از واقعیت عمل استاندار کردستان روی برنگردانید!
معاون رئیس‌جمهور از توضیح درباره نمایش زنان اسب سوار گریخت/خانم بهروز آذر به جای «نمی‌دانم» گفتن، پاسخگو باشید+فیلم
وقتی معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهور از پاسخ به خبرنگار فرار می‌کند.
به گزارش خبرنگار گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو، در حالی که فضای عمومی استان کردستان، متأثر از یک اقدام بحث‌برانگیز نمایشی با حضور زنان اسب‌سوار در مراسمی رسمی است، خبرنگار ما برای دریافت موضع رسمی معاونت ریاست جمهوری در امور زنان، از خانم بهروز آذر پرسشی کوتاه و محترمانه مطرح کرد.
اما متأسفانه، آنچه دریافت شد نه پاسخ بود و نه حتی احترام. ابتدا با عبارتی صریح: «نمی‌دانم»، و سپس با بی‌تفاوتی و چرخاندن چهره از خبرنگار، آن‌هم به‌محض شنیدن نام کردستان.
چنین رفتاری، نه فقط بی‌احترامی به خبرنگار که در حال انجام وظیفه‌ای اجتماعی و قانونی بود، بلکه بی‌توجهی آشکار به شأن مردمی است که آن مقام دولتی، به‌صورت اسمی نمایندگی مسائل‌شان را بر عهده دارد.
معاونت امور زنان در دولت، نهادی است که باید در بزنگاه‌هایی همچون این—زمانی که حیثیت زن کرد، فرهنگ اصیل منطقه، و سیاست‌زدگی آشکار در یک نمایش رسمی زیر سوال رفته—نه‌تنها پاسخگو باشد، بلکه پیشگام در نقد و اصلاح باشد.
بیشتر بخوانید:
آقای استاندار حرمت نگه دارید!/ با نمایش زنان اسب‌سوار فرهنگ این سرزمین را به سخره گرفتید
آقای معاون استاندار! نمایش زنان اسب‌سوار نه خودجوش بود و نه قابل پذیرش است
واکنش ماموستا ملاقادر قادری به استقبال زنان اسب سوار در سنندج: به کجا می‌روید آقای پزشکیان؟+فیلم
اما وقتی در برابر پرسشی مرتبط با شأن و جایگاه زنان، مقام مسئول در عمل نه‌تنها پاسخ نمی‌دهد، بلکه از مواجهه با حقیقت می‌گریزد، این پرسش به‌درستی پیش می‌آید که: اگر نه در این موقعیت، پس کی باید حضور مؤثر معاونت زنان را انتظار داشت؟
فراموش نکنیم که در مدیریت عمومی، «سکوت»، اگر آگاهانه و در برابر یک مطالبه اجتماعی باشد، موضع محسوب می‌شود. سکوت، در اینجا یعنی بی‌اعتنایی به شأن زنانی که ابزار یک نمایش سیاسی شده‌اند؛ زنانی که لباس‌شان، حضورشان و حتی جنسیت‌شان، ابزاری برای پنهان‌سازی ناکارآمدی شده است.
خانم بهروز آذر! مردم منتظر پاسخ‌گویی شفاف نیستند، چون گاهی، همین یک «چرخش صورت» کافی است تا بفهمند چقدر در اولویتند.
از شما انتظار نمی‌رفت که برای دفاع از یک اقدام ناهنجار، توجیه بیاورید؛ اما حداقل می‌شد انتظار داشت که نادیده‌اش نگیرید.
"نمی‌دانم" گفتن، آسان‌ترین راه فرار از مسئولیت است؛ اما نمی‌دانمِ مقام مسئول، چیزی جز اعتراف به بی‌مسئولیتی نیست.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
اخبار مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.
بلکه مایه عبرتشون بشه
شاید