استاد حوزه به طرح این پرسش که چرا هر ساله برای امام حسین(ع) عزاداری میکنیم، گفت: تمام مکاتب دنیا برای خود الگوییهایی جهت ارائه تربیت مناسب ارائه میکنند، امام حسین(ع) نیز الگوی عملی اسلام است و اشک بر امام حسین(ع) منجر به ایجاد اتصال درونی با آن حضرت میشود.
كربلا آمیزه كرب است و بلا ... آن شراب طهور كه شنیده ای بهشتیان را می خورانند ،میكده اش كربلاست و خراباتیانش این مستانند كه اینچنین بی سرودست و پا افتاده اند . آن شراب طهور را كه شنیده ای ، تنها تشنگان راز را می نوشانند و ساقی اش حسین است ؛ حسین از دست یار می نوشد و ما از دست حسین.
راوی سیره شهدای قم گفت: به سرعت خودم را به بنیاد رساندم، مادر و پدرم به شدت گریه می کردند، چشمم به تابوتی افتاد که نام و نشان من بر روی آن بود، با اصرار فراوان بچه های بنیاد را راضی کردم تا در تابوت را باز کنند، در که باز شد تمام بدنم به رعشه افتاد، جسد خفته در تابوت کسی جز حسین زاغ، شرور محله مان که اینک پاره پاره شده است؛ نبود.
یک استاد دانشگاه قم گفت: قرار نبود که قطرهای از دریای میلیونی عاشقان امام حسین(ع) در پیادهروی اربعین باشم؛ اما وقتی سیدالشهدا (ع) بطلبند تمام کائنات دست به دست هم میدهند تا خواسته فخر عالم امکان، محقق شود، پایم را در شلمچه و دلم را در ضریح شش گوشه حضرت ارباب(ع) جا گذاشتم.
لحظه ترک کردن خاک عراق، مدام به عقب نگاه میکردیم، داغ زیارت امام حسین (ع) که هرگز نصیب من و مریم نشده است؛ بر دلمان نشست، با چشمانی پر از اشک و صورتهایی مغموم به وطن بازگشتیم، وجودمان آتش گرفت.