آیت الله گلپایگانی

رهبر انقلاب: بنده از بچگی به آقای گلپایگانی ارادت داشتم. قبل از این‌که به قم بیایم، ایشان را یک بار در مشهد دیده بودم و از ایشان خوشم آمده بود. من اصلاً به درس ایشان نرفتم و هیچ ارتباطی هم وجود نداشت؛ ولی به ایشان علاقه‌مند شده بودم. حتّی مواضع سیاسی‌مان در دوران انقلاب خیلی متفاوت بود؛ اما درعین‌حال به ایشان به عنوان یک ملای خوب و متدین واقعاً علاقه داشتم. انصافاً هم صاحب عزم و اراده بود. در مواقعی ایشان حرف‌هایی می‌زدند که هیچ‌کس در قم جرأت نمی‌کرد حرفی بزند. در قضیه‌ی تغییر تاریخ، هیچکس غیر از آقای گلپایگانی در قم حرف نزد. به هرحال من قلباً به ایشان ارادت داشتم. خود ایشان هم شاید نمی‌دانست ما که مثلاً در جبهه‌ی داغ‌ها هستیم، به ایشان این‌طور علاقه و ارادت داریم. آقای محمدی گلپایگانی به قم رفتند تا سلام و اظهار اخلاص ما را به ایشان برسانند. ایشان گفته بودند فلانی بداند من او را تأیید و حمایت خواهم کرد. اگر یک وقت چیزی به نظرم برسد، علنی نمی‌گویم، به خود ایشان می‌گویم؛ اگر گوش کرد، فبها؛ اگر گوش نکرد، دیگر نمی‌گویم.