گزارشي از وضعيت خوابگاه پسران دانشگاه شاهد
گروه اجتماعي «خبرگزاري دانشجو»؛ در میان آپارتمان های بلندمرتبه و نوساز خیابان عاطفی که از یک طرف به ولیعصر می رسد و از سمتی دیگر به خیابان آفریقا متصل می شود، ساختمانی وجود دارد که تقریباً فرسوده شده است؛ ساختمانی پنج طبقه که هفت بلوک به هم پیوسته دارد. اینجا خوابگاه پسرانه دانشگاه شاهد است که تا دو سال پیش متعلق به دختران بود، اما بعد از انتقال دختران به پردیس دانشگاه (واقع در اتوبان خلیج فارس) پسران به این خوابگاه نقل مکان کردند. جلوی درب ورودی این ساختمان نوشته شده است: کوی دانشگاه شاهد؛ خوابگاه ملت.
مسیر خوابگاه تا دانشگاه سه ساعت است
دانشگاه شاهد واقع در جنوبی ترین منطقه تهران، صاحب خوابگاهی در شمال شهر است و به گفته دانشجویان در بعضی روزها طی این مسیر، سه ساعت طول می کشد.
علی، یکی از دانشجویان خوابگاهی می گوید: قرار بود خوابگاهی در پردیس دانشگاه برای آقایان تدارک ببینند که متاسفانه تا کنون هیچ کاری برای این امر صورت نگرفته است.
سعید، از دانشجویان دیگر خوابگاه پسرانه دانشگاه شاهد معتقد است: کار کارشناسی برای انتخاب محل خوابگاه صورت نگرفته است؛ البته زمزمه هایی برای تغییر خوابگاه به گوش می رسد، ولی اگر قرار باشد به منطقه های دور از دسترس انتقال یابد، همین خوابگاه را ترجیح می دهیم.
بعضی ها گرسنه می خوابند تا پول شام ندهند
امکانات خوابگاه محدود به بوفه و سالن ورزش نیمه حرفه ای می شود که دانشجویان می توانند از آنجا استفاده كنند؛ اين در حالي است كه سایت اینترنت و آرایشگاه به دلایل نامعلومی تعطیل است.
حسن، از دانشجویان کارشناسی می گوید: پول خوابگاه زیاد نیست، ولی من که پدرم کارگر است و سه فرزند دیگر را به جز من راهی دانشگاه کرده، برایم سخت است که پول خوابگاه را واریز کنم. من خیلی از روزها را روزه می گیرم تا پول کمتری برای صرف غذا خرج کنم. پیشنهادم این بود که مبلغی را که برای خوابگاه قرار است واریز کنيم به صورت اقساط دانشجویی پس از فارغ التحصیلی بپردازیم.
یکی دیگر از دانشجویان می گوید: من کسانی را می شناسم که شام رزرو نمی کنند تا خرجشان زیاد نشود؛ دانشجویانی که بیشتر از هشت ترم در کارشناسی می مانند باید چندین برابر پول غذا و خوابگاه بپردازند؛ این عادلانه نیست که برای نپرداختن پول خوابگاه در یک ترم، گروهی از دانشجویان را تهدید به اخراج کنند و به آنها اتاق ندهند.
به وجود آمدن نارضایتی از مدیریت در خوابگاه
محمد، از دیگر دانشجویان خوابگاهی دانشگاه شاهد می گوید: آنقدر ناهماهنگی در بخش های مختلف خوابگاه وجود دارد كه معلوم نیست دقیقاً دانشجو باید چطور برخورد کند. ما پول خوابگاه را واریز کرده ایم، ولی همین امشب به ما می گویند که باید اتاق هایتان را تخلیه کنید. مسئولان دانشگاه فراموش کرده اند که یک ماه است سال تحصیلی شروع شده و ما در اتاق هایمان اسکان پیدا کرده ایم. وقتی دغدغه دانشجویان تغییر اتاق هایشان است نباید انتظار داشته باشیم که در درس خواندن موفق باشند.
یکی دیگر از دانشجویان که در محوطه خوابگاه نشسته بود با غمگینی توضیح داد که من نمی خواهم هم اتاقی هایم را عوض کنم، ولی امشب اعلام کرده اند باید دو بلوک را خالی کنیم و به اتاق های دیگر برویم. معلوم نیست چه دلیلی دارند، ولی اصلاً به دانشجوها فکر نمی کنند. مسئولان دانشگاه و خوابگاه به نظرات دانشجویان بها نمی دهند. ما نمی گوییم برای هر کاری با دانشجویان مشورت کنند، ولی بعضی امور مثل جا به جایی دانشجویان که مستقیماً به ما مربوط است را باید با ما در میان بگذارند.
