ابراهیم فیاض گفت: شام اوج بدعتها بود و معاویه در خطبههای نماز جمعه هم اسم پیامبر را نمیآورد چرا که خود را خلیفهالله میدانست. زمانی که اسرای اهل بیت به شام آمدند، مردم میگفتند فکر میکردیم فقط بنی امیه فرزندان پیامبر هستند.
سومین نشست از سلسله جلسات تحلیلی-تخصصی «بسیج و ایران فردا» با سخنرانی ابراهیم فیاض ، مردم شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در سازمان بسیج اساتید کشور برگزار شد.
اسارت و بعد از آن شهادت عاشورایی محسن حججی جامعه ایران را بهشدت تکان داد و عواطف بسیاری را برانگیخت. مردم، هنرمندان، ورزشکاران، سیاسیون همه و همه به شهادت جوانی از نسل چهارم در کیلومترها دورتر از وطن واکنش نشان دادند و به تحسین آن پرداختند.
استاد دانشگاه گفت: امروز باید بسیج نهاد مطالبهگر از حوزه و دانشگاه شود و نظریهها را بخواهد؛ چراکه این دو نهاد در زمان دفاع مقدس درمانده بودند و اگر بسیج نبود که اینها را تکان دهد معلوم نبود سرنوشت آنها چه میشد.
استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران گفت: در حال حاضر در جامعه و سینمای ما خشونت جنسی بهشدت بالاست. در سینما ایران ما شاهد خشونت جنسی هستیم که سردمدار آن اصغر فرهادی است.
استاد دانشگاه تهران گفت: بنای فکری سلمان رشدی رهبانیت مسیحی است. طبق آیین مسیحیت ما لذت حلال نداریم، پس اگر میخواهید به جایی برسید باید رهبانیت داشته باشید! این مبنا هنوز هم درغرب ادامه دارد و همین مطلب بزرگترین عامل علت شکست غرب است.
ابراهیم فیاض گفت: هیچیک از کتابها در ایران اندیشهزا نیست، ما مشکل اندیشه، مشکل قدرت و مشکل ثروت داریم و تا از درون احساس قدرت نکنیم، مشکلمان حل نخواهد شد و تا خلاء قدرت داریم، اقتدار نخواهیم داشت. آقای روحانی بهشدت خلاء قدرت دارد و شاه هم همین احساس را داشت.
نشست گفتمانسازی مردم سالاری دینی بررسی ابعاد مختلف نظریه مردمسالاری دینی در فضای نخبگانی و دانشجویی کشور و نیز نقد و ارزیابی تجربه 36 ساله جمهوری اسلامی ایران و پرداخت به سوالات جدید در فضای نخبگانی و دانشجویی کشور برگزار گردید.
عضو هیأت علمی دانشگاه تهران گفت: من از آقای روحانی در عجبم که خود تحصیل کرده علوم انسانی هستند، اما به این نکته ظریف دقت ندارند که وزیر پیشنهادی وی باید فارغ التحصیل یکی از رشتههای علوم انسانی باشد، نه فنی، پزشکی و نه علوم پایه.
عضو هیأت علمی دانشگاه تهران گفت: مقالههای پژوهشی و ISI فضا و مجالی برای نقد ندارد، کتاب است که باید نوشت تا فضای نقد به وجود آید که متأسفانه نوشته نمیشود؛ منظور این است که اندیشهپردازی وجود ندارد که فضای نقد به وجود آید.