انتری که لوطی‌اش مرده بود

اگر «ابد و یک روز» فیلمی درباره اشمئزاز از پلیدی و سیاهی است، چرا در طول فیلم یک لحظه هم احساس اشمئزاز نمی‌کنیم؟ و از بدی، بدمان نمی‌آید؟ فیلم جوری بدی را روایت می‌کند که لحظه‌ای از این بدی، بدمان نیاید. یک بدی همیشگی.