دانشجوی ارشد این خوابگاه بعد از مطرح کردن چندین گلایه در ادامه گفت: من چطور می توانم در اتاقی چهار یا شش نفره پایان نامه ام را تنظیم کنم. بعضی از دانشجویان کارشناسی که امسال کنکور ارشد دارند هم در مضیقه هستند. می گویند باید در پول آب صرفه جویی کنیم و به همین دلیل دو بلوک را می خواهند خالی کنند. مگر دانشجویی که به اتاق دیگری می رود، از آب استفاده نمی کند؟
کاش برخورد صحیح با دانشجو را یاد می‌گرفتند
یکی از دانشجویان با عصبانیت می گوید: برخورد تند و امنیتی کردن فضای خوابگاه در شأن دانشجو نیست؛ چرا هیچ کدام از مسئولان قبل از انجام تغییرات در خوابگاه توضیحی ارائه نکردند؟ برخوردهای متکبرانه با دانشجویان چه توجیهی دارد؟ وقتی این برخوردهای تحکم آمیز را می بینیم مجبور می شویم مقابله به مثل کرده و به هیچ وجه اتاق ها را خالی نکنیم، اگر بهتر برخورد می کردند یا قبل از انجام این تغییرات با منطق ما را قانع می کردند، شاید بدون هیچ ناراحتی و مشکلی کار صورت می گرفت.
امیر، از دانشجویان خوابگاه پسرانه ملت بر این باور است که دانشجوها همیشه با مسئولان راه آمده اند، همیشه بدون چون و چرا دستورات را عملی کرده اند و حادثه ای پیش نیاورده اند، اما در برابر همه این ها، مسئولان پاسخگوی دانشجویان نیستند؛ برای آن نشریه دانشجویی که انتقاداتی را مطرح می کند هم جوابیه نمی فرستند، هیچ وقت به خاطر اشتباهاتشان عذرخواهی نکرده اند، انگار که مشکلات را نمی بینند.
ما حاضریم کمک کنیم، اما کسی کمک نمی‌خواهد
احسان ضمن یادآوری مشکلاتی که ممکن است با عدم توجه به دانشجویان برای دانشگاه پیش بیاید، می گوید: واقعاً حاضریم به دانشگاه کمک کنیم که مشکلاتش حل شود؛ هر جایی مشکلاتی دارد، اما با کمک می توانیم آنها را حل نماییم؛ هیچ کس از ما کمک نخواسته است، سیستم بسته مدیریتی به آنجا ختم می شود که روزی دانشجویان نافرمانی کنند و به خواسته های مسئولان بی توجه شوند، نباید مدیریت دانشگاه از جنس فرمان دادن باشد، دلیل وجود کارمندان و مسئولان خدمت به دانشجویان بوده و از آنجایی که دانشجو صاحب فکر است بايد او را در نظم دادن به اوضاع سهیم کنیم، مشارکت واقعی بدنه دانشجویان در بهبود اوضاع خوابگاه و دانشگاه، مشکلات را حل می کند، در غیر این صورت دامنه مشکلات فراتر از این نیز خواهد رفت.
بعد از شنیدن مشکلات خوابگاه، چند نفر از دانشجویان ما را به اتاقشان دعوت می کنند، کتاب ها و لب تاب های دانشجویان در اتاق ها پهن شده، انگار که هیچ اتفاقی قرار نیست بیفتد و مجبور نیستند تا چند روز دیگر اتاقشان را تخلیه کنند، یکی از بچه ها به شوخی می گوید دیشب چمن های دانشگاه را کوتاه کردند؛ معنی حرفش را درست نفهمیدیم. وقتی سفره پهن شد متوجه شوخی اش شدیم. شام قورمه سبزی بود.
تعداد نظرات: ۱
ارسال نظرات
حالا ما خانم هاي بدبخت بايد مدعي باشيم نه اونها... مايي که براي خريد يک کتاب بايد دلهره رفت و آمد و دير نرسيدن رو داشته باشيم، مايي که اگر 5 و 6 بعدازظهر از مترو پياده شيم و سرويساي فوق العاده منظم و با مرام دانشگاه نباشند بايد از سرما به درک از ترس به خودمون بلرزيم، من خودم مقيد چادرم ولي به نظرتون غيرت تنها تو چادر خلاصه مي شه...واقعا کسي نيست به اوضاع اين دانشگاه بياباني سامون بده، حيف نام شهدا که بزارن رو همچين جايي... اينجا زير پرچم اين نام ..... خدايا بذار ناگفته بمونه اين دردها و غم ها....