اگر در ابتدا انگلیس ایلات و عشایر را تقویت میکرد که با دولت مرکزی درگیر شوند، بعد از کودتای 1299 تصمیم گرفته بود با تمرکز قدرت در پایتخت به منافع اش دست یابد.
در آسیبشناسی مشروطه از این نکته غفلت شد و این دقیقا یکی از پایههای سلطنت رضاخان است؛ مشروطه خواهان ایران استبداد را خوب درک کردند، اما استعمار را ندیدند.