چه کسانی می‌توانند از ایمپلنت دندانی استفاده کنند؟

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو،  یک متخصص جراحی لثه و ایمپلنت عنوان این مطلب که ایمپلنت‌های دندانی جایگزینی مناسب برای افراد با بی دندانی کامل، تک دندان یا چند دندان است در رابطه با ایمپلنت‌های انسانی اظهار داشت: متأسفانه در قدیم استفاده از پروتز‌های متحرک (دندان‌های مصنوعی) مشکلات خاصی را به همراه داشت که مهم‌ترین آن تحلیل استخوان بود که به مرور بافت استخوانی زیر دست دندان‌های مصنوعی (دنچر) از بین رفته و باعث لق شدن دنچر شده و مشکلات عدیده‌ای در ارتباط با ظاهر و جویدن برای افراد ایجاد می‌کرد. 

این متخصص جراحی لثه و ایمپلنت اظهار داشت: خوشبختانه با وارد شدن ایمپلنت‌های دندانی به دنیای دندانپزشکی می‌توانیم بی دندانی را به طور کامل توسط پروتز‌های ثابت بازسازی کنیم و بیمار آن حس بی دندان بودن و استفاده از دندان مصنوعی را نداشته باشد.

وی گفت: در گذشته در مواردی که فرد به دلیل ضربه یا پوسیدگی، یک یا چند دندان را از دست می‌داد با تراش دندان‌های مجاورو کاربرد بریچ‌های ثابت ناحیه بی دندانی درمان می‌شد؛ اما امروز با استفاده از ایمپلنت‌های دندانی بدون آسیب به دندان‌های مجاور می‌توان ناحیه بی دندانی را بازسازی کرد..

این فلوشیپ ایمپلنت‌های دندانی افزود: این مسئله بسیار مهم است که درمان ایمپلنت باید توسط افراد متخصص یا افرادی که دوره‌های آموزشی کافی و لازم را زیر نظر متخصص دیده اند، انجام شود. متأسفانه دوره‌هایی که به صورت کوتاه مدت توسط شرکت‌ها برگزار می‌شود مناسب، کارآمد و کافی نیست و نمی‌تواند دندانپزشک را برای درمان ایمپلنت در دهان بیمار توانمند کند و متاسفانه این همکاران بدون توجه به شرایط خاص بیمار هم از نظر دهانی وهم از نظر سیستمیک، اقدام به جایگذاری ایمپلنت می‌کنند. عدم جایگذاری صحیح ایمپلنت مشکلات عدیده‌ای برای بیماران به وجود می‌آورد.

وی در همین زمینه تاکید کرد: و بعد از بوجود آمدن مشکلات و یا عفونت ناحیه ایمپلنت؛ بیمار را به پریودنتیست یا جراح فک و صورت برای حل مشکل ارجاع داده می‌شود که متأسفانه دیگر دیر شده و بافت استخوانی و لثه بیمار به دلیل درمان ناقص و نادرست، به شدت از دست رفته است. 

وی در پاسخ به این سوال که برای چه افرادی می‌توانیم ایمپلنت استفاده کنیم، گفت: بعضی از بیماری‌ها هستند که ریسک درمان ایمپلنت را بالا می‌برد مثل دیابت کنترل نشده، مصرف دارو‌های انعقادی و پوکی استخوان که بایستی حتماً با پزشک متخصص بیمار مشاوره انجام دهیم و بعد از اجازه پزشک معالج بیمار، درمان ایمپلنت را انجام دهیم.

وی ادامه داد: پوکی استخوان به خودی خود باعث منع گذاشتن ایمپلنت نمی‌شود؛ بلکه دارو‌ها و آمپول‌هایی که بیمار برای پوکی استخوان مصرف می‌کند عوارضی در فک ایجاد می‌کند که می‌تواند باعث شکست درمان و یا بالا بردن ریسک درمان شود مشورت با پزشک بیمار و در صورت تشخیص پزشک برای قطع آمپول و دارو‌ها می‌توان درمان ایمپلنت را انجام داد.

این فلوشیپ ایمپلنت‌های دندانی در پاسخ به این سوال که ایمپلنت چه مدت در دهان می‌ماند، افزود: ایمپلنت از نظر ماندگاری مانند سایر دندان‌های طبیعی شما عمل می‌کند یعنی اگر بتوانید سلامت دهان و دندان را حفظ کنید، ایمپلنت هم به همان ترتیب حفظ خواهد شد و در دهان باقی می‌ماند. پس باید وقتی ایمپلنت را به بیمار پیشنهاد می‌کنیم حتماً شرایط بهداشتی دهان بیمار را چک کنیم و مطمئن شویم آیا فرد کاندید درمان ایمپلنت هست یا خیر.

وی ادامه داد: برای بیماری که اصلاً مسواک نمی‌زند و بهداشت دهان خوبی ندارد و عفونت یا بیماری لثه دارد؛ به هیچ وجه اقدام به درمان ایمپلنت نمی‌کنیم.

او در پایان تاکید کرد: ضروری است بعد از جایگذاری ایمپلنت چکاپ‌های دوره‌ای توسط متخصص مربوطه انجام می‌شود تا از مشکلات بعدی و عفونت ایمپلنت اجتناب شود.