کم‌کاری متولیان نهضت ملی مسکن در سهند

به گزارش گروه استان‌ها خبرگزاری دانشجو، علیرضا بابایی؛ ایجاد شهر‌های جدید از گذشته تا به امروز به دلایل مختلفی از جمله دلایـل امنیتـی، اقتـصادی، جمعیتی و ... متداول بوده است. پس از انقلاب صنعتی شهر‌های جدید با سبک‌های جدیدی شروع به ساخت شدند.

در چند دهه اخیر رشد شهرنشینی در ایران و جهان رو به افزایش بوده است و افزایش جمعیت هم به طور نامتعادلی در شهر‌های مختلف افزایش پیدا کرده است و باعث شده که شهر‌های بزرگ با سرعت بیشتری از شهر‌های کوچک رشد کند.

ایران در دو دهه اخیر در کلان شهرهایش با مشکلات عدیده‌ای همچون مشکلات تراکم جمعیت، آلودگی و ترافیک و... مواجه شده است.

یکی از راهکار‌های اصلی دولت برای جلوگیری از مشکل به وجود آمده در کلان شهر‌ها احداث شهر‌های جدیـد در حـوزه نفـوذ ایـن شـهر‌ها برای کاستن از مشکلات بوده است، در واقع فلسفه شهر‌های جدید برداشتن باری از روی دوش کلانشهر‌ها بوده است.

اما در صورتی که برای این شهر‌های جدید زیرساخت‌های لازم و امکانات در نظر گرفته نشود، شهر‌های جدید تبدیل به خوابگاهی خواهد شد که همان مشکلات موجود در شهر‌های بزرگ گریبان گیر شهر‌های جدیدهم خواهد شد.

سهند باری روی دوش تبریز

شهر سهند در ۲۰ کیلومتری تبریز قرار دارد و از سال ۱۳۷۰ شروع به بهره‌برداری از آن شده است. سهند با هدف کاهش تراکم شهر تبریز و تعدیل جمعیت آن و همچنین تامین مسکن مناسب برای حاشیه نشینان تبریز به بهره برداری رسید.

اما با گذشت حدود ۲۵  سال از احداث سهند می‌توانستیم با استفاده از ایجاد ظرفیت در این شهر بخشی از مشکلات شهر تبریز را بر طرف کنیم.

شهر سهند گریبان گیر دو مشکل بزرگ از لحاظ ساختاری است. ابتدا نیازمند به یک ساختار سیاسی مستقل است و یک فرمانداری جدا از آن جهت که به طور خواص و با تمرکز بیشتر به شهر سهند به پردازد.

دومین مشکل و انتقادی که می‌توان آن را به تمامی شهر‌های جدید نسبت داد این است که میان شهرداری و شرکت عمران باید یک نهاد نظارتی وجود داشته باشد که ضمن مشخص کردن مرز کاری هرکدام از آن‌ها بر عملکردشان نیز برسی داشته باشد از این جهت که نهاد‌های متولی نتوانند مردم را وارد یک دور باطل و سرگردان کنند.

مردم سهند با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کنند؟

شهر جدید سهند که قرار بود باری از روی دوش تبریز بردارد امروز به معضل بزرگی برای تبریز تبدیل شده است. براساس آمار ارائه شده طی چهار سال آینده بنا شده که حدود ۶۷ هزار نفر از متغازیان در این شهر ساکن شوند.

برای اسکان دادن این حجم از جمعیت لازم است که ابتدا زیرساخت‌های لازم تهیه شود و سپس به فکر استقرار مردم باشیم، در حال حاضر شاهد این هستیم که آب، برق و گاز که از تجهیزات و اقلیت‌های لازم یک شهر است، شهر سهند از آن بی بهره مانده و در فاز چهار آن مشکل آبی شدیدی وجود دارد.

نکته دیگر این است که زمانی که طرح ساخت شهر‌های جدید مطرح می‌شود باید به اشتغال مردم ساکن در آن نیز فکر شود، به گفته فرماندار شهرستان اسکو ۷۰ درصد ساکنین سهند روزانه به دلیل کار‌های اداری که دارند ناچار هستند که به شهر تبریز رفت آمد کنند. این نشان دهنده این است که با وجود شکل گیری شهر جدید فکری برای ایجاد اشتغال مردم و استقرار واحد‌های اداریدر شهر‌های جدید نشده است.

همانطور که گفته شد بر اساس چشم انداز معین شده قرار است که ۶۷ هزار نفر در این شهر طی چهارسال آینده اسکان یابند و برای این تعداد حد اقل ۶۵ مدرسه لازم است که ساخته شود، اما تا کنون کلنگ ساخت نیمی از این مدارس هم به زمین نخورده است البته لازم است که بگوییم مدرسه مانند اداره جات نیست که مردم روزانه بتوانند از سهند به تبریز بروند و باید مدرسه به تعداد مورد نیاز در شهر وجود داشته باشد.

با وجود تمامی انقاد‌ها و اشکالاتی که وارد شده می‌توان گفت تمامی این مشکلات بر می‌گردد به این که باید یک نهاد نظارتی وجود داشته باشد تا به بررسی عملکرد شرکت عمران بپردازد و تا زمانی که نهاد نظارتی بر سر کار نیاید شرکت عمران به صورت خود مختار حاضر به جواب گویی به هیچ نهادی نخواهد بود.