بنزین پام

بازی دوران کودکیمان را به یاد دارم. کسی در این بازی با وزیر تعارف نداشت. وقتی او نمی‌خواست یا نمی‌توانست دزد را شناسایی کند، یا اینکه به عمد و با دادن نشانی گمراه‌کننده، راه را برای دزد باز می‌کرد مجازاتش «سبیل آتشین» بود؛ آتشی که بدون استفاده از نفت و بنزین و با دست خالی، بالای لب‌های وزیر را فرامی‌گرفت. هرچند کمتر کسی از میان ما در بزرگسالی‌اش نامدار و وزیر شد اما جنبه آموزشی آن بازی برای ما این بود که «دزد‌ها را خوب بشناسیم و سرمایه‌هایمان را به آن‌ها نسپاریم».