فجر سپاسی به لیگ برتر رسید، اما استادیوم در حد محلات هم نیست

به گزارش خبرنگار گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو، سال‌هاست که ورزشکاران، هواداران و اهالی فوتبال در شیراز، منتظر خبری خوش درباره پایان بلاتکلیفی بزرگ‌ترین پروژه ورزشی جنوب کشور هستند؛استادیوم ۵۰ هزار نفری پارس شیراز

اما آنچه در عمل مشاهده می‌شود، تنها سازه‌ای عظیم، سرد، و بلااستفاده است که در سایه بی‌تدبیری و بی‌توجهی مسئولان، نه‌تنها به بهره‌برداری کامل نرسیده، بلکه امروز به نمادی از عقب‌ماندگی ورزشی استان فارس بدل شده است.

استادیوم پارس که قرار بود با استانداردهای بین‌المللی ساخته شود، امروز با گذشت بیش از یک دهه، همچنان فاقد حداقل‌های لازم برای میزبانی یک بازی رسمی است.

نبود نور کافی برای بازی‌های شب، سیستم صوتی غیراستاندارد، جایگاه ناکارآمد رسانه، عدم تکمیل رختکن‌ها و فضای خدماتی، نداشتن پارکینگ عمومی و دسترسی نامناسب، تنها بخشی از مشکلات این پروژه فراموش‌شده است. پیست دوومیدانی وعده داده‌شده هم هنوز خاک می‌خورد و معلوم نیست کی تکمیل خواهد شد.

در سوی دیگر، ورزشگاه قدیمی حافظیه که تا همین امروز میزبان تمرین‌ها و بازی‌های برخی تیم‌های شیرازی است، در وضعیت بحرانی قرار دارد.

چمن آن بارها از سوی بازیکنان و مربیان به‌عنوان «نامناسب» و حتی «خطرناک» توصیف شده، سکوها عملاً فرسوده‌اند، نور کافی برای مسابقات شبانه وجود ندارد و هیچ‌گونه امکانات رفاهی برای تماشاگران فراهم نشده است. این ورزشگاه نه تنها برای لیگ برتر، بلکه حتی برای بازی‌های لیگ یک هم استاندارد نیست.

در چنین شرایطی، تیم فجر شهید سپاسی با تکیه بر غیرت و تلاش جوانانش، موفق به صعود دوباره به لیگ برتر شد. صعودی که باید مایه افتخار و سرمایه‌گذاری می‌بود، اما امروز در سایه نبود امکانات، نه‌تنها به نقطه قوت بدل نشده، بلکه نگرانی‌های فراوانی برای ادامه حضور این تیم در سطح اول فوتبال کشور ایجاد کرده است.

سوال اینجاست که فجر سپاسی کجا باید تمرین کند؟ کجا باید بازی کند؟ کدام ورزشگاه می‌تواند میزبان هواداران پرشور شیرازی باشد؟

متأسفانه در حالی‌که دیگر استان‌ها برای تیم‌های ورزشی خود زیرساخت‌های مدرن فراهم کرده‌اند، شیراز هنوز میان استادیومی نیمه‌تمام و ورزشگاهی فرسوده، سرگردان است.

در سال‌های اخیر، نمایندگان مردم در مجلس، مسئولان وزارت ورزش، استانداران و مدیران کل وعده‌های زیادی داده‌اند اما هیچ‌کدام رنگ واقعیت نگرفته‌اند. هر بار با شروع فصل جدید فوتبال، وعده‌ای تکراری درباره «تأمین بودجه»، «تسریع در تکمیل پروژه» یا «ترمیم زیرساخت‌ها» مطرح می‌شود و چند ماه بعد، همه چیز به فراموشی سپرده می‌شود.

امروز، دیگر زمان وعده دادن گذشته است. مردم شیراز، ورزشکاران و باشگاه‌های فعال این شهر، خواهان اقدام عملی، تخصیص بودجه شفاف، زمان‌بندی مشخص برای تکمیل استادیوم پارس، و بازسازی اساسی ورزشگاه حافظیه هستند. بی‌توجهی به این مطالبات، چیزی جز سرخوردگی بیشتر برای جوانان مستعد این خطه و عقب‌ماندگی بیش‌تر ورزش فارس به همراه نخواهد داشت.

در ایام بارندگی، حافظیه بیشتر شبیه زمین‌های خاکی محلات است تا یک ورزشگاه رسمی؛ زمین گل‌آلود آن بارها باعث تعویق مسابقات یا اعتراض تیم‌های مهمان شده است.

مسئولان باید پاسخ بدهند؛ وقتی تیمی با دست خالی و امکانات حداقلی، به لیگ برتر صعود می‌کند، چرا زیرساخت لازم برای ادامه راه او فراهم نمی‌شود؟

آیا وقت آن نرسیده که نگاه مرکزگرایانه کنار گذاشته شود و استان‌هایی مانند فارس که ظرفیت‌های عظیم انسانی دارند، سهم عادلانه خود را از بودجه‌های عمرانی ورزشی دریافت کنند؟