حسین دیگر هیچ نداشت كه فدا كند، جز جان كه میان او و ادای امانت ازلی فاصله بود... و اینجا سدره المنتهی است. نه... كه او سدره المنتهی را آنگاه پشت سرنهاده بود كه از مكه پای در طریق كربلا نهاد... و جبرائیل تنها تا سدره المنتهی همسفر معراج انسان است.
مصیبت بزرگ کربلا از داستان شکم های از حرام پر شده و سوار شدن بوزینگان بر منبر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آغاز شد. مطالعه ماجرای کربلا با آگاهی از علت و چگونگی وقوع آن به قلم سید شهیدان اهل قلم لطف خاصی دارد.
استاد حوزه به طرح این پرسش که چرا هر ساله برای امام حسین(ع) عزاداری میکنیم، گفت: تمام مکاتب دنیا برای خود الگوییهایی جهت ارائه تربیت مناسب ارائه میکنند، امام حسین(ع) نیز الگوی عملی اسلام است و اشک بر امام حسین(ع) منجر به ایجاد اتصال درونی با آن حضرت میشود.
كربلا آمیزه كرب است و بلا ... آن شراب طهور كه شنیده ای بهشتیان را می خورانند ،میكده اش كربلاست و خراباتیانش این مستانند كه اینچنین بی سرودست و پا افتاده اند . آن شراب طهور را كه شنیده ای ، تنها تشنگان راز را می نوشانند و ساقی اش حسین است ؛ حسین از دست یار می نوشد و ما از دست حسین.