به گزارش گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو، حجت الاسلام محمدتقی شفیعی، دبیر میز تخصصی جمعیت شورای سیاستگذاری ائمه جمعه روز شنبه در همایش فرزندآوری و جوانی جمعیت در ساوه که به مناسبت هفته فرهنگی این شهر برگزار شد اظهار کرد: تله نرخ باروری وضعیتی است که در ان نرخ باروری یک منطقه یا کشور به دلیل عوامل متعدد فرهنگی و اجتماعی به صورت پایدار در سطح پایینی قرار می‌گیرد.
وی با اشاره به اینکه هر منطقه‌ای که دچار این تله باشد به نوعی در معرض انقراض و آسیب‌های کاهش جمعیت می‌شود افزود: سال گذشته استان گیلان دچار این تله شد و با توجه به آمار وزارت بهداشت از نرخ باروری احتمالا استان مرکزی نیز به زودی درگیر این مساله می‌شود. شفیعی یادآور شد: وقتی نرخ باروری به سطحی بسیار پایین‌تر از نرخ جایگزینی کاهش یابد و برای مدت طولانی در این وضعیت باقی بماند، نسل‌های بعدی از نظر تعداد به اندازه‌ای کم خواهند بود که حتی با سیاست‌های تشویقی هم، بازگشت به سطح باروری مطلوب دشوار می‌شود.
وی یادآور شد: هرچند اقتصاد یکی از مؤلفه‌های تأثیرگذار بر کاهش تمایل به فرزندآوری است، اما به نظر می‌رسد این عامل به تنهایی نمی‌تواند توضیحی جامع برای این بحران ارائه کند. ارایه کننده طرح رجا گفت: نگاهی صفر و صدی به مسائل اقتصادی به‌عنوان تنها دلیل کاهش جمعیت، نیازمند نقد و بررسی است، چراکه این روند به عواملی فراتر از مشکلات اقتصادی، همچون تغییرات فرهنگی و تغییرات نقش‌های اجتماعی زنان و خانواده بازمی‌گردد.
وی گفت: بر اساس آمار، نرخ باروری ایران که در دهه شصت (۱۳۵۹-۱۳۶۴) در اوج خود و در حدود ۶.۵ فرزند برای هر زن بود که این امار در سال ۱۳۳۹ اکنون به ۱.۶ فرزند کاهش یافته است. حجت الاسلام شفیعی افزود: این کاهش چشمگیر در حالی رخ داده که در دوران جنگ تحمیلی و در شرایط دشوار اقتصادی، خانواده‌ها همچنان بالاترین نرخ باروری را تجربه می‌کردند.
وی خاطر نشان کرد: به‌طور قابل توجهی، امروز حتی در صورت بهبود شرایط اقتصادی، نمی‌توان اطمینان داشت که این تغییر به خودی خود موجب افزایش جمعیت شود و در واقع، تمایل مادران به فرزندآوری دیگر به دلایل اقتصادی محدود نمی‌شود. وی گفت: هم اکنون کشور با مساله «بحران سالمندان» روبه‌روست که در دهه‌های آینده با افزایش تعداد سالمندان، ابعاد جدی‌تری به خود خواهد گرفت. حجت الاسلام شفیعی گفت: برخی کارشناسان حتی از «سالمند سرراهی» به‌عنوان یک پدیده نوظهور یاد می‌کنند، چراکه در نبود حمایت کافی، افراد سالمند در معرض انزوا و بی‌توجهی قرار می‌گیرند.
ارسال نظرات