محسن برهانی که پیشتر در فرآیند رسیدگی به یک پرونده قضایی در محاکم قضایی محکوم و حکم وی قطعی شده بود برای اجرای حکم قانونی دادگاه، احضار و به زندان معرفی شد.
استاد محسن قنبریان با تأکید بر اینکه ریشه امر به معروف در قرآن بر اساس «ولاء» طرفینی جامعه است گفت: شهید الداغی نمونه بارزر این است که قبل از آنکه برود آن دختر را نهی از منکر کند وی را نصرت داد، این یک روی سکه ولاء اجتماعی است و روی دیگر سکه آن امر و نهی کردن است.
محسن برهانی ، هیأت علمی دانشگاه تهران: محسن شاکری گفته بود برویم مامور بزنیم. مامور بزنیم یعنی برویم مامور بکشیم؟ چطور از دل این، قصد جان بیرون آمد؟ آقای قاضی این سوال را میپرسید بعد تمسک میکرد. کجا پرسید؟/ جلیل محبی، عضو هیأت علمی مرکز پژوهشهای مجلس: از قوه قضائیه خواهش میکنم التماس میکنم که دادگاه را پخش کنید خسته شدیم اینقدر از شما دفاع کردیم. پخش کنید تا آقای برهانی نگوید قاضی چرا سوال نکرد. سوال کرده است. آقای برهانی میگوید قاضی نپرسیده، شما از کجا میدانی نپرسیده است؟ حکم قاضی را در این شرایط ناامنی زیر سوال ببریم که شاید پرسیده شاید نپرسیده. منصفانه است؟
محسن برهانی ، هیأت علمی دانشگاه تهران: به حضرت عباس کشیدن اسلحه، چاقو زدن، جرح عمدی، قتل، کشتن مامور و کتک زدن جرم است، ولی اینکه جرم است چه ربطی به چیز دیگر دارد؟ ناامنی در محیط یعنی ۱۴ تا بخیه خورده؟ این کار جرم بوده، ولی محاربه نبوده است. ۸ اشکال به حکم محسن شکاری وارده است؛ آیا شبهه نشد؟! آیا در قاضی تردید ایجاد نکرد؟! / جلیل محبی، عضو هیأت علمی مرکز پژوهشهای مجلس: نماینده دادستان در دادگاه محسن شکاری میگوید «به قصد جان» اصلا نمیگوید به «قصد ارعاب». نماینده دادستان باسواد است قانون را خوب خوانده است. نمیخواهد آن جوری که دلش میخواهد تفسیر کند. ماده کشدار نیست که بخواهی تفسیر کنی به نحوی که «جان» را نادیده بگیری.
مناظره با موضوع «محاربه در فقه و قانون» در دانشگاه امام صادق (ع) /// محسن برهانی ، هیأت علمی دانشگاه تهران: هر تشهیر السلاحی محاربه نیست بلکه باید فرد برای ایجاد فساد بر روی زمین سلاح بکشد. هر چاقوکشی و قدرتنمایی محاربه محسوب نمیشود. اگر ماموری آمد و من با چاقو وارد کردم برای ترساندن کیست؟ برای ترساندن مردم است یا مجروح کردن مامور؟ وقتی فرد برابر مامور سلاح میکشد یعنی میخواهد با حکومت تقابل کند و اساسا این از حیطه محاربه خارج است. چون تقابل او با حکومت است نه ناس. / جلیل محبی، عضو هیأت علمی مرکز پژوهشهای مجلس: آقای برهانی میگوید ماده ۲۷۹ «لاخافة الناس» است و سایر لامها را بی خیال میشوم. آقای برهانی مدام بر «لاخافة الناس» تاکید دارد، ولی کلمات «جان، مال، ناموس یا ارعاب» هم وجود دارد. به هیچ عنوان با هر رویکردی نمیتوان این کلمات را حذف کرد.
محسن برهانی ، هیأت علمی دانشگاه تهران: کانت میگوید «زمانی که قانون مینویسی طوری بنویس که فکر کنی اقلیتی هستی که اکثریتی میخواهد بر تو حکم کند». ناامنی طبق قانون باید ناشی از کشیدن سلاح در صحنه جرم باشد، سلاح کشید در رفت، آقای قاضی چگونه احراز کرد این ضربه ناامنی ایجاد میکند؟ چنانچه اگر دقت کنید نا امنی باید به واسطه کشیدن سلاح باشد، من منکر جان، مال، ناموس نیستم این «موضوع جرم» است/ جلیل محبی، عضو هیأت علمی مرکز پژوهشهای مجلس: دو طرف «یا» (در قاعده حقوقی) باید یک چیز باشد، ارعاب نمیتواند موضوع جرم باشد، چون «فعل» است، جان، مال و ناموس «موضوع» است. ارعاب همان قانون قبلی است ماده ۱۴۴ در کنار ماده ۲۷۹ تصویب شده شما نمیتوانید ماده ۲۷۹ را کنار بگذارید البته آقای برهانی کوتاه آمدند نگفتند «لاخافة الناس». یک ماده واحده نوشتم الحاق به مواد مخدر «سی گرم» شد «دو کیلو» ۳۵۰۰ نفر فقط در تهران اعدام نشدند، من مخالف توسعه اعدام بودم. اینکه اصرار به بخش «لإخافه الناس دارید» به خاطر این است که نمیخواهید عبارات جان و مال و ناموس را ببینید.
مناظره با موضوع «محاربه در فقه و قانون» در دانشگاه امام صادق (ع) // محسن برهانی ، هیأت علمی دانشگاه تهران: متاسفانه بر اساس رویه اشتباهی که در برخی شعب دادگاه انقلاب تحقق پیدا کرده و هزینههای زیادی برای نظام، مکتب و فقه ایجاد کرده توسعه مواردی است که از لحاظ حقوقی و شرعی تخصصا از حیطه ماده خارج است. / جلیل محبی، عضو هیأت علمی مرکز پژوهشهای مجلس: در انتخاب نظریه فقهی موجود کتابهای فقهی که فقها نظر میدهند قانونگذار یکی از آنها را انتخاب میکند. ادبیات مربوط به قانون جرم و مجازات محاربه فقهی است و بسیاری قانع شده بودند که متن فقهی باشد، بسیاری از ما میگفتیم که علاوه بر فقه نیاز به ادبیات جدیدی هم هست. ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی چند عبارت اضافه کرد که در آنچه ما به آن محاربه میگوییم افساد فی الارض هم میگوییم.
کد خبر: ۱۰۴۸۶۰۴ تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۰۹/۲۱
گزارش مناظرهی محاربه در فقه و حقوق در دانشگاه امام صادق (ع)؛
جامعه به طور کل یک امر بسیط است و همه را باید با هم دید و اگر قانون مینویسیم و قوه قضاییه تیغش کند نشود به نفع کل مردم است این شمشیر دو لبه دارد، اما امنیت هم دو لبه دارد و خودمان هم ممکن است روزی درگیرش شویم. آیا انجا نیز اینطور دفاع میکنیم از اعدام نکردن؟