به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، اقدام رئیس‌جمهور الجزایر برای اضافه کردن بخشی از یک متن جنجالی به سرود ملی این کشور به تنش جدی میان الجزایر و فرانسه تبدیل شد؛ تنشی که خالق آن فرانسه به عنوان استعمارگر بود. الجزایر به کشور «یک میلیون شهید» معروف است. مردم این کشور طی چند دهه مقاومت جانانه‌ای علیه استعمارگری فرانسوی‌ها انجام دادند و به گواه تاریخ در این راه یک میلیون شهید، چند میلیون زخمی و آواره روی دست آن‌ها ماند، اما در نهایت فرانسوی‌ها مجبور شدند از این کشور خارج شوند و استقلال الجزایر را به رسمیت بشناسند. بعد از اینکه مردم الجزایر سال ۱۹۶۲ بر فرانسوی‌ها پیروز شدند، سرود جدیدی برای خود تعیین کردند. یکی از مظاهر مقاومت مردم الجزایر مقابل فرانسه، سرود ملی آن‌ها بود. این سرود معروف به «قسما» است، یعنی قسم می‌خوریم. این سرود به دنبال استقلال این کشور از فرانسه در سال ۱۹۶۳ به عنوان سرود ملی تصویب شد. متن سرود را «مفدی زکریا» سال ۱۹۵۶ هنگامی که در زندان نیرو‌های استعمارگر فرانسه بود سروده است. موسیقی آن را نیز «محمد فوزی» آهنگساز مصری ساخته است. در این میان بخشی از سرود الجزایر به جنجالی بزرگ در روابط چند دهه اخیر فرانسه و الجزایر تبدیل شده بود. در بخشی از این سرود به زبان عربی آمده بود: «یا فرنسا قد مضی وقت العتاب وطویناه کما یطوی الکتاب، یا فرنسا إن ذا یوم الحساب، فاستعدی واخذی منا الجواب، إن فی ثورتنا فصل، الخطاب وعقدنا العزم أن تحیا الجزائر». معنای این ۳ بیت از سرود ملی الجزایر این است: «ای فرانسه! زمانه گستاخی به سر رسیده است! و ما آن را مانند کتابی بسته‌ایم!ای فرانسه! امروز روز حساب است! پس آماده شو و جواب خود را بگیر! در انقلاب ما مرحله جوابگویی فرا‌رسیده است! عزم خود را مصمم کرده‌ایم که الجزایر زنده بماند». اکنون بعد از سال‌ها با اوج گرفتن برخی تنش‌ها بین فرانسه و الجزایر، روز شنبه عبدالمجید تبون، رئیس‌جمهور الجزایر، فرمان جدیدی را امضا کرد که بر اساس آن، بخشی از سرود ملی الجزایر که شامل اشاره‌ای به فرانسه است، در میانه تشدید تنش‌ها در روابط ۲ کشور به سرود ملی بازگردد. این فرمان که در روزنامه رسمی منتشر شد، تصریح می‌کند «سرود رسمی باید به صورت کامل، کلام و موسیقی و با ۵ هجا اجرا شود». در مناسبت‌های سیاسی و نظامی مانند گرامیداشت یاد و خاطره‌های رسمی این سرود باید اجرا شود. این قطعه‌ها قبلا برای جلوگیری از تنش سیاسی با پاریس، بویژه در شرایطی که الجزایر از مشکلات اقتصادی به دلیل بحران نفت رنج می‌برد، حذف شده بود. این تصمیم فرمان قبلی ریاست‌جمهوری صادر شده در سال ۱۹۸۶ را اصلاح می‌کند که بر اساس آن بخشی که شامل نام فرانسه بود، حذف شد. در حالی که این بخش از شعر در کتاب‌های مدارس در سال ۲۰۰۷ حذف شد، دوباره به سرود ملی بازگشت. این تصمیم در یک سلسله درگیری‌های سیاسی بین الجزایر و فرانسه گنجانده می‌شود. مدتی است مقامات الجزایر با استفاده از تمام نماد‌های تاریخی، رقابت سیاسی با پاریس را تشدید کرده‌اند که هدف آن یادآوری تاریخ خونین و جنایات استعمار فرانسه در الجزایر است. این تصمیم در شرایطی اتخاذ شد