به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، سید احمد حسینی‌مونس سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع در برنامه «صبح بخیر ایران» با اشاره به پیشرفت‌ها و دستاورد‌های وزارت دفاع در حوزه فضایی، گفت: نهاد‌ها و دستگاه‌های متعددی در حوزه فناوری اطلاعاتی اکنون فعال هستند، که ذیل سیاست گذاری شورای عالی فضایی کشور که در واقع با مدیریت رئیس جمهور تشکیل میشود و ذیل سیاست گذاری این شورا دستگاه‌ها و نهاد‌های مختلف وظایفشان تعریف میشود.
وی افزود: در این تفکیک وظایف، وزارت دفاع یکی از نهاد‌هایی است که نقش اساسی و پررنگی را دارد، به صورت ویژه اگر بخواهم بگویم، کل چرخه صنعت فضایی در مجموعه وزارت دفاع الان شکل گرفته است. می‌دانید که ۱۴ بهمن ۱۳۸۷ به عنوان روز ملی فناوری فضایی، روزی بود که ماهواره‌بر سفیر و امید را که ساخته مجموعه وزارت دفاع بود در مدار قرار داد و برای اولین بار کشور ما به کشور‌هایی که زنجیره کامل فناوری فضایی دارند پیوست.
سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع ادامه داد: طی ۱۵ سال گذشته گام‌های زیادی برداشته شده و پیشرفت‌های خیلی خوبی حاصل شده است بنابراین مجموعه وزارت دفاع هم در حوزه ماهواره و هم ماهواره بر و هم ایستگاه‌های زمینی و دریافت، در واقع فناوری‌های لازم را توسعه داده و در تعامل با سازمان فضایی و شورای عالی فضایی کشور نقش خود را ایفا می‌کند، کسانی که در این حوزه و کاملاً با دانش بومی و بدون هیچ کمک خارجی و روی پای خودشان طی دو دهه گذشته توانسته‌اند به این نقطه برسند.
حسینی‌مونس در خصوص حضور دانش آموزان و دانشجویان برای بازدید از این فناوری ها، گفت: ما در این پرتاب تعدادی از دانشجویان و اعضای هیئت علمی به صورت محدود در مجموعه پرتاب حضور داشتند و ما به دنبال آن هستیم که بتوانیم در آینده این موضوع را نیز توسعه بدهیم.
وی در خصوص ویژگی‌های کاوشگر سلمان، اظهار کرد: کلیدی‌ترین عنصر که منجر به دسترسی به این چرخه و فضا میشود، پرتابگر است. طوری که در سایر حوزه‌ها ده‌ها کشور فعال هستند، ولی در حوزه پرتابگر قبل از ما هشت کشور به این حوزه دسترسی داشتند و ما نهمین کشوری بودیم که به این فناوری دست پیدا کردیم.
سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع اظهار کرد: حوزه پرتابگر پیچیدگی‌های بسیاری دارد، خروجی تمامی رشته‌های فنی و مهندسی در حوزه پرتابگر تاثیر زیادی دارد. به عبارت دیگر، ما تمامی فارغ التحصیلان رشته فنی مهندسی از جمله مهندسین هوافضا، شیمی، مکانیک، برق، زیر سیستم‌ها را در تیم خود داریم و زیر مجموعه‌های بسیاری در این حوزه درگیر هستند. مثلاً، موتور ما یک مجموعه کاملا پیچیده است، موتور‌های ما تا ۳۰۰۰ درجه دما در محفظه احتراق آن‌ها ثبت میشود. این موتور هم به لحاظ فشار و دما پیچیدگی‌های خاص خود را دارد.
