چرا انسولین نیست؟

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، بیماری دیابت، به عنوان یکی از بیماری‌های مزمن، نیازمند کنترل دقیق و مداوم است و بسیاری از بیماران با استفاده از انسولین، موفق به مدیریت آن می‌شوند. اما در ماه‌های اخیر، کمبود انسولین‌های قلمی و سهمیه‌بندی این دارو‌های حیاتی، نگرانی‌های زیادی را برای بیماران دیابتی و خانواده‌های آنها به وجود آورده است.

دغدغه بیماران دیابتی در تأمین انسولین قلمی

این روز‌ها بیماران دیابتی مجبور هستند برای یافتن انسولین مورد نیاز خود، چندین داروخانه را جست‌و‌جو کنند. بسیاری از آنها نگران هستند که حتی پس از جست‌وجوی طولانی، نتوانند انسولین مصرفی خود را پیدا کنند. استرس و اضطراب ناشی از این کمبود، زندگی روزمره این افراد را تحت تأثیر قرار داده و کام آنها را تلخ کرده است.

مشاهدات میدانی نیز این موضوع را تأیید می‌کند. بر اساس این بررسی‌ها، انسولین‌های قلمی به ویژه انسولین نوومیکس به سختی در داروخانه‌ها پیدا می‌شود. حتی در برخی موارد، بیماران پس از جست‌وجوی فراوان موفق به تهیه این نوع انسولین نمی‌شوند و تنها پاسخی که از داروخانه‌ها می‌شنوند، نبود این انسولین در بازار دارویی است. این در حالی است که برخی داروخانه‌ها احتمال می‌دهند تنها شعبه‌های هلال‌احمر ممکن است این دارو را موجود داشته باشند.

اهمیت حیاتی انسولین برای بیماران دیابتی

انسولین، هورمونی است که نبود آن می‌تواند زندگی بیماران دیابتی را به خطر بیندازد. در موارد شدید، کمبود انسولین حتی ممکن است فرد را به حالت کما ببرد. اکنون، کمبود انسولین قلمی و مشکلات تأمین آن، به یکی از چالش‌های اساسی برای بیماران دیابتی و خانواده‌های آنها تبدیل شده است. به خصوص بیمارانی که نیاز بیشتری به انسولین دارند و دوز‌های بالاتری مصرف می‌کنند، نگرانی‌های بیشتری دارند؛ چراکه انسولین مصرفی آنها سریع‌تر از دیگران تمام می‌شود.

مشکلات پیش‌آمده در تأمین انسولین، نه تنها بر سلامت جسمی بیماران دیابتی تأثیر منفی گذاشته، بلکه سلامت روانی آنها را نیز تحت تأثیر قرار داده است. بیماران دیابتی، که برای کنترل قند خون خود وابسته به انسولین هستند، اکنون با مشکلاتی همچون اضطراب ناشی از نبود دارو، استرس مالی برای خرید انسولین‌های موجود در بازار آزاد، و نگرانی از آینده مواجه شده‌اند.

یکی از مخاطبان خبرگزاری دانشجو در تماسی اظهار کرد که چالش پیدا کردن قلم انسولین، موجب بالا رفتن قند خون او می‌شود و در بازه‌ای که به دنبال پیدا کردن این داروی حیاتی است، به سختی می‌تواند قند خون خود را کنترل کند.

علیرضا استقامتی، فوق تخصص غدد درون‌ریز و متابولیسم و رئیس هیأت مدیره انجمن دیابت گابریک، در مورد وضعیت دسترسی به انسولین در کشور توضیحاتی ارائه کرده و به شفاف‌سازی برخی ابهامات پرداخته است. وی تأکید دارد که در کشور کمبود انسولین به معنای عام وجود ندارد، اما مشکلاتی در توزیع و پذیرش انسولین‌های تولید داخل از سوی بیماران، باعث ایجاد نارضایتی شده است.

دو نوع انسولین موجود در کشور: وارداتی و تولید داخل

به گفته دکتر استقامتی، دو نوع انسولین در کشور عرضه می‌شود:

انسولین‌های برند‌های خارجی که بیماران طی ۱۵ سال گذشته به مصرف آنها عادت کرده‌اند.

