دبیرکل اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان مستقل در گفتگو با دانشجو: مسئلهای که ذهن عموم جامعه را به خود مشغول کرده، نگاه حاکمیتی به موضوع فلسطین است. جنبش دانشجویی باید فلسطین را بهعنوان مسئلهای مردمی جا بیندازند؛ به این معنا که اقشار مختلف جامعه، از کسبه و خانهدار گرفته تا سایر گروهها، فلسطین را دغدغهای مرتبط با خود بدانند. در کشورهای دیگر، ابتدا مردم دغدغهای درباره فلسطین پیدا کردهاند و سپس این دغدغه به دولتها منتقل شده است. به نظر من، جنبش دانشجویی هم باید به همین سمت حرکت کند و مردم را نسبت به مسئله فلسطین حساس کند. تصویری که در ذهن جامعه ما وجود دارد این است که ایران به دلیل حمایت از حزبالله با اسرائیل مبارزه میکند، اما این حزبالله و جبهه مقاومت است که برای گسترش آرمانهای انقلاب اسلامی هزینه دادهاند.
دبیرکل اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان مستقل در گفتگو با دانشجو: تشکلهای دانشجویی دچار یک «مارپیچ سکوت» شدهاند؛ یعنی در برابر تغییرات مهم، مانند تغییر رئیس یا معاون دانشگاه، هیچ واکنشی نشان نمیدهند و صرفاً نظارهگرند. عدم واکنش تشکلها به وزیر علوم این پیام را میدهد که مخالفتی در کار نیست و به او اجازه میدهد بدون نگرانی هر تصمیمی را از جمله در انتصابات یا سیاستگذاریهای داخلی بگیرد. این وضعیت برای تشکلهای انقلابی، نوعی شکست و عقبگرد محسوب میشود. این مسئله اخیراً در انتخاب رئیس یکی از دانشگاههای هنر مشهود بود، حتی بدون هیچ استعلام و بررسی دقیقی این انتصاب صورت گرفته است. چه این فرد فردی شایسته باشد یا نباشد، حداقل انتظار میرود که تشکلهای دانشجویی موضعگیری مشخصی داشته باشند.
دبیرکل اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان مستقل در گفتگو با دانشجو: باید تعداد و علت اخراج اساتید و دانشجویان بهطور شفاف مشخص شود. برخی ممکن است به دلایلی غیر از فعالیتهای مرتبط با وقایع ۱۴۰۱ اخراج شده باشند. خود مسئولین حاضرند خانواده آنها با فرد دارای اتهامات اخلاقی و شکایتهای متعدد هم کلاسی باشند یا سر درس استادی باشند که انحرافات دارد؟ دوباره قرار نیست فرزند مردم در کلاس افرادی که خودشان خانهنشین بودند و جوانهای مردم را تحریک به حضور در خیابان میکردند باشند. بازگشت دانشجویان و اساتید اخراجی باید از یک سازوکار شفاف پیروی کند تا برای همه، بدون تبعیض و بر اساس شایستگی و صلاحیت انجام شود. وزارت علوم بیشتر به دنبال احیای یک بدنه اجتماعی از دسترفته است و برای رسیدن به این هدف، حتی حاضر است از برخی اصول بگذرد که تمایلی است به ایجاد یک بدنه اجتماعی که بتواند در آینده به حزب تبدیل شود.