتماعی بین مسافرانشان را رعایت کنند اما امروز با افزایش تعداد مسافران حتی جایی برای ایستادن هم ندارند؛ نمایشی تمام عیار برای نشان دادن فاصله طبقاتی به جای فاصله فیزیکی! اتوبوس‌های شلوغ بی آر تی این روزها میزبان چهره‌های خسته، نگران و درمانده آنهایی هستند که هر لحظه در بحبوحه جمعیت به آینده نامعلوم با کرونا فکر می‌کنند.