اباعبدلله

جبرئيل گفت: حسين عليه السّلام با لب تشنه، و تنها و غريب و بى‏ يار و ياور كشته مى ‏شود، اگر او را در آن روز ببينى چنين صدا مى ‏زند: «وا عطشاه! وا قلّة ناصراه‏ !، اى واى از سوز تشنگى، اى واى از كمى ياور!»