حسینی‌مونس افزود: در واقع اتفاقاتی که در اینجا رخ می‌دهد لبه تکنولوژی و لبه فناوری دنیاست مثلاً در حوزه هدایت کنترل، کامپیوتر پرواز، نرم‌افزار و سخت‌افزار همه این موارد به صورت بومی توسعه داده شده‌اند. در کار فضایی ما اجازه هیچ‌گونه خطایی را نداریم، هزاران قطعه در مجموعه پرتابگر استفاده میشود، اگر یک قطعه عملکردش دچار مشکل شود این منجر به شکست کل ماموریت میشود پس این کار یک کار پیچیده و به خاطر همین می‌گوییم که منحصر به فرد میشود.
وی ادامه داد: پرتابگر سلمان ویژگیش این بود که واحد بود یعنی بابت یک مأموریت خاص، یک کپسول ۵۰۰ کیلویی از ما خواسته شد که آن را با شرایط و الزامات تعریف شده در ارتفاع ۱۳۰ کیلومتری قرار بدهیم. در یک بازه خیلی کم تیم متخصصان و دانشمندان ما توانستند این طراحی را انجام بدهند و به نقطه‌ای برسند که با اولین پرواز و با مطابق طراحی این پرتابگر کار خود را انجام دهد و کپسول را در جایی که ملاک بود قرار دهد، بازیابی انجام شده و اهدافی که برای کپسول مد نظر بود تا حد زیادی حاصل شده است.
سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع گفت: در خصوص پرتابگر بعدی صحبتی که با سازمان فضایی شده این است که بتوانیم یک محموله زیستی با وزن یک و نیم تن را به فضا پرتاب کنیم؛ بنابراین باید بر اساس وزنی که ارتقا پیدا کرده باید پرتابگر را نیز ارتقا دهیم. ویژگی سلمان این است که ما بابت یک پرتاب باید یک پرتابگر با هزینه خیلی محدود و در بازه زمانی خیلی محدود را توسعه می‌دادیم و با تحقق آن، توانمندی متخصصان بر ما ثابت شد.
وی در خصوص زمینه ارتفاع مداری و قضیه ژئو و مئو گفت: این پرتابی که با کاوشگر سلمان انجام شد یک پرتاب زیر مداری بود یعنی ما چیزی را در مدار قرار نمی‌دادیم بلکه در مسیری می‌رویم و از جو خارج می‌شویم و محموله را در شرایط فضایی قرار می‌دهیم و در ۲۰۰ ثانیه محموله در شرایط خلا و فضا قرار دارد و داده‌برداری‌های لازم انجام میشود و دوباره بازیابی میشود.
سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع بیان کرد: عمده پرتاب‌های ما، پرتاب‌های مداری خواهند بود یعنی ما به یک ارتفاعی برسیم و در آن ارتفاع به یک سرعت بسیار بالا و حدود ۷۶۰۰ متر بر ثانیه برسیم تا بتوانیم ماهواره را در مدار قرار بدهیم که این سرعت را باید پرتابگر حاصل کند، این ارتفاعات از ۲۰۰ کیلومتر تا نزدیک به ۲۰۰۰ کیلومتر تحت عنوان مدارات نزدیک زمین یا مدار لئو شناخته میشود.
حسینی‌مونس ادامه داد: یک سری مدارات بالاتر از آن را مئو و وقتی به ۳۶ هزار کیلومتر می‌رسیم به آن مدار ژئو می‌گویند. ما در مدار لئو، ماهواره بر سفیر چهار ماهواره بومی را در ارتفاع ۲۵۰ تا ۴۵۰ کیلومتری در مدار قرار داده است.
وی افزود: در حوزه پرتابگر دو ویژگی تعیین کننده است، یکی وزن ماهواره و دیگری ارتفاع مداری. ما الان ماهواره بر‌هایی که توسعه دادیم، ماهواره بر سیمرغ است که توانمندی قرار دادن ۲۵۰ کیلوگرم ماهواره را در ۵۰۰ کیلومتری دارد و ماهواره بر ذوالجناح که ۲۰۰ کیلوگرم را می‌تواند در ۵۰۰ کیلومتری قرار بدهد.
ارسال نظرات