انسولین‌های تولید داخل که در حدود سه تا چهار سال اخیر توسط شرکت‌های داخلی تولید شده‌اند. با این حال، مواد اولیه این انسولین‌ها نیز همچنان از خارج کشور وارد می‌شود.

مشکل اصلی در تأمین انسولین، به کمبود انسولین‌های خارجی برمی‌گردد. بیمارانی که سال‌ها از یک برند خاص استفاده کرده‌اند، معمولاً به سختی می‌توانند انسولین تولید داخل را بپذیرند و به همین دلیل، برای پیدا کردن انسولین وارداتی به چندین داروخانه مراجعه می‌کنند. این موضوع باعث ایجاد بازار سیاه و افزایش نارضایتی عمومی شده است.

دلایل نارضایتی بیماران از انسولین تولید داخل

دکتر استقامتی توضیح می‌دهد که دلیل اصلی نارضایتی بیماران از انسولین‌های داخلی، عدم اعتماد به کیفیت این محصولات و عادت به مصرف انسولین‌های خارجی است. او تأکید می‌کند که اطلاع‌رسانی ناکافی و نادرست باعث شده است که افکار عمومی نسبت به انسولین‌های داخلی قانع نشوند.

راهکار پیشنهادی برای رفع این چالش‌ها:

مدیریت افکار عمومی: باید مسئولین و متخصصان، اطلاعات دقیقی درباره کیفیت و ایمنی انسولین‌های تولید داخل به بیماران ارائه دهند.

بهبود کیفیت تولید داخلی: تلاش برای افزایش کیفیت انسولین‌های داخلی به سطحی که بیماران به راحتی آن را بپذیرند.

شفاف‌سازی در توزیع انسولین: مدیریت صحیح توزیع انسولین و ارائه اطلاعات دقیق به بیماران در مورد موجودی انسولین در داروخانه‌ها.

دلایل اصلی کمبود انسولین وارداتی در داروخانه‌ها

طبق گفته‌های دکتر استقامتی، کمبود انسولین‌های وارداتی دلایلی مشخص دارد:

بخشی از انسولین مورد نیاز کشور توسط شرکت‌های داخلی تولید می‌شود.

نیاز بازار به انسولین، از طریق واردات تأمین می‌شود، اما به دلیل محدودیت در واردات، تأمین کامل این نیاز ممکن نیست.

نارضایتی بیماران از انسولین‌های تولید داخل و تقاضای بیشتر برای انسولین‌های خارجی، باعث افزایش تقاضا و کمبود این محصولات در داروخانه‌ها شده است.

مدیریت درمان دیابت؛ نقش تغذیه و فعالیت بدنی

دکتر استقامتی همچنین به اهمیت مدیریت جامع درمان دیابت اشاره می‌کند و می‌گوید که تنظیم قند خون تنها به کیفیت انسولین بستگی ندارد. تغذیه مناسب، فعالیت بدنی منظم، و رعایت سبک زندگی سالم از عوامل مهم در کنترل دیابت هستند.

وی توضیح می‌دهد که گاهی اوقات بیماران ممکن است افزایش قند خون خود را به انسولین مصرفی نسبت دهند، در حالی که مشکل از عدم رعایت رژیم غذایی یا سبک زندگی نامناسب است. بنابراین، لازم است که در کنار تأمین انسولین باکیفیت، به آموزش بیماران در زمینه مدیریت دیابت نیز توجه بیشتری شود.

راهکار‌هایی برای بهبود وضعیت تأمین انسولین

مشکلات موجود در زمینه تأمین انسولین، بیشتر ناشی از توزیع نامناسب، اطلاع‌رسانی ناکافی، و کمبود انسولین‌های وارداتی است. برای رفع این مشکلات، پیشنهاد می‌شود بر ارتقای کیفیت انسولین تولید داخل تاکید شود و نظارت بر تولید این محصولات افزایش یابد. همچنین تا جلب اعتماد بیماران نسبت به استفاده از انسولین داخلی، انسولین‌های وارداتی برای پاسخگویی به نیاز بیماران در کوتاه‌مدت تأمین شود.

رفع این چالش‌ها، نیازمند هماهنگی بین دولت، شرکت‌های تولیدکننده، و نهاد‌های مرتبط با سلامت است. با مدیریت صحیح و آگاهانه، می‌توان نارضایتی بیماران را کاهش داد و از ایجاد بازار سیاه جلوگیری کرد.