که روابط ۲ کشور پس از وخامت ناگهانی در پاییز ۲۰۲۱ با تنش مواجه و باعث شد الجزایر سفیر خود در فرانسه را فراخواند. البته پاریس و الجزایر در سفر رئیس‌جمهور فرانسه در آگوست سال گذشته به الجزایر برای بهبود روابط خود تلاش کردند، جایی که مکرون و تبون یک بیانیه مشترک برای پیشبرد همکاری‌های دوجانبه امضا کردند. البته این تنش‌ها ۲ سال قبل کلید زده شد؛ جایی که ۲ اقدام پاریس، بنزینی بر آتش اختلافات ۲ کشور بود؛ اول، تصمیم پاریس به کاهش ۵۰درصدی صدور روادید برای اتباع الجزایر و دوم، اظهارات سراسر نژادپرستانه مکرون مبنی بر زیر سوال بردن وجود ملت الجزایر قبل از استقلال. وی گفت ملت الجزایر قبل از سال ۱۹۶۲ وجود نداشته است و از استعمار عثمانی به فرانسه تحویل شده و تاریخی که برای الجزایر وجود دارد، توسط نظامیان این کشور ساخته شده است. علت ظاهری این اختلافات، سخنان مکرون با نوادگان کسانی که در جنگ استقلال الجزایر شرکت داشتند است، اما در واقع این اختلافات به سال ۲۰۰۵ بازمی‌گردد؛ هنگامی که مجلس ملی فرانسه، بر خلاف قانون سابق که استعمار را تمام شده و ملغی می‌دانست، قانونی را به تصویب رساند که در آن به «نقش مثبت استعمار» اعتراف می‌کند و همین امر باعث شد توافقنامه مصالحه‌ای که بین ۲ رئیس‌جمهور وقت فرانسه و الجزایر (ژاک شیراک و عبدالعزیز بوتفلیقه) امضا شده بود، بی‌اعتبار اعلام شود. از سویی این اختلافات به سال ۲۰۲۰ میلادی یعنی هنگامی که ۲ کانال تلویزیونی فرانسه فیلم مستندی از فعالیت‌های مخالفان الجزایری را پخش کردند و به همین دلیل دولت الجزایر صلاح البدوی، سفیر سابق خود را از پاریس فراخواند، بازمی‌گردد. نفرت تاریخی ملت الجزایر از فرانسه، در دوره مکرون و بویژه طی یک سال اخیر، تشدید شده است. پس از عادی‌سازی روابط مغرب (مراکش) با رژیم صهیونیستی و خطر حضور این رژیم کنار مرز‌های الجزایر، فرانسه نیز به عنوان یک بازیگر تاریخی تاثیرگذار در تحولات الجزایر، اکنون رابطه‌ای ضعیف و شکننده با این کشور دارد. تحریک غرور ملی الجزایر، سایر حوزه‌های روابط دوجانبه را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. مجموعه این عوامل، الجزایر را به سمت نزدیک شدن به محور شرق یعنی روسیه و چین و ایستادگی در برابر عادی‌سازی سوق می‌دهد.
در طول ۵ قرن استعمار فرانسه در آفریقا بویژه پس از جنگ استقلال این کشور‌ها در دوره بعد از جنگ دوم جهانی، آنان با سرکوب شدیدی مواجه شدند که در مجموع بیش از ۲ میلیون آفریقایی کشته شدند. فرانسه همچنین با خشونت تمام، خواست مردم کشور‌هایی که با وعده اعطای استقلال از طرف این کشور در جنگ دوم جهانی شرکت کرده بودند، سرکوب کرد. یکی از این کشور‌ها الجزایر بود. مردم الجزایر با وعده کسب استقلال در صف نیرو‌های فرانسه در جنگ دوم جهانی حضور داشتند، اما این خواسته آنان با سرکوب گسترده از سوی فرانسه مواجه شد. کشتار سیستماتیک مردم الجزایر توسط سربازان فرانسوی از قتل‌عام سطیف و گلیما آغاز شد و تا زمان استقلال الجزایر در سال ۱۹۶۲ ادامه داشت. در طول مبارزات استقلال الجزایر یک میلیون نفر کشته شدند که مسؤول مستقیم آن فرانسوی‌ها بودند.
منبع: وطن امروز
ارسال نظرات